เธอสุดที่...เกลียด

​ 

 สวัสดีค่ะรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน 

ฝากผลงานเรื่อง เธอสุดที่..เกลียดไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ 

​ 

เรื่องนี้จะต่างจากคู่หมั้น เขาไม่เคยรักฉัน กับ สามีขา หลงรักฉันหน่อย 

จะมีดราม่าจากครอบครัวนางเอกซะส่วนใหญ่ พระเอกคอยแอบช่วยแต่ทำเหมือนไม่ค่อยเต็มใจช่วย  

(พระเอกฟอร์มเยอะยังเสียใจที่นางเอกทิ้ง) แต่ก็รักแหละดูออก 

อมราวรินทร์ 

เมื่อความรักถูกหักหลัง กลายเป็นความเกลียดที่เขาต้องเอาคืน (แต่เขากลับทำไม่ลง) 

ตัวอย่างพอกรุบกริบ 

ณ โรงแรมหรู 

อโรชาใส่ชุดแซกขาวสวยหรูเดินสง่าเข้ามาในโรงแรมเพื่อขึ้นไปรับประทานอาหารกับมิสเตอร์ชาง วันนี้เขานัดเจอที่ห้องพักในโรงแรมหรู หญิงสาวแต่งหน้าสวยแต่แววตาเศร้า ร่างบางเดินผ่านล็อบบี้เธอสวยสะกดทำให้คนที่เห็นต่างหันมองเป็นตาเดียวกัน ไม่เว้นแม้แต่ชวินที่มางานแต่งงานเพื่อน กำลังจะเดินเข้างานแต่เห็นอโรชาซะก่อนจึงอดไม่ได้ที่จะเดินตามไปแขวะ หญิงสาวกดปุ่มรอลิฟต์ 

“มาส่งตัวหรอ” เสียงทุ่มของชวิน ดังขึ้นจากด้านหลัง หญิงสาวจำได้ว่าเป็นเสียงเขาเธอจึงยืนนิ่งไม่ตอบโต้อะไร 

“ถึงว่าทำไมนัดเซ็นต์สัญญาเร็ว ที่แท้ก็........มีของสมนาคุณส่งมาล่วงหน้านี่เอง” เขาพูดประชดต่ออยากให้เธอตอบโต้แต่เธอก็ยังนิ่งเหมือนเดิม 

“.................” 

“จะไม่พูดอะไรหน่อยหรือไง” ชวินหงุดหงิด 

“จะให้พูดอะไรล่ะคะ...... ในเมื่อฉันก็เป็นอย่างที่คุณพูดจริงๆ” เสียงหวานพูดนิ่งๆ ยิ่งทำให้ชวินของขึ้น 

“เพื่อเงิน ต้องทำตัวตกต่ำขนาดนี้เลยเหรอ” 

“คุณไม่เป็นฉัน คุณไม่มีวันเข้าใจ” 

“ข้ออ้าง ของผู้หญิงหน้าเงิน อยากได้ของแพงๆ จนยอมขายศักดิ์ศรีเพื่อแลกเงิน” ชายหนุ่มพูดดูถูก อยากให้เธอละอายแล้วเลิกทำแบบนี้ 

“ฉันเป็นอย่างที่คุณด่าแหละค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ ฉันต้องไปทำหน้าที่ของฉันแล้ว” หญิงสาวกำกระเป๋าแน่น กัดริมฝีบางน้ำตาคลอเบ้า อึดอัดกับสิ่งที่ต้องทำด้านชวินอึ้งคำพูดของเขาไม่ทำให้เธอเปลี่ยนใจ 

“น่ารังเกียจ” ชายหนุ่มมองขยะแขยง ประตูลิฟต์เปิดออก หญิงสาวเดินเข้าลิฟต์ไปแล้วหันมาเผชิญหน้ากับเขา หน้าสวยเศร้าหมองน้ำตาหยดแก้มเนียน 

“ลาก่อนนะคะ พี่วิน” เสียงหวานสั่นเครือ ประตูลิฟต์ค่อยๆ ปิดลง ชวินชะงักค้างแววตาสั่นระริกรู้สึกหวิวกับคำพูดและสายตาเศร้าของเธอ เขาทำตัวไม่ถูกเดินสับสนไปมา แล้วทิ้งตัวนั่งตรงล็อบบี้ครุ่นคิดอย่างหนักกับท่าทางของหญิงสาว 

​