อุบายรักบำเรอมาร

“นี่ใจคอคุณจะไม่ยิ้มให้ผมสักครั้งเลยเหรอครับโรส” คำถามที่ได้ยินทำให้ขวัญชีวาต้องเบือนสายตามาจ้องมองคู่สนทนาอย่างจนใจ เธอนับถือความกล้าและความหน้าทนของเขาเสียเหลือเกินในเวลานี้คนอะไรไร้จิตใต้สำนึกอย่างถึงที่สุด ทั้ง ๆ ที่ทำอะไรกับเธอเอาไว้ตั้งมากมายแต่กลับมาเรียกร้องซึ่งเขาไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะมองหน้าเธอด้วยซ้ำ 

“ถ้าคุณเป็นฉันคุณจะยิ้มออกไหมคะ ที่ต้องกลับมาเจอคนที่ทำลายชีวิตของตัวเองอย่างไม่เหลือชิ้นดีแบบนี้อีกครั้งหนึ่ง คุณอยากจะทำอะไรก็รีบ ๆ ทำเข้า ฉันจะได้ไปจากที่นี่ ไปจากคนอย่างคุณเสียที” เธอกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์สักเท่าไรนัก เขาคงจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเพราะตัวเองไม่ได้เป็นฝ่ายที่ต้องสูญเสีย แต่กลับเป็นเธอเสียมากกว่าที่เสียไปหมดทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นอนาคตที่มันสมควรดีกว่านี้ หรือแม้กระทั่งความรู้สึกดี ๆ ที่เธอเคยมีให้กับเขามันก็สูญสลายหายไปจนหมดสิ้นแล้วในเวลานี้ เขาจะไม่มีวันได้อะไรจากเธออีก นอกจากความเกลียดชังที่มีไม่สิ้นสุด