เซียวเยี่ยนอายุสิบสี่ตอนที่ถูกบิดาไม่ได้เรื่องขายไปเป็นเด็กรับใช้ในหอเบญจมาศ แรกๆเขาดีใจที่จะได้ใช้ชีวิตท่ามกลางบรรดาพี่สาวหน้าตาแช่มช้อย เป็นอิสระจากบิดา “นั่นมันเรื่องเพ้อฝันทั้งเพ
เซียวเยี่ยนอายุสิบสี่ตอนที่ถูกบิดาไม่ได้เรื่องขายไปเป็นเด็กรับใช้ในหอเบญจมาศ แรกๆ เขาดีใจที่จะได้ใช้ชีวิตท่ามกลางบรรดาพี่สาวหน้าตาแช่มช้อย เป็นอิสระจากบิดา
“นั่นมันเรื่องเพ้อฝันทั้งเพ!”
ความจริงกลายเป็นว่าเขาถูกหลอกมาขายให้กับ “เบญจมาศหอหลัง” สถานที่สำหรับบุรุษผู้ชื่นชอบบุรุษ! เซียวเยี่ยนอยากฆาตรกรรมบิดายิ่งนักแต่เขาก็ต้องหาวิธีหนีออกจากหอหลังแห่งนี้ให้ได้ก่อน!
หลี่ไป๋หรงต่างจากพี่ชายฝาแฝดหลี่ไป๋อวี่ เหมือนมารดาผู้ให้กำเนิด...เขาไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ชอบที่ชุมนุม หลังจากกลับจากชายแดนพร้อมบิดาและพี่ชายเขาปรารถนาที่จะได้พักผ่อนอย่างสงบ กลับถูกเพื่อนสมัยเด็กและพี่ชายฝาแฝดลากตัวออกไปร่วมวงสุรา รำลึกความหลังที่ไม่มีเรื่องให้น่ารำลึก
“ข้าไม่สนใจเรื่องสตรีหรือเรื่องร่วมเรียงเคียง....”
หลี่ไป๋หรงพูดยังไม่จบประโยคหลังคาด้านบนตรงหัวเขาก็ลั่นเปรี๊ยะ ตามมาด้วยของบางอย่าง...สีฟ้า ยังไม่ทันได้ขยับหลบเด็กหนุ่มตัวซีดเซียวคนหนึ่งก็นอนพังพาบอยู่บนตักเขาเสียแล้ว
“ข้าเติบโตมากับม้า ข้าย่อมรู้ใจพวกมัน”
“รู้ใจม้าแล้วอย่างไร เจ้าไม่รู้ใจคนสักนิด”