รักเรา เขามาแทรก
7
ตอน
729
เข้าชม
13
ถูกใจ
0
ความคิดเห็น
3
เพิ่มลงคลัง

 

 

 

 

 

 

นิยายเรื่อง

รักเรา เขามาแทรก

ดราม่า

แต่งโดย จ้าวนมเย็น

 

 

คำเตือน

1. รูปภาพทั้งหมดมาจาก pinterest ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหา บุคคลในภาพเป็นเพียงส่วนประกอบ

2. เนื้อหาต่อไปนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้น มีความหยาบคาย เสื่อมเสีย ดูถูก ผิดศิลธรรม จริยธรรม ไม่ส่งเสริมให้นำความคิด การกระทำไปใช้ ควรใช้วิจารณยานในการอ่าน คิด วิเคราะห์ แต่งขึ้นเพื่อนำเสนอความคิดของคนกลุ่มหนึ่งให้รู้จักมากยิ่งขึ้น

3. ไม่มีเจตนา กล่าวหา ว่าร้าย ดูหมิ่น หรือกระทำการใดๆ ที่เป็นทางไม่ดี

4. โปรดแสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพ รับฟังทุกความคิดเห็นและพร้อมจะปรับปรุง พัฒนาเสมอ

 

 

 

 

บทนำ

ปล่อยใจรัก

 

 

ชื่อของหนูคือ นับดาว..... เด็กที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะและเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่คอนโดเดียวกันกับแฟนคนแรก พี่กร.... แฟนคนแรก และจะเป็นคนเดียวที่หนูรัก...... ถึงแม้เราสองคนจะรู้จักกันแค่ครึ่งปีและคบกันมาอีกครึ่งปี แต่เราสองคนคิดว่าความรู้สึกของเรามันคือของจริง.... หนูเจอพี่กรครั้งแรกเมื่อปลายปีก่อน เพราะต้องเตรียมสอบเข้ามหาลัยที่คุณพ่อคุณแม่หวังเลยต้องไปเรียนพิเศษ และได้เจอพี่กรที่รับเสริมสอนที่นั่น

แค่เพียงสบตา ใจก็เต้นส่ำไม่เป็นจังหวะ ถึงหนูจะไม่เคยสนใจเพศตรงข้าม และไม่เคยมีความรักแต่ในวินาทีนั้นหนูรู้สึกได้ว่าหนูกำลังตกหลุมรักเขา...

"คะ...ครูกรคะ...คือหนู.."

"เรียกว่าพี่ก็ได้ครับ เราชื่อนับดาวที่เพิ่งเข้ามาเรียนใช่ไหม มีอะไรอยากจะถามพี่หรอครับ" เขารู้จักชื่อเราด้วย ไม่ซิ... เขาเป็นครูที่จะสอนเราการจดจำเด็กที่มีแค่หยิบมือมันเป็นเรื่องที่ควรทำ เราอย่าคิดนอกเรื่องแล้วรีบบอกเรื่องสำคัญดีกว่า!

"หนูชอบพี่กรค่ะ!"

"...เอ๊ะ...?" พูดออกไปแล้ว พูดออกไปกลางห้องเรียนเลย เพื่อนๆ มองกันเต็มเลย นี่เรา...

"ขอบคุณครับ" ขอบคุณ? หมายความว่ายังไงนะ....

ตอนนั้นหนูคิดว่าหนูหมดหวังแล้ว พี่กรไม่ได้อธิบายอะไรให้หนูฟัง ไม่ตอบรับคำสารภาพรักและกลับมาสอนต่ออย่างไม่มีอะไรผิดปกติ เป็นหนูเองที่นั่งร้องไห้ท่ามกลางเพื่อนๆ ที่คอยให้กำลังใจ

แต่ว่า

ตึก ตึก ตึก

"นับดาว! นับดาว!" เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้หนูหันไปมอง พี่กรวิ่งมาหาและหยุดลงข้างหน้า ทั้งตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อ เขายืนขึ้นเต็มความสูง มือหนึ่งก็ยกขึ้นมาเกาแก้มเก้อใบหน้าแดงเล็กน้อย

"พี่กร..."

"คะ คือ เรื่องในห้อง..."

"ช่างมันเถอะค่ะ" หนูเตรียมพร้อมรับสิ่งที่ตามมาแล้ว ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย เกิดมาสิบเจ็ดปีจะอกหักบ้างไม่แปลกนี่...ทั้งที่คิดว่าคงเป็นแบบนั้น..

"พี่...ดีใจนะ!"

"คะ?"

"คะ คือ...คือ....ไม่เคยมีคนมาบอกชอบ.." บ้าน่า หล่อขนาดนี้

"จริงหรอคะ?" พี่กรพยักหน้า เขายกยิ้มจนตาหยี๋ทำให้หนูใจเต้นอีกครั้ง

"อื้อ! ดีใจมากเลย ขอบคุณมาก"

"ละ...แล้ว...."

"พี่ยังไม่มีแฟนหรอกครับ นับดาวล่ะ?"

"หนูไม่เคยมีแฟนค่ะ"

"จริงหรอทั้งที่น่ารักมากๆ เลยเนี่ยนะ!" นะ...นี่ชมกันต่อหน้าเลยหรอ!

"พี่กร..."

"ขอโทษๆ พอดีพี่เผลอไป พอเห็นตากลมโตใส จมูกเล็กๆ หน้าแดงๆ แก้มที่ดูนุ่มนิ่มแล้วก็ผมยาวจนเลยกลางหลังของนับดาวแล้วพี่ก็ทำตัวไม่ถูกน่ะ ฮ่าๆ"

"คือ...ชมหนูหรอคะ"

"ห้ะ มะ ไม่นะ คะ..คือ....โอ๊ยยย....พี่เขินหมดแล้ว!"

น่ารักจัง

หลังจากวันนั้น เราสองคนก็เริ่มใกล้ชิดกันมากขึ้น เพราะหนูเป็นคนหัวช้าพี่กรเลยต้องติวให้เป็นพิเศษเพิ่มอีกเท่าทำให้เราสนิทกันมาก จนกระทั่งเรารู้จักกันหกเดือน...

"สุข..สุขสันต์วันเกิดนะนับดาว" หนูมองดอกไม้ช่อเล็กแต่น่ารักและส่งกลิ่นหอมนั่นแล้วรับไว้

"ขอบคุณมากนะคะ"

"เอ่อ พี่มีของขวัญให้ด้วย" พี่กรหยิบกล่องของขวัญขนาดเล็กมายื่นให้แต่พอหนูจะหยิบพี่กรก็ชักกลับไปอีก

"อ้าว"

"แต่นับดาวต้องตอบคำถามพี่มาก่อนนะ"

"อะไรหรอคะพี่กร"

"ถะ...ถ้าพี่ขอนับดาวคบ...นับดาว...จะคบกับพี่ไหม?" พี่กรพูดด้วยใบหน้าแดงเพราะความเขินนั่น ใจหนูมันเต้นแรงอีกแล้ว ตกใจ ตื่นเต้น ดีใจ ทุกความรู้สึกมันแปรปรวนไปหมด

"ค่ะ! คบค่ะ! คบแน่นอนค่ะ!" พี่กรยิ้มกว้างแล้วเปิดกล่องของขวัญให้หนูดู สร้อยคอที่สลักชื่อของหนูและพี่กร พร้อมมีรูปหัวใจมันน่ารักมาก พี่กรหยิบมันสวมให้หนูแล้วโชว์สร้อยที่คอของพี่กร

"สร้อยคู่..."

"พี่กรคิดไว้แล้วหรอ"

"อื้อ..."

"น่ารักจัง!"

"โธ่ อย่าแซวซิครับ...ทะ...ที่รัก"

ที่รัก

ที่รัก

ที่รัก

ชอบจัง

ผู้ชายคนนี้

ทำไมถึงทำให้หนูหลงรักได้มากขนาดนี้นะ

หลังจากที่เราคบกันมาได้อีกหกเดือน ในที่สุดหนูก็สอบเข้ามหาลัยชื่อดังที่คุณแม่และคุณพ่ออยากให้เข้าในตอนที่ท่านทั้งสองยังมีชีวิต และย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกันกับพี่กรที่เรียนอีกมหาลัย แต่ไม่ไกลกันมากเท่าไหร่นัก

หนูคิดว่าชีวิตของหนูกำลังจะมีความสุข หนูจะได้อยู่กับคนที่หนูรัก ใช้ชีวิตเด็กมหาลัยให้เต็มที่ มีเพื่อนดีๆ ตั้งใจเรียน ทำกิจกรรม จบออกมาหางานทำที่ไม่ต้องมีเงินเดือนมากขอแค่เลี้ยงดูตัวเองได้ และในที่สุดก็แต่งงานกับพี่กร

ทั้งที่เราสองคนวางแผนอนาคตกันไว้แบบนั้นแล้วแท้ๆ แต่ว่า....

 

 

เพล้ง...

"ทำไมดาวทำแบบนี้" หนูมองพี่กรด้วยความสับสน...

อะไรเล่า

ทั้งที่หนูยังไม่ได้ทำอะไรแท้ๆ...

"ถึงดาวจะไม่ชอบไอ้โย แต่อย่างน้อยมันก็เป็นรุ่นพี่เราและเป็นเพื่อนสนิทพี่นะดาว...ทำไมต้องด่ามันด้วย"

"หนู...ไปด่าพี่วาโยตอนไหน" พี่กรถอนหายใจ

"ก็ที่ไปบอกว่าไอ้โยชอบพี่ มันต่างจากด่าว่ามันเป็นตุ๊ดเป็นเกย์ยังไงดาว...ไอ้โยมันเป็นผู้ชายนะ มันจะมาชอบผู้ชายแบบพี่ได้ยังไง"

 

ชอบได้ยังไงน่ะหรอ

ถึงหนูจะไม่ทันคน

อ่อนต่อโลก และไม่ใช่คนคิดแง่ลบ

แต่ใครมองก็ดูออก...พี่วาโย...ชอบพี่กร

แล้วหนูผิดด้วยหรอที่จะหึงหวงแฟนตัวเอง

 

"ถ้ายังทำตัวไม่น่ารักแบบนี้พี่ว่าเราอย่าเพิ่งคุยกันดีกว่า"

 

หนูหรอที่ไม่น่ารัก

เป็นหนูหรอกหรอที่ผิด

 

 

"หนู...ขอโทษ"

 

 

ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้ทำผิดแท้ๆ แต่ทำไม.....แค่พี่กรหันหลังให้หนู มันก็เจ็บจนอยากจะร้องไห้ออกมาแล้ว..... หนูยอมเป็นคนผิดก็ได้...ยอมก็ได้...

 

 

 

"ชื่อนับดาวใช่ป่ะ?"

"ค่ะ....คุณ..."

"พี่เป็นเพื่อนไอ้กรกับไอ้โยอ่ะ เห็นกรพูดถึงบ่อยๆ น่ารักนะเนี่ย"

"ขะ..ขอบคุณค่ะ"

"อ๋อลืมแนะนำตัว พี่ชื่อเป็นเอก ต่อจากนี้ขอฝากตัวด้วยนะ"

"ค่ะ...."

 

 

 

 

ฝากติดตาม กดไลค์ คอมเม้นนิยายเรื่องนี้หน่อยนะค้าาาา

 

 

เปิดเรื่อง 06/12/63

 

 

 

 

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว