พราก (เลี้ยงต้อย)

ธนภพลุกยืนเต็มความสูง กว่าสามชั่วโมงที่เขาตักตวงไม่มีหยุดพัก ขณะสบตาสาวน้อยตากวางที่บังอาจมาแอบดู เขากับแม่เจ้าหล่อนเล่นรักกัน เด็กคนนี้ถ้าไม่สติไม่ดีก็คงเคยมีผัวแล้วแน่ๆ  

“จะแอบดูอีกนานไหม” ร่างเล็กสะดุ้งน้อย ก่อนจะค่อยๆ คลานออกมาจากที่ซ่อน  

ตากลมโตใสซื่อสบตาเขาน้ำตาคลอ ขาเล็กหนีบกันแน่น  

ธนภพย่อตัวนั่งยอง ปัดผมยาวกระแซะกะเซิงราวกับไม่ได้หวีออกจากใบหน้าเล็ก  

“อืม สวยเหมือนแม่” หน้าตาจิลิ้ม ผิวพรรณดี ไม่เหมือนเด็กแถวนี้ ถ้าจับใส่ชุดสวยๆ คงจะน่ารักมาก  

“มานั่งทำไมตรงนี้ อยากโดนเหมือนแม่หรือไง”  

เด็กสาวส่ายหน้าแรงๆ “หนูมารอแม่”  

ธนภพสะอึก คิดไม่ถึงว่าเด็กสาวจะตอบเช่นนี้ “รอทำไม แม่ทำงาน”  

“หนูนอนไม่หลับถ้าไม่ได้นอนกับแม่”  

“นี่ออกมาดูแม่แบบนี้ทุกคืนเลยเหรอ” 

“ใช่”