ในคืนเดือนดับที่มีสายฝนตกปรอยลงมาอย่างหนัก จนแทบจะมองไม่เห็นทางข้างหน้า ก็ปรากฏร่างของสามีภรรยาคู่หนึ่งที่กำลังเดินฝ่าฝนไปอย่างเหนื่อยล้า
เนื่องจากเดินทางฝ่าสายฝนมาเป็นเวลานานมากแล้ว ฝ่ายภรรยาจึงพูดขึ้นมาอย่างท้อแท้ว่า
“เราจะกลับถึงบ้านไหมนะ”
“อีกไม่ไกลเท่าไหร่แล้ว อดทนอีกนิดเถอะ” สามีพูดปลอบผู้เป็นภรรยา
“ทำไมฝนถึงตกกันนะ ทั้ง ๆที่พวกเราเดินมาตั้งไกล ไม่เห็นจะมีเมฆฝนสักนิดเลย เหมือนกับว่า...มีใครสักคนตั้งใจเสกฝนนี้ขึ้นมา”
“จะเป็นไปได้ยังไงกัน เราไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับผู้ใช้เวทย์คนไหนเสียหน่อย” ขณะที่ทั้งคู่กำลังสนทนากันอยู่นั้น ได้มีฟ้าผ่าลงตรงหน้าของพวกเขา ทำให้สองสามีภรรยาตกใจเป็นอย่างมาก สิ่งที่น่าตกใจมากกว่านั้นคือ จู่ๆตรงตำแหน่งที่ฟ้าผ่าลงมานั้น ก็ปรากฎร่างของเด็กทารกคนหนึ่งขึ้น พร้อมกระดาษแผ่นเล็กที่ลอยอยู่เหนือทารก
ผู้เป็นภรรยาจึงเข้าไปอุ้มร่างของทารกน้อยขึ้นมาแล้วพูดกับสามี
“เด็กคนนี้ยังไม่ตาย นางยังหายใจอยู่...กระดาษแผ่นนี้เขียนว่า...”