#ปฐมบทss1 Ep. 1
#ผมมีเรื่องนิยายมาให้อ่าน ‼️⁉️
(เสนอมุมมองชีวิตในแบบของผม)
#และบทความที่จะเล่าต่อจากนี้
#เป็นเรื่องจริงเกือบทั้งหมด
มาจากความทรงจำทั้งหมดซึ่งแน่นอนว่าจำไม่ได้ครบ100%แต่จะพยายามจำให้ได้
(อาจมีเนื้อหาบางตอนที่อาจจะแต่งเพิ่มเข้าไปนิดหน่อยเพื่อ อรรถรสในการอ่าน)
#มันเรื่องของผมเอง
โดยจะเล่าผ่านตัวล่ะคร สมมุติทั้งหมด นะครับ
➡️เพื่อให้เกียรติเพื่อนหรือบุคคลที่ผมดึงเข้ามาในบทความเรื่องเล่านี้ผมจะไม่พาดพิงเขาเอาแค่บทบาทของเขามาแสดงนั่นแหละ⬇️
เอาล่ะครับก่อนจะเริ่มผมจะพาพวกคุณย้อนกลับไปตอนผมจำความได้
ผมชื่อ เคนจิ อยู่กับพ่อและแม่ในซอย แยกอาชีวะสุรินทร์ หลังศูนย์ฮอนด้า สมัยนั้นถนนในซอยยังเป็นลูกรังดินและฝุ่นคลุ้ง บ้านของเคนจิ เป็นบ้านไม้ผสมกับปูนยก สูงสู๊งงสูงชิบหาย🤣🤣
(เวลาจะขึ้นกระไดต้องขึ้นหน้าบ้าน)ณ สมัยนั้นมีใต้ถุนบ้านซึ่งเป็นบ้านติดกันกับญาติคุณตาและคุณยายทวด เป็นบ้านมีใต้ถุนเหมือนกัน และเคนจิ ชอบไปเล่นใต้ถุนบ้านเป็นประจำ
ครอบครัวของเคนจิ มีฐานะปานกลาง พอมีพอกิน คุณพ่อของเคนจิมีรถจักรยานยนต์1คันมีรถเข็น1คันมีแค่นี้จริงๆสมัยนั้น คุณพ่อเคนจิทำงานที่เทศบาล (พนักงานดับเพลิงซึ่งเพื่อนตอนเด็กๆชอบล้อว่าเก็บขยะเคนจิก็ไล่ตบมัน555) ส่วนคุณแม่เป็นแม่บ้าน ที่อยู่บ้าน (งงไหม..?ไม่งงเนอะ555)
เป็นแม่บ้านดูแลบ้านนั่นแหละบางวันคุณแม่ก็จะพาเคนจิไปเล่นใต้ถุนบ้านคุณยายทวด คุณยายทวดนิสัยใจดีคุณเล่นกับคุณแม่เป็นประจำ ผิดกับคุณตาทวดลิบลับ ซึ่งเคนจิ รู้สึกไม่ค่อยถูกกันกับคุณตาทวดเท่าที่จำได้แกเป็นคนนิ่งๆเงียบๆ(อันนี้ไม่แน่ใจขอภัยด้วยนะจ้ะ)
พ่อของเคนจิทำงานวันเว้นวันครับวันไหนเข้าเวรก็จะไปนอนที่ทำงานวันไหนออกเวรก็จะไปล้างแอร์ ครับล้างเเอร์ครับ (っ´▽`)っเผื่อมีคนสงสัย ล้างเเอร์อุปกรณ์ก็เยอะขนไปยังไง❓ก็รถมอไซต์กับรถเข็นนั่นแหละครับผม555 เเกจะพวงท้ายรถคู่ใจแกไปทำงาน ตกเย็นก็กลับมากินข้าวด้วยกันที่บ้านอย่างมีความสุข .....................
ตัดจบ Σ( ° △ °|||) #ยังๆนี้เพียงแค่เริ่มต้น