รักสู้ฟัดฉบับโอเมก้า
เพื่อให้รอดพ้นจากตะแลงแกงที่เรียกว่าการแต่งงาน อัลฟ่าหนุ่มที่อีโก้สูงทะลุฟ้าจึงยอมลงทุนตามตื๊อ เอ๊ย.. จีบ โอเมก้าหน้าหวานให้มาสวมบทแฟนกำมะลอ ทั้งๆ ที่เขาน่ะนะไม่ได้ชอบ... ชอบ... ชอบจิดากรเลย สัก นิด เดียว!!
.
"ผมขอเตือนเป็นครั้งสุดท้ายเลยนะ... ขืนคุณยังมายุ่มย่ามวุ่นวายในชีวิตผมไม่เลิก ผมจะไม่ทำให้คุณเสียเงินแต่จะทำให้คุณเสียใจ กรุณาจำไว้ให้แม่นๆ ด้วย"
.
“ก็แล้วทำไมคุณถึงไม่ชอบผม” ร่างสูงถาม
คนฟังหน้าเหวอ ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูดสักนิด 'เกื้อกูล ก้องกิตต์ดากรกุล' คงมาจากดาวในกาแล็กซี่อื่นมั้ง ไม่มีใครในโลกที่จะถามชาวบ้านด้วยประโยคง่ายๆ พร้อมท่าทางมั่นใจเกินพิกัด... จนน่าหมั่นไส้อย่างนี้หรอก
“ผมไม่ได้หลงตัวเอง ผมมองโลกอย่างตรงไปตรงมาเสมอเหมือนที่ผมรู้ว่าตัวเองสมบูรณ์แบบกว่าใคร คุณอาจหาคนแบบผมไม่เจออีกแล้วก็ได้ ทำไมไม่จับผมไว้ให้แน่นๆ ล่ะจิดากร”
.
“ที่ฉันเรียกเธอมาพบวันนี้แน่นอนว่าเกี่ยวกับตาเกื้อ”
“ก่อนที่เอ่อ... ว่าที่แม่สามี...” ก็นางไม่นับญาติด้วยจิดากรจึงหาทางออกให้ตัวเอง จงใจปั่นประสาทนางเล็กน้อย ชิงกล่าวโดยไม่สนใจสายตาขุ่นขวางที่ถลึงมองมา “จะพูดอะไรผมมีบางสิ่งมาให้ผ่านตาครับ” ยื่นแฟ้มเอกสารที่ถือตืดมือมาด้วยไปให้คนตรงหน้า
เปรมยุตาปรายตามองก่อนเผินหน้าไปทางอื่นอย่างไม่ใคร่ใยดีนัก “อะไร”
“แฟ้มประวัติของผมครับ เดาว่าคุณคงให้คนไปตามสืบแน่ผมเลยเตรียมไว้ก่อน รับรองว่าถูกต้องตามความเป็นจริงทุกประการ ว่าที่แม่สาจะได้ไม่ต้องเหนื่อยไงครับ”
“นี่!” อัลฟ่าหญิงแกร่งแทบชี้หน้าหนุ่มคราวลูกยามถูกเดาทางทัน
“อย่าหาว่าผมรู้ดีเลยนะครับ แม่สามีรวยๆ เนี่ยผมก็ไม่เคยเจอมาแต่เท่าที่ผมนั่งศึกษาจากซีรีส์น้ำเน่าทั้งไทยและเทศแล้วพวกนางมักทำแบบเดียวกัน แพทเทิร์นเดิมๆ เริ่มจากเชิญมาคุย ห้ามไม่ให้พบกับลูกชายอีก ดูถูกเหยียดหยามสารพัด ใช้เงินฟาดหัว สุดท้ายค่อยงัดไม้แข็งขึ้นมาใช้เช่นหันไปเล่นงานคนรอบข้างเจ้าตัว ทั้งขู่ทั้งปลอบต่างๆ นานา แต่สำหรับผมคุณนายคงใช้วิธีนั้นยากหน่อย”
มุมปากคนฟังเหยียดยิ้ม ไม่ปิดบังความดูแคลน “ทำไม เธอเหมือนราดำในห้องน้ำเหรอ ต้องราดรดด้วยสารเคมีแรงๆ ใช่มั้ยถึงจะยอมไป”
จิดากรหลุดขำ “แหม ถึงผมจะไม่ใช้ลูกผู้รากมากดีมาจากไหนแต่ก็ไม่ได้ต่ำเสียจนคุณนายสามารถนำไปเปรียบกับเชื้อราได้นะครับ ผมว่าผมก็มีดีพอตัว ไม่อย่างนั้น... ลูกชายคุณคงไม่หอบผ้าหอบผ่อนมาอยู่กินกับผมถึงที่บ้านหรอก”
“อะไรนะ!” คราวนี้หญิงสูงวัยโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เพิ่งรู้ว่าเจ้าลูกชายตัวดีไม่กินนอนอยู่ที่เพ้นเฮ้าส์แต่กลับมาขลุกอยู่กับเด็กไร้หัวนอนปลายเท้านี่
หนอย ตาเกื้อนะตาเกื้อ!
“อุ๊ย ขอประทานโทษครับผมเสียมารยาทเกินไปหน่อย กรุณาอย่าถือสาเลยนะครับ...” เดี๋ยวหัวใจวายตายซะก่อนได้จับลูกชายคลุมถุงชน จิจะได้ตกเป็นผู้ต้องหาฆ่าคนโดยไม่เจตนาอีกกระทง “เอาเป็นว่าอ่านประวัติของผมดีกว่า น่าพิศมัยกว่ากันเยอะ” โดยไม่พูดเปล่าร่างนวลจัดแจงกางแฟ้มวางแผ่หราบนโต๊ะบริการนางเสียอีก
.
นั่นแหละค่ะ... รักสู้ฟัดฉบับโอเมก้า
เรื่องนี้ก็จะเน้นหนักไปทางพล็อตคู่กัด(แต่คลั่งรักมาก)ของพระนาย และการฟาดฟันชนิดตาต่อตาฟันต่อฟันของแม่ผัวลูกไพ้
นิยายเรื่องนี้เราแต่งไว้นานมากแล้วค่ะ แต่ด้วยพล็อตอะไรหลายๆ อย่างที่เราอ่านดูแล้วรู้สึกสนุกเลยนำมารีไรท์แบ่งปันให้ทู้กกกคนได้อ่านกัน หวังว่าจะชอบกันนะคะ (โค้ง90องศา) และด้วยนิสัยอีโก้จัดของพ่อพระเอกนี่เองเราเลยคิดว่าถ้าเปลี่ยนเนื้อเรื่องให้มาอยู่ในจักรวาล Omegaverse จะค่อนข้างสมเหตุสมผลกว่า (อยากอ่านเองด้วยแหละ) ถ้าใครผ่านมาแล้วรู้สึกคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นก็ไม่ต้องแปลกใจนะคะ เจ้าเดียวกัน แหะๆ
ไม่ม่านะคะ... หมายถึงเนื้อเรื่อง ไม่ม่ามากนะคะ แล้วก็ฝากถึงคอมเม้นต์ด้วยน้า ช่วยกันรักษาบรรยากาศในการอ่านนะคะทุกคน (ใจเราก็มีอยู่แค่นี้)
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้อาจมีคำหยาบ ฉากNC โปรดใช้วิจารณญาณในการเสพ
(โดยรวมแล้ว 'รักสู้ฟัดฉบับโอเมก้า' ซอฟต์หวานกว่านิยายเรื่องก่อนๆ ของเราค่ะ ไม่ได้เน้นฉาก NC หรือมีการใช้ความรุนแรงอะไร(นอกจากคำพูดบ้าง) ยังไงก็ตามเราจะติดทริกเกอร์วอนนิ่งไว้ที่ตอนนั้นๆ นะคะ)
Guest
