อ้อมกอดอสุรา

ปากพร่ำบอกว่าเกลียด ทว่าหัวใจร่ำร้องว่ารัก 

รักคือเด็กอุปภัมภ์ของแม่ ส่วนรบคือพี่ชายที่ไม่เคยอยากมีน้องสาว 

+++++ 

“เธออยากลองดูมั้ย? ฉันยินดีสอนนะ” 

“หยุดค่ะ! คุณรบ” 

“มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง” 

“ปล่อยรักค่ะ รักบอกให้ปล่อยรัก” 

“ขอร้องฉันสิดอกรัก หรือไม่ก็แหกปากร้องให้พี่สิบมาช่วย เธอชอบไม่ใช่เหรอฮีโร่อย่างพี่สิบ” ดอกรักกัดปากลงขบแน่นเมื่อได้ยินพันรบเอ่ยหยันถึงพี่ชายตัวเองที่เมตตาใจดีต่อเธอ 

“ถ้าคุณรบว่าคุณสิบว่าเป็นฮีโร่ คุณรบก็ยอมรับแล้วสิคะว่าตัวเองเป็นตัวร้าย” พันรบเอาหน้าผากเขาโขกหัวเธอ ส่วนสองมือก็ยังจับล็อกข้อมือเรียวไว้แน่นไม่ยอมปล่อย 

“ทำไมเธอยกสถานะให้ฉันเป็นตัวร้ายส่วนพี่สิบเป็นพระเอกเหรอ” เธอเกลียดที่สุดต้องมาเถียงกับเขาเรื่องใครดีเด่นกว่าใครระหว่างสายเลือดสองพี่น้อง 

“คุณสิบไม่เคยรังแกรัก เขาเป็นพระเอกก็ถูกแล้วนี่คะ” พันรบหัวเราะหึพร้อมตะปบฝ่ามือลูบต้นขาเธอ ดอกรักหอบหายใจถี่กระชั้น เธอดิ้นสู้สุดแรงจนมือหลุดพ้นพันธนาการ 

ด้วยความตกใจดอกรักเผลอตวัดฝ่ามือตบลงบนใบหน้าพันรบดังเผียะ! ฟังชัดสนั่นหวั่นไหวเล่นเอาใบหน้าพันรบสะบัดคอหัน เรียกได้ว่าสร่างเมาเกือบทันที 

“รัก! ” เขาตวาดเธอพร้อมจับข้อมือขาวบีบจนขึ้นสีแดงจัดด้วยความเจ็บแก้ม มือเธอหนักเป็นบ้า พันรบดุนลิ้นชนกระพุ้งแก้มสำรวจร่องรอยบาดเจ็บ 

“คุณรบไม่มีสติค่ะ รักแค่เรียกสติให้”