เจ้าอ้วง! นี้นะเหรอ... ลูกท่านประธาน

"นี้รู้หรือเปล่าบริษัทเรามีผีด้วยนะ"

"..." 

"ใช่ผีเด็กหรือเปล่า วันก่อนตอนกะดึกฉันทำโอ เจอวิ่งแวบๆ ตรงหน้าลิฟท์น่ากลัวมากเลย"

ผีเด็ก? ใช่ไอ้อ้วนที่เกาะขาเขาแล้วเรียกเขาว่าม๊า หรือเปล่าวะ

 "ม๊าน้องหิวแล้ว"

แล้วพ่อเอ็งอยู่ไหนนนน ไปขอพ่อเอ็งนู้นนนนน

.......

"...."

"...."

"...."

"เธอมาห้องของลูกฉันได้ไง"

"ลูก? ลูกของคุณเหรอ?" ไอ้อ้วนนี้อ่ะนะลูกของท่านประธาน ตายแล้วกู ตายแน่ๆ

"ใช่นี้มันห้องลูกฉัน"

"...." เขาปิดประตูใส่ท่านประธาน

หนีสิวะจะรอให้ท่านประธานมาเฉือดเขาหรือไง

"ม๊าหนีปะป๊าทำไม"

ก็ใครจะไปคิดละวะว่าพ่อเอ็งจะเป็นท่านประธาน

......

"คุณ จะมาตามผมมาทำไมเนี่ย"

"ก็เธอบอกว่าลูกฉันตามเธอ"

"ใช่!! แต่คุณไม่ต้องตามผมมาถึงห้องก็ได้"

"ไม่ได้!"

"ทำไมครับ?"

"..ก็ ก็ฉันเป็นห่วงลูกถ้าเขาอยากได้อะไรฉันจะได้หาให้"

"งั้นลูกบอกผมมาว่าให้คุณออกไปห่างๆจากผม เพราะงั้นออกไปจากห้องผมด้วยครับ!"

ขอโทษนะอ้วน ที่ม๊าแอบยกอ้วนมาอ้าง

คำเตือน

-นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชายถ้าเกิดไม่ถูกจริตใครเข้าสามารถปิดได้เลยนะค่า อย่าเม้นท์บั่นทอนใจไรท์

-เรื่องนี้เกิดจากจินตนาการไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับใครในชีวิตทั้งนั้น ทั้งชื่อสถานที่และตัวละครเป็นเรื่องสมมุติมันขึ้นมา 

-เนื้อเรื่องอาจจะมีคำที่ไม่สุภาพ และถ้อยคำที่อาจจะดูไม่เหมาะสมเพื่อเพิ่มอรรถรสของตัวละครนั้น ๆ  ฉะนั้นกรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะค่าาา 

-ไรท์อาจจะไม่ได้เขียนภาษาสวยมากนักสามารถติชมกันได้แต่อย่าแรงนะ ไรท์เป็นคนอารมณ์เปราะบางแพ้ง่าย ~

อ้วน: 

รักมากกว่าอ้วนนน