ตะวันพรางเเสง

ความรักงดงามที่เกิดท่ามกลางความไม่ถูกต้อง เมื่อเธอคือว่าที่เเม่เลี้ยงคนใหม่เเละเขาคือลูกชายของคนที่เธอกำลังจะต้องเเต่งงานด้วย 

บางช่วงบางตอน 

“อย่ามาทำรุ่มร่ามกับฉันนะ ที่นี่มันจะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นระหว่างคุณกับฉันอีกจำไว้ ” รวินันท์พยายามผลักร่างแกร่งของภาสกรที่กำลังโอบกอดร่างของตนเองอยู่ในจุดที่ลับตาคน 

“เธอไม่มีสิทธิ์จะมาห้ามฉัน ถ้าไม่อยากให้เรื่องที่เธอยอมนอนกับฉันถึงหูป๊า” เขาจับข้อมือเล็กของเธอไว้แน่นพร้อมกับจ้องมองใบหน้างามด้วยแววตาที่เหมือนนักล่า 

“ฉันก็บอกคุณแล้วไง ว่าฉันแค่อยากทำอะไรสนุก ๆ เล่นกับคุณก็แค่นั้น หรือว่าคุณกำลังตกหลุมรักฉันอยู่” รวินันท์กล่าวถามอย่างรู้ทันเมื่อเห็นประกายจากดวงตาของภาสกร 

“ตกหลุมรักเหรอ ผมไม่มีทางตกหลุมรักผู้หญิงที่เห็นแก่เงินอย่างคุณหรอก คุณมีค่าแค่ตอนนอนรอผู้ชายอยู่บนเตียงแค่นั้นละ” 

“รู้อย่างนั้นแล้วก็ดี เพราะทุกครั้งที่ฉันจะนอนกับใครมันย่อมหมายถึงเงิน” รวินันท์อดทนมองแววตาที่มองตนด้วยความเหยียดหยามไม่ไหวจึงใช้ฝ่ามือเล็กตบไปที่แก้มสากของภาสกรทันทีสุดแรง