จะบุรุษหรือสตรี ข้าก็เป็นให้ท่านได้ทั้งนั้น!

บทนำ 

เสียงโห่ร้องตามทางดังไม่ขาดสายเมื่อขบวนรถม้ามาถึง เสียงดนตรีดังกังวานร้องบอกให้ทุกคนได้รับรู้ถึงการมาของ ว่าที่ชายาเอกของจวิ้นเฟยเลี่ยงหรง น้องชายขององค์จักรพรรดิที่ทรงรักและเอ็นดูมากกว่าใคร.. 

...แต่ทว่าจวิ้นอ๋องผู้นี้กลับมีนิสัยเสเพล.. เที่ยวเข้าออกหอนางโลมยังไม่เท่าไหร่ แต่เขากลับเข้าออกเรือนไม้ไผ่เป็นประจำ หอที่โด่งดังในเรื่องบุรุษงามนั้นจนกลายเป็นคำครหา กลายเป็นขี้ปากชาวบ้านอยู่ทุกเช้าค่ำ ทำเอาองค์จักรพรรดิเองต้องปวดหัวกับฎีกาที่สั่งให้ถอน จวิ้นเฟยเลี่ยงหรง ออกจากตำแหน่งจวิ้นอ๋องเสีย

เขาไม่มีทางเลือกได้แต่คิดหาหนทางที่จะรักษาตำแหน่งของน้องชายตนเองเอาไว้.. เมื่อไม่นานมานี้เขาก็ได้คิดออก ถ้าหากเขาได้อภิเษกสมรสล่ะ? ชายาผู้นั้นจะต้องช่วยแบ่งเบาภาระได้บ้างสิ คงจะช่วยห้ามปรามได้บ้าง.. ละมั้ง?

..

เสียงดนตรีรื่นเริงภายในเรือนไม้ไผ่ดังขึ้น มือหนาเอือมลูบไล้บุรุษงามรอบข้างด้วยความสนุกสนาน บุรุษงามเองก็ผลักกันป้อนองุ่นใส่ปากไม่ขาดสาย ชีวิตสุขสำราญจำต้องจบลงเพราะการมาของขันทีตัวเล็ก

“องค์หญิงห้าแห่งแคว้นหานเฟิงเสด็จมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“แล้วอย่างไรเล่า? ออกไปเสีย.. อย่าได้ขัดความสุขของข้า!” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยตะคอกขันทีตัวเล็ก ก่อนจะหันมาเสพความสนุกของตนต่อ

“ฝ่าบาทมีรับสั่งให้.. จวิ้นอ๋องออกไปรับองค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ”

!!

สิ้นคำกล่าวของขันที มือหนาก็ลุกพรวดพราดขึ้นและตรงมายังขันที ถึงแม้ใบหน้าของเขาจะดูงดงามสะคราญเหนือสตรี.. แต่เมื่อเขามีโทสะกลับน่ากลัวเสียยิ่งกว่าราชสีห์!! ทำเอาขันทีกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากเลยทีเดียว

“ข้า ไม่ ไป หากเจ้ายังจะเอ่ยสิ่งใดออกมาจากปากอีกละก็.. ข้าจะตัดลิ้นของเจ้าเสีย!!”

“!!” เมื่อได้ยินดังนั้นขันทีจึงได้เร่งฝีเท้าหายออกไปโดยไม่ได้กล่าวคำใดออกจากปากตามคำขู่ขององค์ชาย

เขาช่างร้ายกาจ! เสเพล! ไม่มีประโยชน์! เหตุใดองค์จักรพรรดิจึงรักและเอาใจน้องชายผู้นี้นัก ถึงขนาดหาหนทางไม่ให้เขาถูกปลดออกจากตำแหน่ง ต้องสังเวยชีวิตทั้งชีวิตขององค์หญิงห้าจากแคว้นหานเฟิง.. ช่างน่าสงสารพระชายานัก! ที่ต้องมีสามีเฉกเช่นจวิ้นอ๋องผู้นี้!!

..

ไม่นานขบวนรถม้าก็หยุดนิ่ง รอให้ใครบางคนออกมารับตามธรรมเนียม แค่วันส่งตัวจวิ้นอ๋องผู้นี้ก็ออกฤทธิ์เสียแล้ว เห็นได้ชัดว่าการแต่งงานครั้งนี้เขาไม่ยอม จะทำอย่างไรได้หญิงสาวแค่เพียงปฏิบัติตามคำสั่งของบิดา ถูกส่งออกมาแต่งงานตามวัยเท่านั้น..

ไม่นานเสียงฝีเท้าหนักๆ ด้านนอกก็หยุดลง พร้อมก้มลงเปิดเกี้ยวที่มีหญิงสาวอยู่ภายใน 

“..!” 

มือหนาเอื้อมประคองร่างบางลงจากรถม้าด้วยความระมัดระวัง เมื่อทรงตัวได้หญิงสาวเบื้องหน้าก็ย่อตัวทำความเคารพอย่างรู้ความ.. ถึงแม้นางจะไม่เปิดปากพูด แต่การกระทำของนางก็บ่งบอกได้เลยว่าหญิงผู้นี้เพียบพร้อมเพียงใด เพียบพร้อมทั้งกิริยามารยาท รูปร่างหน้าตา.. 

“ไม่ต้องมากพิธีไปหรอก เราไม่ใช่จวิ้นอ๋อง” 

“...” เมื่อได้ยินดังนั้นร่างบางจึงได้ทำตัวปล่อยวางมากขึ้นแต่ก็ยังคงอยู่ในท่าทีสำรวมเช่นเดิม นางเงยหน้ามองบุรุษด้วยความสงสัย “แล้วท่านเป็นใครหรือเจ้าคะ” 

“ข้าเป็นอะ.. เอ่อ.. เป็นเพียงเชื้อพระวงศ์นะ! จวิ้นอ๋องติดธุระจึงไม่สามารถมารับองค์หญิงห้าแห่งแคว้นหานเฟิงด้วยตัวเอง ขอองค์หญิงห้าโปรดประทานอภัย..” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกผิด พร้อมทั้งแอบมองใบหน้าของหญิงงามเบื้องหน้า 

“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ไม่ว่าใครมารับข้าก็เป็นเกียรติมากแล้ว” เสียงหวานฟังสดับหูเอ่ยขึ้นก่อนจะย่อตัวด้วยความอ่อนน้อม 

นางช่างไม่เหมาะ! ไม่เหมาะที่จะเป็นชายาของเขา!! ให้ตายสิ ข่าวลือหนาหูจากแคว้นหานเฟิงเอ่ยว่านางเคยประสบเคราะห์ทำให้สุขภาพไม่ดี อ่อนแอทั้งภายนอกภายในต้องได้รับยาติดต่อกันเป็นเวลาหลายปี แต่เมื่ออาการดีขึ้นถึงแม้จะไม่ต้องกินยาแต่นางก็ป่วยออดๆ แอดๆ มาโดยตลอด.. 

“ขะ.. ข้าจัดนางกำนัลข้างกายไว้ให้หลายสิบคน พวกนางจะนำท่านไปพักผ่อนที่ตำหนักลู่เมิ่ง.. เชิญ” 

“รบกวนแล้ว.. ไว้พบกันใหม่นะเจ้าคะ” เสียงหวานเอ่ยตอบพร้อมย่อตัวทำความเคารพเช่นเดิม ก่อนจะเดินตามนางกำนัลทั้งหลายไป 

“เขาไม่คู่ควร!!” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาเมื่อเห็นว่าร่างบางได้เดินลับตาเขาไปแล้ว 

หากนางต้องมาทนเห็นพฤติกรรมเอาแต่ใจของสามี นางจะทนได้หรือ! องค์จักรพรรดิคิดผิดถนัดที่เลือกนาง.. เพราะรักและห่วงใยน้องชายมากเกินไป ไม่อยากให้เขาต้องปวดหัวกับชายาที่ขี้หงุดหงิด จริงได้เลือกองค์หญิงห้าผู้นี้ ให้ตายสิสวรรค์! หากนางต้องช้ำใจตายเพราะจวิ้นอ๋อง เขาผู้นี้แหละจะตามฉีกร่างจวิ้นอ๋องผู้นั้นเอง!! 

.. 

_____ 

** เรื่องนี้เคยลงที่เว็บ Dek-D แล้วค่ะ และRAW นะคะ