ดอกไม้ก็เหมือนกับชีวิตของคนเรา

ผู้คนเกือบทั้งโลกมักมอบสิ่งของรอยยิ้มความจริงใจหรือแม้แต่ดอกไม้ให้กับใครสักคนที่พวกเขาอยากมอบให้ด้วยใจรัก 

มันมักสวยงามเสมอเมื่อได้เห็นรอยยิ้มของผู้ที่ได้รับ 

แต่หารู้เลยไม่ว่าแท้จริงแล้วคนเรานั้นมักคิดอะไรขณะที่ได้รับมันหรือการรีรอและใช้อีกครึ่งชีวิตอยู่ด้วยกัน 

" ฉันชื่อมาลาที่แปลว่าดอกไม้ 

ปีนี้ฉันอายุยี่สิบสี่แล้วแต่ก็ไม่ได้เรียนสูงหรือทำงานอะไรที่ใหญ่โตมากนัก เป็นแค่ร้านขายดอกไม้เล็กๆร้านนึงที่รับทำช่อและพวงเท่านั้น "  

... 

พูดมากเกินไปแล้วสินะ 

เอาเถอะๆ ต่อแต่นี้ไปฉันจะเล่าเรื่องของโลกที่ฉันเป็นอยู่ให้ฟังเอง ถือว่าเป็นเรื่องเล่าชีวิตฝากสู่ลูกน้อยละกันที่จะเกิดมาเมื่อไหร่