คลั่งรักหนูพีม

---------------------💙sweet💙-------------------

ห้องนอนผนังปูนหนาที่ถูกทาทับด้วยสีขาวสะอาดตา ภายในประดับด้วยผ่าม่านขาวปิดบังบริเวณหน้าต่างอย่างมิดชิด ตุ๊กตาหมีสองตัวถูกเจ้าของจัดวางไว้คู่กันบนเตียงนอน

..อ่า..ถ้าจำไม่ผิดคงเป็น วีแบร์แบร์

ข้าวของเครื่องใช้ภายในห้องถูกจัดเก็บอย่างเป็นระเบียบบ่งบอกถึงนิสัยของเเฟนสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาได้เป็นอย่างดี

หญิงสาวก้าวออกมาจากห้องน้ำเเละเผลอชะงักเมื่อเหลือบเห็นเขาเพียงนิดเดียวเธอจึงก้าวเข้ามาใกล้ๆเขาส่งผลให้กลิ่นสบู่เหลวลอยมาเเตะที่ปลายจมูกผมกลิ่นกุหลาบอ่อนๆอืมมันทำให้ผมตื่นตัวเเปลกๆอาการร้อนวูบวาบที่ท้องซึ่งก็รู้ว่าคืออะไร

"พี่เคสคะ...เป่าผมให้พีมหน่อยนะ"

ผมยิ้มให้เธอที่ทำหน้าตาออดอ้อนเหมือนเเมวที่รอให้เจ้าของเกาคาง

"เเล้วพี่จะได้อะไรคะ?"

ท่าทางครุ่นคิดหาคำตอบของเธอทำให้ผมเกือบหลุดหัวเราะไหนจะสายตาที่เป็นประกายดวงนั้นยิ่งมองยิ่งทำให้ผมหลงไหลในตัวเธอ

"พี่เคสอยากได้อะไรคะพีมให้หมดเลย!"

"หึๆ..เเน่ใจนะคะว่าให้พี่ได้.."

"เอ๋?"

"จูบพี่สิเเล้วพี่จะทำให้!"

"อะ..เอ่อ พีมว่าพีมทำเองดีกว่าค่ะ"

คิดว่าผมจะปล่อยให้เธอหลุดมือไปหรอเหอะไม่มีทาง!

"พี่..คะ...เคส...จะทำอะไรหน่ะถอยไปเลยนะ"

"เด็กดีไม่สงสารพี่บ้างเหรอคะ..ขอเเค่จูบนิดเดียวพี่สัญญา"

เเก้มนวลตอนนี้เเดงดั่งลูกมะเขือเทศไหนจะอาการเขินอายที่ทำให้ผมเเทบคลั่งอยากจับมาฟัดซัก2-3ที ฮึ่ม!

"เเค่จูบนะ...ถ้าพี่ทำมากกว่านั้นพะ...."

"ค่ะ..เเค่จูบพี่สัญญา!!"

"ก็ได้ค่ะ!.."

ร่างเล็กเขยิบเข้ามาหาผมก่อนจะเขย่งจุ๊บปากผมเเละรีบผละออกอย่างรวดเร็ว

"พะ..พอเเล้ว!"

"เเบบนั้นเขาไม่เรียกว่าจูบค่ะ"

"อ้าว"

ผมไม่รอให้ร่างเล็กหายสงสัยรีบคว้าตัวเธอเข้ากอดเเละประกบจูบทันที

"อื้อออ"

ร่างบางสะดุ้งพลางดิ้นยุ้กยิ้กเมื่อปากร้อนประกบเเนบชิดก่อนที่จะค่อยๆไล้เลียไปตามกลีบปากนุ่มเเละขบเม้นเบาๆ

ลมหายใจของทั้งคู่เริ่มติดขัดก่อนที่ร่างหนาจะจับใบหน้าหวานเพื่อปรับให้ได้องศาตามที่ต้องการก่อนจะบดขยี้ริมฝีปากเล็กๆอย่างเร่าร้อนร่างบางอ่อนระทวยไปกับรสจูบ ที่เเสนจะเร่าร้อนจนเผลอเปล่งเสียงครางออกมา

"อ๊ะ….อ๊าา~"

ร่างหนาสั่นเทิ้มความต้องการพุ่งสูงขึ้นจนเเทบควบคุมตัวเองไม่ได้

"ฮืมมม…อ๊าาส์~"

เขาส่งเสียงครางเบาๆในลำคอพลางขยับบดเบียดท่อนลำเข้าหาร่างบางอย่างเอาเเต่ใจ

ร่างบางสะดุ้งเฮือกพลางได้สติรีบผลักร่างสูงเเละถอยห่างจนติดกำเเพง

"พะ..พี่เคสคะ..คือพีมว่าเราไปทานข้าวเย็นกันดีกว่าค่ะ"

เเก้มนวลขึ้นสีเเดงระเรื่อพลางหลบสายตาร่างหนาถ้าเมื่อกี้เราไม่ผลัก...

"ก็ได้ค่ะ...งั้นพี่ลงไปรอข้างล่างนะ!"

ร่างบางพยักหน้าเล็กน้อยพลางหมุนตัวเตรียมจะเข้าไปใส่เสื้อผ้าเพื่อลงไปทานข้าวข้างล่างเเต่ไม่ทันร่างหนาที่เดินเข้ามาใกล้เเละมากระซิบที่ข้างๆหู

"เมื่อกี้นี้...ไม่น่าห้ามพี่เลยนะคะ!"

พูดจบ ประตูไม้โอ๊คสีหม่นของห้องพักก็ถูกเปิดออก พร้อมกับร่างหนาที่ก้าวเท้าเดินย่ำออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับมา เหลือเพียงกายอรชรที่ตอนนี้ใบหน้าเรียวได้รูปถูกประดับสีแดงก่ำไม่ต่างจากลูกเชอรี่สุกกำลังดี เรียวปากอมชมพูขบเข้าหากันแน่นคล้ายกับทั้งร่างกำลังล่องลอยในห้วงความคิดของเหตุการณ์เมื่อสักครู่ จนไม่อาจหลงลืมได้. . .

-พึ่ลองเเต่งเเนวนี้ค่ะ ฝากติชมกันด้วยค่ะ