เธอคือพระจันทร์ในคืนเดือนดับ

ฮือ ฮือ ฮือ ...การร้องไห้มักมีเหตุผลอยู่ในหยดน้ำตาเสมอ บางคนอาจจะร้องไห้เพราะดีใจ ตื้นตันใจ บางคนร้องไห้เพราะเสียใจ แต่สำหรับฉันในตอนนี้ฉันตอบตัวเองไม่ได้เลยว่าที่ร้องไห้เป็นเพราะเสียใจที่จะไม่มีเขาอยู่ข้างๆอีกแล้วหรือว่าฉันดีใจที่วันนี้ฉันเป็นฝ่ายพูดคำลาและเลือกจะจบความสัมพันธ์นี้ลงกันแน่

.

.

.

การตัดสินใจของฉันในครั้งนี้ ฉันได้แต่ถามตัวเองว่า ใจแข็งพอที่จะเดินต่อไปแล้วใช่ไหม...

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ตัดสินใจเขียนขึ้นอย่างจริงจัง อาจจะใช้คำไม่สวยงาม ไม่ถูกใจผู้อ่านบางคน แต่ผู้แต่งอยากถ่ายทอดเรื่องราวที่ผู้แต่งได้เจอมากับตัวเองผ่านการเขียนในครั้งนี้ หรือเรียกอีกอย่างว่า “ไดอารี่” เป็นความทรงจำครั้งหนึ่งที่ไม่อยากจำ แต่ไม่เคยลืม...