หนูนิด หรือนิภาพร เธอเป็นเพียงเด็กกำพร้าหลานสาวของแม่บ้านตระกูล เตชะตระกูลเท่านั้น หลังจากยายของเธอจากไปด้วยโรคร้าย ก็ได้คุณประภัสสรรับอุปการะประดุจหลานสาวคนหนึ่งของบ้าน ส่งเสียเลี้ยงดูให้ได้รับการศึกษาที่ดี
พฤกษ์ เตชะตระกูล หลานชายคนเดียวของคุณประภัสสร เตชะตระกูล หลังจากพ่อแม่ จากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ตั้งแต่พฤกษ์อายุ 27 จึงได้ยกให้คุณสราลี และคุณภูชิต อาและอาเขยดูแลบริษัทต่อจากพ่อแม่ของตน ส่วนพฤกษ์ ได้ไปบุกเบิกไร่กาแฟทางภาคเหนือ ที่คุณพ่อได้ซื้อไว้
“ตัวแค่นี้ ทำอะไรเป็นบ้างละเรา”
“หนูนิด เอ่อ ดิชั้น”
“ชั้นหมายถึงเราเรียนจบอะไรมา แล้วก็แทนตัวว่าหนูนิดได้ตามสบาย อีกอย่างคุณย่าไม่ได้สอนหรือว่าอย่ายืนค้ำหัวผู้ใหญ่”
ยัยนิดเอ่ย เจองานหนักเข้าแล้ว จะทำยังไงเนี้ย คุณพฤกษ์ดุแบบนี้ หนูนิดจะกล้าทำงานให้หรือเปล่า ตายๆไหนจะสายตาแบบนั้นอีก
“สอนค่ะ แต่นิดแค่รอ คุณพฤษก์ อนุญาตก่อน”
พูดจบก็อยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ตาย ยัยนิด เธอศพไม่สวยแน่ๆเลย อยากจะตีปากตัวเองนัก ทำไมถึงต่อปากต่อคำกับคุณเขาแบบนั้น ยายนวลน้อยจ๋า มารับหลานด้วยนะคะ
Guest
