ปันรัก

เกริ่นนำ 

เมื่อ “รัก” คือ “การประคับประคอง” ไม่ใช่ “การครอบครอง” เพราะไม่มีใครเป็นเจ้าของใคร หากคุณได้รักและคุณอยากครอบครอง แต่เป็นไปไม่ได้… 

เมื่อการที่รักใครสักคน แล้วต้องการอยากจะเป็นเจ้าของเข้าครอบครองรักนั้น จะมีสักกี่คนกันเล่าที่ได้รักและได้ครอบครองไว้ได้ด้วยกัน.... 

เมื่อรักเปรียบเสมือนกับแรงเคลื่อนที่ที่เปลี่ยนแปลงไปได้เสมอตลอดเวลา อะไรจะเป็นหลักยึดเหนี่ยวเกี่ยวกอดความมั่นคงแน่นอนเอาไว้กับคำว่า “รัก” .... 

เมื่อความต้องอยากจะลิ้มลองความหอมหวานของรักมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเป็นแรงผลักให้จมถลำลึกไปกับความเจ็บปวดในรักนั้นมากขึ้นไปด้วย... 

เมื่อแรงฉุดหยุดรักนั้นไม่ได้ ในสุดท้ายอาจจะยากที่จะถอนตัวออกมาจากรักนั้น... 

เมื่อไหร่ที่ได้รักและอยากครอบครอง แต่เป็นไปไม่ได้ก็จงคิดเสียเถิดว่า... “ยังดีกว่าไม่ได้รัก” เพราะการได้รักเป็นสุขมากอย่างหนึ่งที่มีค่าเพียงพอสำหรับคำว่า “รักแท้” ที่มาพร้อมกับการรอคอย แม้จะไม่รู้เลยว่าขอบเขตความสิ้นสุดของการรอนั่นคือ...เมื่อไหร่