Manager Heart of Darkness ที่เดิมในหัวใจ

 คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป ผู้อ่านที่อายุน้อยกว่า 18 ปี ควรได้รับคำแนะนำ

MANAGER HEART OF DARKNESS

ที่เดิมในหัวใจ

​

ธีร์ปกรณ์

เขา...ต้องการความเป็นอิสระเพื่อปิดกั้นตัวเองจากทุกคนที่เอาหัวใจเข้าหา

เขา...สร้างเกราะปิดตายหัวใจของตัวเองไม่ให้รู้สึกพิเศษกับใครทั้งนั้น

#คุณธีร์ด้านชา

​

มินตรา

เธอ...ยังเชื่อว่าจิตใจเขาอ่อนโยน และเชื่อ...ว่าเขาโหยหาความรักมากเพียงใด

#ยัยประหลาด

นักแสดงวัยรุ่น VS ผู้จัดการส่วนตัว

"ฉันไล่เธอออก!"

"คุณไม่สามารถทำแบบนั้น เพราะคนที่จ้างฉันคือพ่อของคุณ"

"ฉันให้ห้าแสน ลาออกซะ!!"

"...มันน้อยไปค่ะ"

"พ่อให้เธอเท่าไหร่ บ้าน รถ คอนโด"

"...มันประเมินค่าไม่ได้"

******

"หือ?" ตอนนี้ฉันอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว คิดว่าจะทำงานต่ออีกสักพักแล้วเข้านอน แต่ได้ยินเสียงเปิดทีวีดังเล็ดลอดเข้าไปถึงในห้อง จึงเดินออกมาสำรวจดูว่าคนแถวนี้หูแตกไปแล้วรึยัง แต่สิ่งที่เห็นคือร่างสูงที่นอนเอกขเนกพาดขายาว ๆ ทั้งสองข้างของเขาไปกับโต๊ะเล็กหน้าโซฟา แขนข้างหนึ่งกอดถังป็อบคอร์นขนาดใหญ่เอาไว้ ส่วนมืออีกข้างถือกระป๋องเบียร์ที่ซื้อมาด้วยเงินของฉัน สายตาจับจ้องจอทีวีขนาดใหญ่ และเปิดเสียงดังสนั่นไปทั้งห้อง "พรุ่งนี้คุณมีเรียนเช้านะ"

ฉันเอ่ยเตือน เพราะพรุ่งนี้เขาต้องเรียน 10 โมงเช้า ขืนดื่มมากเดี๋ยวก็ติดลม ลุกไปเรียนไม่ไหวกันพอดี เขายิ่งเป็นคนเมาง่าย ๆ อยู่ด้วย

"ดูหนังกัน" ตอนนี้เขาก็อาบน้ำเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน จึงอยู่ในชุดเสื้อยืดแขนสั้นสีขาว และกางเกงบ็อกเซอร์

"เรื่องนี้ฉันดูแล้ว" ฉันปฏิเสธเมื่อเขาชวน แต่เรื่องนี้เคยดูแล้วจริง ๆ ฉากที่กำลังฉายอยู่ฉันจำได้ แต่ไม่ยักกะรู้ว่าธีร์ปกรณ์ดูหนังรักเป็นด้วย

"ดูเรื่องใหม่ก็ได้" คราวนี้เขาดึงฉันให้นั่งลงข้าง ๆ ก่อนหยิบรีโมทมาเลือกหนังเรื่องใหม่

"คุณธีร์...พรุ่งนี้เรียนเช้านะคะ" ฉันย้ำอีกครั้งให้เขารู้ตัวว่าฉันสนใจเรื่องเบียร์ในมือของเขา ไม่ใช่หนังที่เขาชวนดู

"อะ ช่วยดื่มดิ" เขาคงคิดว่าถ้าไม่อยากให้ดื่มมาก ก็ต้องช่วยเขาดื่มกระป๋องนี้ให้หมด

"ไม่" ฉันส่ายหน้าให้ เท่านั้นเขาก็ไหวไหล่ แล้วกระดกเบียร์ต่อ ระหว่างนั้นสายตาฉันเหลือบไปเห็นพื้นด้านล่าง ที่มีกระป๋องเบียร์เปล่า ๆ สามกระป๋องตกอยู่ไม่เป็นระเบียบ งั้นก็แสดงว่าในมือเขาก็เป็นกระป๋องที่สี่แล้วสิ

"พอเลย ดื่มเยอะไปแล้ว" ฉันดึงกระป๋องเบียร์ในมือเขามาไว้กับตัวเอง

"แค่นี้เอง" เขาเถียงเสียงอ่อย

"ดื้อนะเนี่ย ไม่น่ารักแล้ว" ปรามทั้งคำพูด ดุทั้งสายตา แต่เขายังทำหน้ามึนอยู่ได้

"น่ารักดิ หล่อด้วยนะ" ประโยคนั้นเกิดขึ้นพร้อมกับร่างฉันที่ต้องเอนหลบใบหน้าคมคายที่ยื่นมาใกล้ ตอนแรกคิดว่าจะหลบให้อยู่ในระยะปลอดภัยก็พอ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ...

จุ๊บ

"เฮ้ย! ทำอะไร" ริมฝีปากหยังลึกทาบลงบนริมฝีปากฉันภายในเสี้ยววินาที ซึ่งนั่นก็ทำให้ฉันกะพริบตาปริบ ๆ แล้วรีบตั้งสติ "เห็นมั้ย เมาก็เป็นซะแบบเนี้ย"

"ชอบแบบนี้" เขาเอ่ย แล้วมือใหญ่ก็คว้าเข้าที่เอว ดึงร่างฉันให้กลับมานั่งเคียงข้างเขาดังเดิม ที่ไม่เหมือนเดิมคือระยะห่างระหว่างเรามันไม่เหลือแล้ว

"ชะ...ชอบ...อะไร" สติของฉันยังไม่กลับคืนร้อยเปอร์เซ็นต์ ยิ่งคำพูดเขาเมื่อครู่ทำให้มันกระเจิงไปอีกรอบ

"กลิ่นแบบนี้" ไม่พูดเปล่า เขายังยืนยันด้วยการจรดปลายจมูกลงที่ขมับฉัน ไล่ลงมาถึงผิวแก้ม แล้วกดทั้งจมูกและริมฝีปากลงมาสูดดมเต็มเหนี่ยว "กลิ่นมันนุ่มนิ่ม"

'กลิ่นนุ่มนิ่ม' มันมีกลิ่นแบบนั้นที่ไหนกัน ถ้าจะพูดว่ามันให้ความรู้สึกแบบนั้นละว่าไปอย่าง

"ไปนอนได้แล้วค่ะ" ฉันพยายามเกาะมือที่เกี่ยวตรงเอวออก แต่มันก็ยากขึ้นเมื่อเขาใช้อีกมือมาช่วย แผลงอกเขาแนบชิดแผ่นหลังฉัน แล้วคางก็วางลงที่หัวไหล่ ทำให้ได้กลิ่นแลกอฮอล์จาง ๆ จากลมหายใจของเขา

"ขอทำบ่อย ๆ ได้มั้ย"

"ทำอะไรคะ?"

"อย่างงี้ไง" เขาย้ำสิ่งที่ขอด้วยการกดจมูกและริมฝีปากลงผิวแก้มฉันซ้ำ ๆ สองสามครั้ง

"ชอบกลิ่นแบบนี้เหรอ?"

"ธีร์...!"

"ค้าบ...อาเมศ" เด็กหน้าฝรั่งทำตาละห้อยมอง เมื่อพ่อฉันเรียกชื่อเขาเสียงดุ

"ถ้าโตกว่านี้อาไม่ให้หอมแก้มมินนี่แล้วนะ" ที่ต้องปราม เพราะเขาแอบหอมแก้มฉันขณะที่เรานั่งดูการ์ตูนด้วยกัน แล้วพ่อเดินผ่านมาเห็นพอดี และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่พ่อเอ่ยปรามเขา

"ก็มินนี่แก้มหอมนี่ครับ"

"อารู้ แต่ถ้ามินนี่โตแล้วธีร์ห้ามทำแบบนี้ เก็บไว้ให้แฟนเขาหอม โอเคมั้ย" พ่อพยายามจะตกลง แต่เขาทำหน้าบึ้ง ส่ายหน้าไม่ยอมท่าเดียว แล้วหันมาพูดกับฉัน

"มินนี่ห้ามมีแฟนนะ"

"เท็ดดี้จะห้ามมินนี่แบบนั้นไม่ได้นะลูก" คุณแม่ที่ยืนดูอยู่นานก็เริ่มปรามลูกชายบ้าง

"แล้วทำไมแฟนหอมได้ ธีร์หอมไม่ได้" แก้มป่อง ๆ ตามด้วยการยกมือกอดอกเกิดขึ้นหลังจากนั้น...เท็ดดี้ของฉันงอนแล้ว

"พ่อขา มินจะไม่มีแฟน" พอฉันหันไปบอกพ่อ ธีร์ก็ยิ้มแฉ่ง

"หนูอย่าตามใจธีร์มากสิลูก" พ่อดุฉันบ้าง แต่เสียงอ่อนลงจากเดิม เพราะคนที่ตามใจฉันเก่งที่สุดก็คือพ่อ

"มินก็ชอบให้เท็ดดี้หอมแก้มเหมือนกันค่ะ" ฉันพยายามบอกพ่อว่าฉันไม่ได้ตามใจเขา แต่ฉันก็ชอบสิ่งที่เขาทำเหมือนกัน คราวนี้พ่อจึงมีท่าทีอ่อนลง แล้วหลุบตามองธีร์

"อายอมก็ได้ แต่เมื่อไหร่ที่มินนี่ไม่อนุญาต เราห้ามทำนะ โอเคมั้ย"

"โอเคครับอาเมศ"

"กู๊ดบอย" จากนั้นพ่อก็ยกกำปั้นมาชนกำปั้นเล็ก ๆ ของธีร์ เป็นการสัญญาแบบลูกผู้ชาย

"อืม...ชอบมาก" ก็พอจะรู้ว่าตอนเด็ก ๆ เขาชอบทำแบบนี้กับฉัน แต่นี่เราโตกันแล้ว และตอนนี้ฉันก็ไม่ใช่มินนี่ของเขาด้วย...ฉันคือบุษบา

"เดี๋ยวซื้อแชมพูกับครีมอาบน้ำแบบเดียวกับที่ฉันใช้มาให้"

"ขอคนนี้ด้วยได้ปะ?" เขาเขย่าวงแขนเล็กน้อยให้ฉันรู้ว่าเขาขออะไร

"..." เขาจะพูดว่า 'ขอคนนี้' พร้อมสายตาวิงวอนอย่างนี้ไม่ได้ 

#ธีร์มิน

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลในรูปภาพได้รับความเสียหายแต่อย่างใด เป็นเพียงแค่ภาพประกอบในนิยายเท่านั้น

ตัวละคร เหตุการณ์ และเรื่องราว เป็นเพียงจินตนาการของนักเขียน และนักเขียนเป็นคนกลั่นกรองเรื่องราวทั้งหมดด้วยตัวเอง ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง และเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด

****ลิขสิทธิ์ตามมาตรา พ.ศ. 2537****

ติดตามเรื่องราวอื่น ๆ ได้ที่ https://web.facebook.com/Sour-candy-106449387799222

​