สายใยแห่งรักมาเฟีย

บทนำ 

ปัง ปัง ปังๆๆๆ 

(ฉันต้องรอด  เขาทรยศฉันเขา ทำอย่างนี้ได้ยังไง เขาโกหกฉัน )  

เสียงผู้หญิงพูอย่างโกรธเคือง พร้อมกับวิ่งหนีการตามไล่ล่าของชายชุดดำหลายคนในป่าใหญ่ เธอวิ่งหนีไปเรื่อยๆผ่านต้นไม่ เถาวัลย์ มากมาย เธอคิดอย่างเดียวว่าเธอต้องรอด ต้องปกป้อง อีกหนึ่งชีวิตที่อยู่ในท้องเธอให้ได้ ใครไม่รักเราไม่สน ต่อแต่นี้เราจะมีกันแค่ 2 คนก็พอ สองขาวิ่งไปเรื่อยเธอไม่หวาดหวั่นสิ่งใด หวังเพียงอย่างเดียวว่าต้องรอดจากที่นี้ไปให้ได้  เมื่อวิ่งมาเรื่อยๆ เธอได้หยุดพักเหนื่อยตรงพุ่มไม้ใหญ่ พร้อมกับมองหาทางหนีทีไล่ไปด้วย เธอหันซ้าย หันขาว เพื่อหาทางออกจากป่านี้ จนไม่ทันระวังตัว  พรึบ! อยู่ๆก็มีมือปริศนามาจับเธอไว้ เธอดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดจากการจับกุมจนสุดกำลัง เพื่อปกป้องตนเองและอีกหนึ่งชีวิตในท้อง  จนชายคนนั้นต้องเอ่ย ออกมา 

(นายหญิงหยุดก่อน นี่ผมเองครับ เทิด ) หญิงสาวหยุดชะงัก ก่อนจะหันกลับมา พร้อมกับร้องขอชีวิต  

(เทิดนายมาได้ไง นายจะมาฆ่าฉันหรอ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันจะไปจากที่ไม่มายุ่งเกี่ยวกับเขาเลย จะหายไปเงียบ ไม่เรียกร้อง ไม่แจ้งตำรวจ เทิดปล่อยฉันไปเถอะ ) 

(ได้โปรดเห็นแก่ฉันที่เคยเป็นนายหญิงของนายและเห็นแก่เด็กในท้องของที่กำลังเกิดมาด้วยเถอะ) 

เทิดหยุดชะงักไปสักพักพร้อมทำหน้าคิดหนัก 

(อย่างนี้ผมต้องรีบไปบอกนายใหญ่แล้ว) 

(อย่าบอกเขานะ เขาไม่มีวันปล่อยฉันไปหรอก) 

(นายใหญ่ไม่มีทางทำอย่างนั้นหรอกคับ นายรักนายหญิงจะตาย) 

(ทำไม่เขาจะทำไม่ได้ เขายังสั่งคนมาฆ่าฉันได้เลย นายก็เห็น) 

(ไม่จริงครับ ผมว่าต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ นายใหญ่ไม่ทางฆ่านายหญิงหรอกครับ เราต้องไปถามนายใหญ่กับตัวเลยครับ) 

(เราจะไปยังไงดูสิแค่วิ่งหนีกระสุนปืนกับคนพวกนั้นก็เหนื่อยตายแล้ว) 

เทิดคิดหนักพร้อมกับหาทางหนีพวกนั้น 

(นายหญิงตามผมมาเดี๋ยวผมพาหนีเอง ) 

เธอชั่งใจเล็กน้อยก่อนยอมตามเทิดไปพร้อมกับขอให้การตัดสินใจครั้งนี้ถูก 

(เทิดทำไมนายถึงช่วยฉัน ไม่กลัวนายของเทิดจะมาฆ่าหรอ) 

(กลัวครับ ถ้าสั่งนายฆ่าสั่งจริง ผมก็พร้อมที่จะปกป้อง ดูแล นายอีก 2 คนตรงนี้ครับ )  

เธอชะงักแล้วยิ้มออกมาให้กับคำตอบของเทิด  

(เทิดนายมาอยู่ที่นี่ได้ไง) 

(ผมกลับไปบ้านใหญ่เพื่อเอาของแล้วเจอกับแม่บ้าน เขาบอกว่ามีชายชุดดำมารับนายหญิงไปนานแล้วยังไม่กลับมาเลย ผมกลัวนายหญิงจะได้รับอันตราย เลยเปิดหาสัญญาณจีพีเอสที่สร้อยข้อมือนายหญิง แล้วตามครับ) 

(อ่อ ขอบใจนายมากที่มาช่วยฉันเทิด)  

(ครับผมทำด้วยความเต็มใจครับ) 

แล้วทั้งสองก็เงียบ พร้อมกับมีลมหายใจแรงสลับกับเสียงปืนที่ยิ่งขู่กันไปมาของพวกชายชุดดำ เธอวิ่งตามเทิดมาเรื่อยจนพ้นคนพวกนั้น จนเจอทางออกจากป่า  เทิดพาเธอหนีไปขึ้นทัวว์ เดินทางไปยังเชียงใหม่เพื่อหลบจากคนพวกนั้น 

(นายหญิงเราจะไปเชียงใหม่กันที่นั้นเป็นบ้านเกิดผม ไม่มีใครรู้จักครับ) 

(เทิดอย่าเรียกฉันว่านายหญิงอีกต่อไปเลยนะ จะไม่นายหญิงของเทิดอีกจะแต่ผู้หญิงที่ชื่อ แพรพรรณ น้องสาวนายเทิดอย่างเดียว เข้าใจนะ) แพรพรรณ หรือ นายหญิงที่เทิดเรียก ตั้งใจอย่างแนวแน่ที่เริ่มต้นชีวิต โดยจะไม่เกี่ยวข้องและติดต่อชายคนนั้นอีกเลย 

(ครับผม ต่อไปนี้ไม่ว่าคุณแพรไปที่ไหนผมก็จะตามไปดูแลคุณแพรแทนนายใหญ่ทุกที่ครับ) 

 เทิดคิดอย่างแนวแน่แล้วว่าเขาจะดูแลและปกป้องดวงใจของนายใหญ่ผู้เป็นเจ้าชีวิตและผู้มีพระคุณของเขาจนกว่าเจ้าชีวิตของเทิดจะกลับมาดูแลและปกป้องเธอเอง