ซ่อนรัก [🔥 คุณยั่วผมเองนะ🔥]

* เรื่องนี้เหมือนจะใสแต่หนักหน่วงตลอด * 

เพราะ..."ผมพูดน้อย...แต่ (เอา) จริงจังนะครับ" 

"คุณไม่ควรปลุกผม...อีกรอบด้วยกันนะ...เหมย!" 

(โปรย) 

“นี่คุณ นอนได้แล้ว ไม่ต้องลุกคุณเมามาก” คุณชายปริตต์พยายามประคองร่างผลักให้เธอกลับลงไปนอน 

แต่หญิงสาวไม่ตอบอะไรมองจองไปที่ชายหนุ่มในชุดกึ่งทักชิโด้อยู่ตรงหน้าสำรวจไปทั่วตั้งแต่หัวจรดเท้า 

“พี่ธรรม์” 

‘แย่แล้ว’ 

“คุณนอนเถอะนะ” 

“พี่ธรรม์ ทำไมทำแบบนี้ ฮือ ฮือ ทำไมทำกับเหมยได้ลงคอ ทำไม! ตอบมาสิ ทำไม” เธอทุบไปที่อกของชายหนุ่มอย่างสุดแรง แล้วซบอกแกร่งให้ธารน้ำใสในดวงตาหลั่งรินออกมา 

“อีหมิวมันมีดีอะไร ถ้ามันดีนักแล้วจะมาแต่งงานกับเหมยทำมั้ย ฮือ ฮือ” 

“…….” 

ชายหนุ่มประคองเธอนั่งลงบนเตียงแล้วปล่อยให้เธอระบายออกให้พอใจ เผื่อว่าเธอจะเหนื่อยแล้วหลับไปเอง 

“มันเอาเก่งนักใช่มั้ย มันยั่วเก่งถึงใจพี่มากสินะ ได้! เดี๋ยวเหมยจะทำให้พี่รู้ว่าเหมยก็ศิษย์มีครู ไม่น้อยหน้ามัน!” 

‘โอ้ว...ไม่นะ’ 

คุณชายมาดเซอร์ถึงกับอุทานในใจเมื่อได้ยินประโยคนี้จากหญิงสาวตรงหน้า 

“เอ่อ คุณ นอนเถอะ” 

“หยุด!” กิ่งเหมยเอามือขึ้นมาปิดปากที่กำลังจะพูดเพ้งมองไปที่หน้าชายหนุ่มด้วยนัยตาเชื่อมเพราะฤทธิ์สุรา 

“วันนี้พี่ธรรม์จะได้รู้ว่าเหมยก็มีดีไม่แพ้นังหมิว” 

สิ้นคำเธอก็เอามือออกแล้วกดจูบลงไปที่ริมฝีปากได้รูปของคุณชายอย่างไม่ยั้งคิด สองแขนเรียวโผเข้ากอดสวมที่ลำคอแกร่งของชายหนุ่ม จูบรสแอลกอฮออร์ที่ดื่มมาพร้อมกับเกลี้ยวลิ้นที่เธอซุกไซ้เข้าไปยังโพรงปากของชายหนุ่มพาให้เขาเองถึงกับปล่อยอารมณ์เคล้มตามไปกับเธอ 

“นี่คุณพอแล้ว คุณเมามากแล้วนะ” เขาผละเธอออกและพยายามตั้งสติ 

“ไม่!” 

เสียงตวาดกลับพร้อมผลักให้เขานอนลงบนฟูกที่นอนนุ่มสีขาวก่อนที่เธอจะขึ้นคล่อมร่างกำยำเอาไว้ อย่างทุลักทุเล 

“เฮ้ยคุณ จะทำอะไร นี่นอนได้แล้ว” 

“……” 

หญิงสาวไม่ตอบคำ แต่กลับก้มลงมาจูบซุกไซ้ไปที่ลำคอแกร่งของเขา 

“คุณพอได้แล้ว” เขาพยายามผลักเธอออกอีกครั้ง คราวนี้กิ่งเหมยยันตัวเองขึ้นนั่งแต่ยังคงคล่อมอยู่บนร่างแกร่งกลางลำตัวของเขา 

“เหมยจำได้ที่อ่านเจอว่ามันต้องทำแบบนี้” คนเมาปลอดกระดุมเสื้อของเขาออกอย่างสะเปะสะปะ 

“นี่คุณ” 

“อยู่เฉยๆ สิ ยกมือขึ้นเลย ยกเอาไว้!” เธอจับแขนของเขาให้ชูขึ้นเหนือศีรษะและกลับมาจัดการกับเสื้อเชิ้ตของเขาต่อ ตอนนี้คุณชายก็เริ่มนึกสนุกกับหญิงสาวขี้เมาคนนี้แล้วสิ 

เมื่อปลดเปลื่องเสื้อเชิ้ตแหวกออกก็เห็นแผ่นอกแน่นกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกร้ามเย้ายวนใจ หญิงสาวสัมผัสลงไปเบามือแต่ก็ยังกล้าๆ กลัวๆ ดังไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อ 

“อ่ะ แล้วยังไงต่อดี” คุณชายที่อยู่ใต้ร่างถามขึ้น 

เธอเงียบไม่ตอบอะไรเพียงแต่พยายามเพ่งมองตัวโอนอ่อนไปมา 

“ทำเป็นมั้ย” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงเย้ยหยั่นแต่นิ่งเรียบสไตล์เขา 

“อย่ามาดูถูกเหมย!” 

คุณชายลดแขนที่อยู่เหนือศีรษะลดเพื่อจะมาจับให้เธอกลับไปนอนดีๆ แต่แล้ว 

“อย่าเอามือลงมา! บอกให้เอาไว้แบบนั้น” 

“เฮ้อ...โอเค” เขาถึงกับถอนหายใจมองบนตอบกลับไป 

คราวนี้หญิงสาวลดตัวถอยร่นลงมาแล้วเริ่มปลดเข็มของเขาออกตามด้วยกระดุมกางเกงแล้วจึงรูดซิบออกก่อนจะดึงรวดลงไปจนสุดปลายเท้า ชายหนุ่มไม่ไหวติงใดและรอดูพฤติกรรมของหญิงสาวว่าจะทำเช่นไรต่อ ตอนนี้ร่างกายของคุณชายเหลือเพียงกางเกงบล็อคเซอร์สีกรมท่าและเชิ้ตที่ถูกปลดกระดุมออกจนสิ้น 

“เอ๊ะ ยังมีอีกตัว” กิ่งเหมยเปรยขึ้นก่อนจะจับขอบกางเกงชิ้นสุดท้ายของคุณชายออกไปคราวนี้เผยให้เห็นถึงความเป็นชายกลางตัวที่ตอนนี้ยังสงบนิ่ง แต่ที่ไม่สงบคือใจของคุณชายที่กำลังลุ้นว่าหญิงสาวจะทำอะไรต่อ 

“นังหมิวมันทำให้พี่ได้ เหมยก็ทำได้ พี่ค่อยดูนะว่าเหมยเก่งกว่ามัน” กิ่งเหมยหันกลับมามองชายหนุ่มก่อนจะจับส่วนเอ็นแกร่งที่ยังไม่ถูกปลุกขึ้นมา 

‘เอาจริงเหรอเนี้ย’ 

ฝากผลงาน e-book และ Audio book ด้วยนะคะ 

 https://bit.ly/3nokuoF 

สามารถติดตามข่าวสารของผลงานนักเขียนได้ที่ https://www.facebook.com/rabbitinmoon