กอดตุลย์

กอดตุลย์..

“ไม่เอาแบบนี้นะพี่ตุลย์”

มือเล็กโอบกอดรั้งเอวจากอีกคนจากด้านหลัง น้ำในตาซึมเข้ากับเสื้อยืดสีเทา จนเป็นวงกว้างทำให้รู้ว่า คนตัวเล็กเสียน้ำตาไปมากเท่าไหร่

“พอเถอะ เมษา พี่จะไปก็คือจะไป”

“ไม่เอาพี่ตุลย์ ไม่เอาเมษาขอโทษไม่ไปได้มั้ย”

คนตัวเล็กรู้ต่อให้พ่นคำว่าขอโทษออกมาเป็นพันครั้ง ร่างสูงก็ไม่อยู่อยู่แล้ว แต่ที่พ่นคำขอโทษออกมาเพราะยังมีหวัง มีหวังว่าเขาจะยังอยู่แต่มันก็ไม่มีวี่แววเอาซะเลย

“ปล่อยพี่เถอะเมษา”

คนตัวเล็กสุดที่จะรั้ง มือเล็กปลดอ้อมแขนออกจากเอวของร่างสูง น้ำตาไหลอาบแก้มเนียนไม่หยุด เธอรู้ว่าต่อให้น้ำตาไหล ตาบวมเป่ง ยังไงร่างสูงก็ไม่หวนคืน หลังจากที่คนตัวเล็กปลดปล่อยเขาจากอ้อมแขน ร่างสูงก็เดินจากไปโดยที่ไม่เหลียวมองคนที่อยู่ข้างหลังอีกเลย