ยัง...รัก

“ปล่อย ปล่อยนะเว้ย” 

“พวกมึงทำอะไร แค่นี้จัดการไม่ได้เหรอ ไอ้โก้” เสือตวาดลูกน้องเสียงดังลั่นทำให้คนที่กำลังจะเดินออกจากห้องต้องยืนรอ 

“ขอโทษครับพี่ ผมจะพามันไปเดี๋ยวนี้” เสือผลักร่างเด็กไปให้ลูกน้อง แล้วยืนกอดอกมอง 

นรากรใช้แรงเฮือกสุดท้ายดิ้นรน ทั้งแตะต่อย เพื่อเอาตัวรอด ไม่กลัวแม้กระทั่งปืนที่อยู่ในมือของทุกคน เพราะยังไง สู้ก็ตาย ไม่สู้ก็ตาย ถ้าอย่างนั้นก็ขอสู้แล้วกัน 

เด็กหนุ่มทรุดฮวบลงไปกับพื้น เมื่อถูกด้ามปืนกระแทกที่กกหู ดวงตาบวมปูดปรือมองขณะถูกลากกลับเข้าไปในป่า 

“ไอ้เด็กเชี่ยนี่ แรงเยอะฉิบหาย” หนึ่งในนั้นสบถออกมา 

“ก่อนลงหลุม กูจะยิงให้พรุนไปทั้งร่างเลย แม่ง เหนื่อยฉิบหาย” นรากรบิดตัวหนีแม้เรี่ยวแรงจะเหลือเพียงน้อยนิด 

ร่างผอมสูงถูกผลักให้ลงไปนอนข้างหลุมที่ขุดไว้ สองมือยกขึ้นป้องตามสัญชาตญาณ เมื่อผู้ชายที่ชื่อโก้ยกปืนขึ้นเตรียมลั่นไก