เล่ห์ลวง.. บ่วงเสน่หา

บริเวณผิวกายที่เสียดสีร้อนระอุขึ้นทุกครั้งที่ปารลีดิ้นรนขัดขืน ชายหนุ่มจ้องมองริมฝีปากอิ่มที่กำลังเม้มแน่นนั้นนิ่ง..เขารับรู้ได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจที่ระรัวเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ของร่างที่อยู่ในอ้อมกอดรวมถึงของตนเองที่ภีร์มะรู้สึกว่ากำลังสอดดังประสานอย่างไพเราะเคล้าเสียงหรีดหริ่งที่กำลังร้องขับขานอยู่ทั่วบริเวณโดยรอบ 

ร่างเกือบเปลือยเปล่าของปารลีเริ่มส่งผลกับร่างของเขาอีกครั้ง ภีร์มะแทบหยุดหายใจเมื่อหางตาคมกล้าเหลือบเห็นเนินอกขาวอวบอิ่ม รำไร …เมื่อคืนด้วยความตกใจภีร์มะจึงรีบเปลี่ยนชุดให้เธอและไม่คิดฉกฉวยเอาเปรียบแม้ทางสายตา แต่ในขณะนี้เขากลับเริ่มรู้สึกหวั่นไหวกับร่างเล็กตรงหน้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความหอมหวานจากริมฝีปากนิ่มละมุนที่เคยได้สัมผัสนั้นราวกับกำลังเรียกร้องให้ภีร์มะโน้มเข้าไปใกล้เพื่อสัมผัสกับความหอมหวานที่เย้ายวนเกินห้ามใจตรงหน้า 

ปารลีผลักไสร่างสูงอีกครั้ง และพยายามเบือนหน้าหนี เพราะรับรู้ได้ในสัญญาณอันตรายที่ภีร์มะส่งผ่านมาทางสายตา หญิงสาวร้องประท้วง แต่เสียงของเธอกลับถูกดูดกลืนจากอีกฝ่าย ร่างล่องลอยอยู่กลางสายธารยากที่จะขัดขืนเมื่อภีร์มะรุกรานเธออย่างรวดเร็ว..เกินกว่าที่เธอจะตั้งตัวได้ทัน ความร้อนที่นาบมายังปากอิ่มและมือหนาที่กอดกระหวัดและรัดร่างนุ่มแน่นขึ้นราวกับโซ่ตรวนที่พันธนาการเธอไว้ไม่ให้ขัดขืน 

เรียวลิ้นร้อนผ่าวที่กำลังรุกรานและเรียกร้องการตอบสนองจากร่างในอ้อมกอดพร้อมกับถ่ายทอดความร้อนระอุที่กำลังก่อตัวเนื่องจากเธอเป็นต้นเหตุ ยิ่งสัมผัสเนิ่นนานเท่าไหร่ภีร์มะกลับรู้สึกว่าความร้อนเหล่านั้นก็ยิ่งปะทุขึ้นไม่ได้บางเบาลงแม้แต่น้อย 

ปารลีไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านมือเรียวรัดรอบคอภีร์มะแน่นเพื่อเป็นหลักเมื่อชายหนุ่มจงใจปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระและส่งผลให้เธอจมดิ่งลงสู่สายน้ำ และทำได้เพียงยินยอมให้เขาทำตามใจปรารถนา