“จำเอาไว้ว่าผู้หญิงอย่างเธอมันก็แค่ของเล่นที่ฉันมีไว้แก้เหงา แก้ขัด ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาเรียกร้องความรักความเมตตากับคนแบบฉัน จำใส่กะลาหัวเธอไว้ซะ” ศิลา ชายร่างใหญ่ คิ้วเข้ม ตามคม จมูกเป็นสัน ตัวสูง195cm สบถคำพูดออกมาอย่างไม่สนใจว่าคนฟังจะทรมานเพียงใด

“ผู้หญิงแบบชั้นไม่มีสิทธิ์ที่จะได้ความรักดีๆจากคนที่ชั้นไว้ใจได้เลยเหรอคะ ทำไมคุณถึงพูดทำร้ายจิตใจและย่ำยีชั้นได้ถึงเพียงนี้ สักวัน คุณต้องรักชั้นให้ได้ จำไว้ ชั้นจะทำให้คุณรักชั้นให้ได้ ” ไอรีน หรือ ลีลลภาฎา หญิงสาวร่างเล็กผิวขาวอมชมพู ตานิด จมูกหน่อย กล่าวทั้งน้ำตาอย่างตัดพ้อต่อหน้าคนที่เธอคิดว่าเขาคือรักแรกและรักสุดท้ายของเธอ

“อย่าคิดว่าน้ำตาแค่นี้จะทำให้คนแบบฉันใจอ่อนและคล้อยตามอารมณ์ที่เธอพยายามเเสดง พยายามเสเเสร้งว่าเธอมันอ่อนต่อโลกเเละเห็นว่าความรักคือโลกสีชมพูที่สวยงามอย่างที่เธอจินตนาการเอาไว้ ” ศิลาเดินมาบีบที่คางของผู้หญิงตัวเล็กๆ ขาวๆ และไร้หนทางสู้

“โอ้ยยยยยย รีนเจ็บนะคะ ปล่อยรีน ปล่อยยยยย” ไอรีนพยายามปัดป้องมือของชายหนุ่มที่บีบแก้มทั้งสองข้างของเธออย่างเต็มแรง เธอทั้งเสียใจร้องไห้จนน้ำตาจะเป็นสายเลือด ทำไมนะ ทำไม พี่ศิลาคนที่อบอุ่น แสนดี และปกป้องเธอมาตลอด เมื่อตอนที่เธอยังเด็กเค้าคนนั้นได้หายไปไหน .......

เป็นยังไงกันบ้างคะ ชอบนิยายสายนี้กันไหมเอ่ยยย แค่บทนำก็ดราม่าน้ำตาแตกกันแล้ววว ไรท์ฝากกดติดตาม แนะนำติชมกันได้นะคะ ผิดพลาดจุดไหน ไรท์จะตามมาอ่านเม้นและนำไปปรับปรุงและพัฒนาต่อๆไปค่ะ

ฝากนิยายเรื่องแรกของไรท์กันด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว