ทัณฑ์พิศสวาท

ทัณฑ์พิศสวาท 

“หยุดเดี๋ยวนี้ทิพย์รดา!” เขาลงจากรถตามเธอแล้วตวาดลั่นแล้ววิ่งตามเธอไปพร้อมกับบรรดาลูกน้อง 

ทิพย์รดาหันมองด้านหลังด้วยความหวาดหวั่นแล้วเร่งฝีเท้าให้เร็วยิ่งขึ้น 

“แง๊ๆๆ” 

“อย่าร้องนะลูกแม่” เธอลูบหัวของลูกเธอเบาๆ แล้วก็วิ่งสุดชีวิตก่อนจะหาที่หลบ สายตาเธอสะดุดกับต้นไม้ต้นใหญ่ต้นหนึ่ง เธอรีบวิ่งไปหลบตรงนั้นทันที 

“หาให้เจอ!” พอเขาวิ่งตามเธอมาติดๆ แต่เธอกลับหายตัวไปเขาคิดว่าเธอน่าจะหลบอยู่ตรงไหนสักที่หนึ่งแถวนี้ 

หัวใจของเธอเต้นตึกตักด้วยความลุ้นระทึกเธอได้แต่ภาวนาในใจให้เขาหาเธอไม่เจอ เธอหน้าตาซึมลูบหัวลูกน้อยตัวเองเบาๆ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ลูกของเธอต้องได้นอนแต่พอเจอสถานการณ์แบบนี้เธอกลัวว่าลูกจะนอนไม่หลับแล้วร้องไห้ 

“อย่าร้องนะคะ” เธอพูดเบาๆ แล้วลูบหัวลูกเธอแล้วอุ้มทำแกว่งไปมาเหมือนนอนเปล 

กร๊อบ 

เสียงเหยียบกิ่งไม้ดังใกล้เธอทำให้หัวใจเธอมันเต้นระส่ำจนเธอกลัวว่าจะมีคนได้ยิน 

“ออกมา! ต่อให้เธอหนีไปไกลกว่านี้ฉันก็ตามหาเธอเจออยู่ดีทิพย์รดา!” เขาตวาดลั่นจนเสียงดังก้องไปทั่วป้า น้ำตาของเธอไหลซึมออกมา เธอพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้ก่อนจะตัดสินใจวิ่งหนีเพราะถ้าเธอวิ่งขึ้นเขาลูกนี้ไปได้อีกด้านก็จะเป็นหมู่บ้านแล้ว เขาน่าจะหาเธอไม่เจอ 

“อยู่นั่น!” เสียงตะโกนตามไล่หลังเธอมา เธอรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วยิ่งขึ้น 

ตึก ตึก ตึก 

เธอรีบวิ่งขึ้นเขาอย่างระมัดระวังเพราะทางขึ้นเขาค่อนข้างชัน บางทีเธอก็ต้องใช้มือไต่ 

พรึ่บ 

ยังไม่ถึงครึ่งทางมือใหญ่จากด้านหลังก็ดึงเธอเอาไว้แล้วกระชากเข้าหาตัว 

“กรี้ดดด” เธอร้องด้วยความตกใจเสียหลักล้มลงบนอ้อมกอดของเขาเธอกอดลูกของตนเองไว้แน่น 

“มาเอาเด็กไป” เขาออกคำสั่งแล้วลูกน้องคนหนึ่งก็มาแย่งลูกออกไปจากเธอ 

“อย่า เอาคืนมา!” วินาทีที่ลูกน้องของเขาแย่งลูกน้อยของเธออกไปจากอ้ออก หัวใจแทบแทบสลาย 

“ฉันบอกแล้วว่าเธอหนีฉันไม่พ้นหรอก!” เขาพูดอย่างมีชัยชนะกอดเธอเอาไว้แน่น 

“ปล่อย แกปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะไอ้เลว!” เธอตะคอกใส่หน้าเขาแล้วดิ้นไม่หยุด ทั้งทุบทั้งตีเขารัวๆ แต่เขากลับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย 

“หึ เด็กคนนี้ลูกฉํนใช่มั้ย” เขาเลิกคิ้วถามแล้วยิ้มร้าย 

“...!!! มะ ไม่ใช่” เธอตกใจจนแทบสิ้นสติในใจคิดแต่เพียงว่าลูกเธอจะปลอดภัยมั้ยถ้าเขารู้ 

“โกหก! เด็กคนนี้เป็นลูกฉัน” เขาตวาดน้ำเสียงเกรี้ยวกราด นอกจากเธอยังหนีเขาไม่พอ เธอยังพาลูกเขาหนีด้วย ลูกของเขาต้องลำบากมากขนาดไหนเพราะเธอ! 

“ไม่ใช่!” เธอเถียงกลับ 

“เดี๋ยวก็รู้!” เขาจ้องเธอเขม็ง ตอนนี้เธอทำให้เขาโกรธมาก คนที่เขาเกลียดมากที่สุดคือคนโกหก 

“ฉันบอกว่าไม่ใช่คือไม่ใช่! ไอ้ชั่ว!!!” เธอเถียงกลับอย่างไม่ลดละ ในตาของเขาที่เต็มไปด้วยไฟอยู่แล้วพอได้ยินคำพูดของเธอเขาก็ยิ่งโกรธ เหมือนคำพูดของเธอนั้นเป็นเชื้อไฟที่ราดใส่เขาทำให้ไฟโกรธของเขานั้นลุกโชน 

“วิวัฒน์ตรวจDNAเด็กคนนั้น จัดการวีซ่าและเรื่องเดินทางทั้งหมด พรุ่งนี้ออกเดินทาง!” เขาออกคำสั่ง เธอจ้องมองเขาด้วยความตกตะลึง ตรวจDNA...งั้นหรอ เธอคิดดังนั้นแล้ว ภาพตรงหน้าก็มืดไปหมดแล้วเธฮก็รู้สึกไร่เรี่ยวแรง 

ร่างของเธอซบลงกับอกของเขา 

“ทิพย์ๆ” เราเรียกเธอพอเห็นว่าเธอสลบไปก็อุ้มเธอขึ้นก่อนจะพาเดินไปยังรถของเขา 

“ออกรถ” 

เช้า 

“อืมมม” เธอครางในลำคอแล้วขยับตัว เขามองดูเธอแล้วก็ค่อยๆ ใช้ความคิดว่าเขาควรจะลงโทษเธออย่างไรกับเธอดีกับการที่หนีเขายังไม่พอ ยังปิดบังเรื่องลูกแล้วพาลูกเขาหนีอีก! 

เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาภาพแรกทีเธอเห็นคือเฟอร์นิเจอร์ห้องที่ไม่คุ้นเคย เธอเลยพลิกตัวแล้วหันไปมองอีกข้าง เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นเขานอนอยู่บนเตียงแล้วก็กำลังนอนท้าวหัวมองเธอ 

“ออกไปนะ!” เธอสะดุ้งตื่นทันทีแล้วก็ผลักเขาออกก่อนจะเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียง ยังไม่ทันที่เธฮจะก้าวขาลงจากเตียง มือใหญ่ของเขาก็คว้าตัวเธอเอาไว้แล้วกดลงกับเตียง 

“ออกไปไอ้เลว!” เธอตะคอกใส่หน้าเขาแล้วพยายามบิดข้อมือที่ถูกเขาจับแล้วกดแน่นลงบนที่นอน 

“ฝันไปเถอะ เธอคิดว่าฉันควรจะทำอย่างไรกับคนที่หนีฉันดีล่ะ” เขาแสยะยิ้มร้ายแล้วจ้องมองเรือนร่างของเธอ 

“หยุดความคิดต่ำๆๆ ของนายเดี๋ยวนี้นะ!” เธอจ้องเขาเขม็งด้วยความโกรธ การที่เขามองเธอด้วยสายตาแบบนั้นทำไมเธอถึงจะไม่รู้ 

“ต่ำหรอ? แล้วเธอจะรู้ว่าอะไรต่ำของจริง!” เขาพูดลอดไรฟันด้วยความโกรธ คำด่าของเธอมันปลุกทั้งอารมณ์โกรธและอารมณ์อกุศลของเขาได้เป็นอย่างดี 

“กรี้ดดด” เขาไซร้คอขาวนวลของเธออย่างหลงใหล กลิ่นกายหอมเย้ายวนของเธอมันหอมหวานเหมือนวันแรกที่เขาได้ชมเชยเธอไม่มีผิด 

“ปล่อย ปล่อยฉัน!” เธอตะโกนลั่นห้องแล้วดิ้นไม่หยุด เธอรังเกียจ รังเกียจสัมผัสของเขาที่สุด 

“หึ” เขาแค่นเสียงแล้วก็เลื่อนริมฝีปากลงมาที่เนินอกสวยของเธอ 

“อะ อย่า” เขาถอดเสื้อของเธอออกด้วยมือข้างเดียวแล้วก็ถอดบราเซียของเธอออกตามมาก่อนจะก้มลงชิมยอดอกสีชมพูที่เขากระหายมันมานาน 

“อะ อ๊า” ความรู้สึกเสียวแล่นไปทั่วร่างกายเธออีกครั้ง เขาดูดเม้มยอดอกเธออย่างหิวกระหาย 2 ปีที่ผ่านมานี้เขาไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงคนไหนเลยก็เพราะเธอ! ทุกครั้งที่เขากำลังจะเข้าได้เข้าเข็มหน้าของเธอก็จะโผล่มาทุกที!!! เพราะงั้นเธอต้องได้ชดใช้! 

“อ๊า” เธอร้องครางลั่นเมื่อเขาใช้ฟันขบเม้มยอดอกของเธอ เสียงครางของเธอปลุกอารมณ์เขาอย่างดี 

“อะ อ๊า อย่า” เขาลูบไล้ไปตามร่างกายและส่วนเว้าโค้งของเธออย่างหลงใหลก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปในตัวของเธอ ความคับแน่นของเธอมันตอดรัดนิ้วเขาแน่นจนเขาคิดว่าถ้าท่อนเอ็นเขาเข้าไปมันจะรู้สึกดีขนาดไหน ว่าแล้วเขาก็ไม่รอช้า 

มือใหญ่ของเขาถอดกระโปรงของเธออก ทั้งร่างของเธอเหลือเพียงแพนตี้ตัวบาง 

“อะ อย่านะ!!!” เธอร้องแล้วดิ้นไปมาอีกครั้ง เธอไม่อยากโดนแบบนั้นอีกแล้ว ไม่เอาแบบนั้น 

“หึ” เขายกยิ้มที่มุมปากแล้วก็ฉีกแพนตี้ของเธออกด้วยความใจร้อน 

แควก! 

“กรี้ดดด” เธอกรี้ดด้วยความตกใจไม่คิดว่าเขาจะรุนแรงขนาดนี้ 

ทั้งตัวของเธอไม่มีเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว ร่างกายเปลือยเปล่าของเธอที่ทั้งตัวเป็นสีแดงด้วยความอาย ยอดอกสีชมพูนั่นที่ล่อตาล่อใจเขา แต่เมื่อเขาเลื่อนสายตาลงมาด้านล่าง กลีบดอกไม้งามเย้ายวนนั่นชวนให้เขาก้มลงงไปชิม 

แผล็บ 

เขาเลียทุกซอกทุกมุมของดอกไม้เธอตามใจอยาก เธอครางเสียงรัญจวนอย่างช่วยไม่ได้ 

“อ๊า!” เขาดูดเม้มที่เม็ดทับทิมสีแดงของเธอทำให้เธอเสียวซ่านไปทั้งตัว เธอร้องครางกระเส่าแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน 

“อ๊า อ๊า อ๊า” เธอครางกระเส่าเมื่อเขาสอดลิ้นเข้าไปในตัวเธอแล้วควานหาน้ำหวานในตัวเธออีกครั้ง เขาเลื่อนใบหน้าออกแล้วสอดนิ้วร้ายเข้าไปแทน 

แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ 

เขาสอดนิ้วเข้าออกแล้วหมุนเป็นวงกลมในตัวเธอจนเธอต้องร่อนสะโพกให้เขาโดยไม่รู้ตัว 

“อ๊ะ อ๊า อ๊ายย” เขากระแทกนิ้วเข้าไปในตัวเธอแรงและเร็วกว่าเดิมเพราะร่องรักเธอมันตอดรัดเขาแน่น 

แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ 

“อ๊า!” น้ำหวานไหลออกมาจากร่องรักของเธอเคลือบนิ้วเขาจนเป็นมันวาว ร่างของเธอเกร็งกระตุกก่อนจะนอนลงอย่างหมดแรง 

แนะนำตัวละคร 

ดีแลนซ์ ธายุกร ดีวานดอล์ฟ 

ทิพย์ ทิพย์รดา ปิติสราญรมย์ 

เทมส์ เทมสัน วอลตัน 

 ทิชา ทิชารัตน์ ดีวานดอล์ฟ(ปิติสราญรมย์) 

​

***************บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหา ต้องขออนุญาตด้วยนะคะ*********************** 

----------------- 

ฝากติดตามด้วยนะคะ 

​