ลุ้นรักคือเธอคนเดียว

วันฝนตก 

วันนี้ฟ้าครึ้ม ฝนกำลังจะตก ฉันนอนอยู่บนโซฟา มองท้องฟ้าจากหน้าต่างในห้องรับแขก คิดอยู่ว่าถ้าฝนตกลงมา จะนอนยาวเลยละ เรียกว่านอนขึ้นอืดเลย คิดแล้วก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี 

พันวา สาวเข้าวัยกลางคน นอนคิดเรื่องของตัวเองอยู่ว่าปีนี้อายุ 40 แล้ว แต่ยังไม่มีแฟนเลย เรียกว่าตั้งแต่เป็นสาวเต็มกายยังไม่เคยมีผู้ชายเข้ามาข้องแวะด้วยเลย 

ว่าแล้วก็เอากระจกมาส่องหน้าตัวเอง ดูว่ามีอะไรผิดปกติไหม หน้าตาขี้เหร่มากหรือเปล่า ถึงไม่ดึงดูดผู้เข้ามาเลย แล้วก็นึกถึง ปลา เพื่อนรุ่นน้องที่ทำงานมันเคยบอกว่า เจ๊วานี่นะ มองซ้ายก็โอเค มองขวาก็พอได้ มองหน้าตรงก็พอใช้ แต่พอรวม ๆ กันแล้ว ไม่มีอะไรน่าดึงดูดเลย คิดแล้วสุดแสนเศร้า 

และแล้วก็ลุกขึ้นเปิดเว็บไซต์ พิมพ์ข้อความ “จะหาแฟนได้ที่ไหน” ถามไปในอากู๋ เขาแนะนำ 

ให้ไปวิ่งหรือไปฟิตเนส ให้หาที่เรียนพิเศษ เช่น เรียนภาษา ดนตรี ให้ไปร้านหนังสือ หรือร้านกาแฟสตาร์บัคส์ ลองไปเที่ยวต่างจังหวัด หรือต่างประเทศ ไปงานแต่งงานเพื่อน งานรับปริญญาเพื่อน งานสัมมนา อบรมต่าง ๆ  

โอ้โห แม่เจ้าโว้ย น่าสนใจทั้งนั้นแต่บางอย่าง อายุมันเลยที่จะไปแล้ว อย่างงานรับปริญญานี้ก็น่าจะงานหลานแล้ว เอายังไงดี เลื่อนเมาส์ไปดูข้อที่หนึ่ง ให้ไปวิ่ง หรือฟิตเนส ก็น่าสนใจอยู่นะ เอาวะ เป็นไงเป็นกัน พันวาสู้ ๆ ขอสู้เพื่อหลัวแห่งชาติ 

เช้าวันรุ่งขึ้น พันวาเตรียมตัวออกจากบ้านเพื่อไปวิ่งในสนามของหมู่บ้าน วิ่งมาได้ครึ่งชั่วโมงทุกอย่างเงียบ อย่าว่าแต่ผู้ชายเลย ผู้หญิงสักคนยังไม่มี สงสัยวันนี้ดวงจะกินแห้ว พันวาจึงตัดสินใจกลับบ้านด้วยอารมณ์สุดแสนเซ็ง อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมออกไปทำงาน 

บริษัท T&D DESIGN ในเช้าวันจันทร์อันยุ่งเหยิง ไอ้แต้ม แอดมิน ประจำออฟฟิศ ขาเผือกแห่ง T&D DESIGN ทักทายพันวา ว่า “วันนี้เจ๊วาดูเพลีย ๆ นะ ไปทำอะไรมา วันจันทร์มันต้องกระชับกระเฉงสิเจ๊” ฉันไปวิ่งออกกำลังกายมา ตอนนี้รู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัวเลย แล้วก็รีบเดินผ่านไปด้วยความเร็วแสง เพราะไม่อยากถูกเผือกมากไปกว่านี้ 

พอมาถึงโต๊ะปุ๊บ ไอ้ปลา รุ่นน้องคนสนิทก็เดินเข้ามาหา กระซิบกระซาบบอกว่า “วันนี้เจ้านายไม่อยู่ ไปประชุมทั้งวัน หนูอย่างเราก็ร่าเริงน่ะสิ” แล้วหัวเราะเสียงดัง พันวาเลยเขกกะโหลกไอ้ปลาไปทีหนึ่ง แล้วรีบไล่ให้ไปทำงานต่อ “ได้ข่าวว่าอีกสองวัน มีพรีเซนต์งานไม่ใช่เหรอ” 

“เจ๊วา ใจร้ายจังเลย เมื่อกี้ได้ยินว่าเจ๊วาไปวิ่งมาเหรอ เกิดอะไรขึ้นนะ หมูขี้เกียจอย่างเจ๊วาถึงยอมออกไปวิ่งได้”  

“ฉันก็อยากเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้างไม่ได้เหรอ ว่าแต่คนอื่นเป็นหมู แกก็อ้วนเหมือนกันนะไอ้ปลา” 

“ฮ่า ๆ ๆ ถึงปลาจะอ้วนก็ใช้เวลาลดน้ำหนักไม่นาน ก็ลงแล้ว แต่เจ๊วานี้สิ ได้ข่าวว่าปีนี้ย้ายมาอยู่แถวหลักสี่แล้วไม่ใช่เหรอ ควรต้องเร่งออกกำลังกายมากกว่าน้องนะ” 

“ไอ้ปลา!” พันวาตีไปที่แขนของปลาหลายที 

 “โอ๊ย เจ๊วา เจ็บ ๆ ๆ ไม่เล่นด้วยแล้ว แซวนิดหน่อย ทำรุนแรงใส่น้องเลยนะ” 

“เจ๊วา ไปฟิตเนสไหมล่ะ หนูมีเพื่อนเป็นเทรนเนอร์นะ หล่อล่ำ ด้วย” ไอ้แต้มรีบมาเสนอหน้า ขอมีส่วนรวมในวงสนทนาทันที  

“ยังดีกว่า แต้ม พี่ขอลองวิ่งดูก่อน ถ้าไม่ดีขึ้นจะลองเอามาพิจารณานะ” 

“ไอ้แต้ม แกไม่รู้อะไร อย่ามาชวนเจ๊ไปเรื่อย” 

 “ทำไมอะปลา” 

 “ก็เจ๊วาแกอยู่ช่วงจำศีลไง ต้องถือศีล ห้ามยุ่งกับเพศตรงข้าม” แล้วก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน 

พันวา อยากจะโกรธมันสองคน แต่ก็โกรธไม่ลง ได้แต่หัวเราะแห้งตามไป ฝากไว้ก่อนแล้วกันพวกแก วันนี้ไม่ใช่วันของฉัน 

ไอ้ปลารีบพูดทันที “รีบ ๆ หน่อยนะ เจ๊ อย่าฝากไว้นาน มันหนัก” แล้วก็รีบวิ่งหนีไป  

พันวามานั่งทำงานจนถึงเย็น กำลังเตรียมเก็บของจะกลับบ้าน ไอ้แต้มก็เดินเข้ามาหา  

“ขอติดรถไปลงหน้าปากซอยหน่อยนะเจ๊วา”  

“ได้ รอแป๊บนะ” 

หนึ่งอาทิตย์ผ่านมาแล้ว ที่พันวาออกมาวิ่งทุกเช้า และก็เป็นเหมือนกันทุกวัน คือ ไม่เจอว่าที่หลัวแห่งชาติสักคนผ่านเข้ามาเลยคิดแล้วท้อแท้  

พันวาตั้งใจว่าอาทิตย์หน้าจะเปลี่ยนวิธีการใหม่แทนการวิ่ง ไปหาคอร์สเรียนอะไรสักอย่างแทนดีกว่า กำลังนั่งคิดนอนคิดอยู่ว่าจะเรียนอะไรดี ไอ้ปลาก็โทรมาหาพอดีเลย  

“หวัดดีปลา” 

 “หวัดดีเจ๊วา พรุ่งนี้ว่างไหม” 

 “พรุ่งนี้ว่าง มีอะไรเหรอ” 

“ก็มีนิดหน่อย พอดีปลาอยากจะชวนไปเวิร์กชอปทำขนม เจ๊สนใจเปล่า พอดีพี่ปูพี่สาวของปลาไม่ว่าง แล้วสมัครเรียนไปแล้วด้วย ไปด้วยกันนะเจ๊” 

 พันวายิ้มด้วยความดีใจและตอบตกลงทันที พร้อมนัดหมายเวลาและสถานที่ที่จะเจอกันเรียบร้อย