20 ธันวาคม 2030
อากาศในกรุงเทพฯ กำลังเย็นสบาย เป็นช่วงเวลาไม่กี่สัปดาห์ที่เราสามารถนั่งเล่นที่ระเบียงได้โดยไม่ต้องปาดเหงื่อแม้ในวันที่แดดจัด
ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ กลิ่นของอากาศที่ให้ความรู้สึกสดชื่นมากกว่าเมื่อสิบปีที่แล้วอย่างมากมาย สายตาละจากสมุดบันทึกเล่มเก่าในมือ มองลงจากรั้วระเบียงคอนโดสูง เห็นถนนและรถราแล่นขวักไขว่
สิบปีมาแล้ว นับจากวันนั้น วันที่โลกได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
โลกที่ยังดำเนินต่อไปอย่างไม่ยี่หระอะไรว่าใครจะต้องเสียสละสิ่งใดบ้างเพื่อให้มันได้หมุนต่อไปเรื่อยๆ อย่างนั้น
ไม่เคยสนใจ ไม่เคยรับรู้อะไร
ฉันถอนหายใจให้กับเสียงแตรรถที่ดังมาแว่วๆ แล้วเปิดสมุดบันทึกเล่มหนาบนตักออกอ่านเป็นรอบที่เท่าไรไม่รู้ หน้ากระดาษเริ่มเปื่อยเสียแล้ว มันเริ่มกรอบและเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล มีร่องรอยหยดน้ำเป็นด่างดวงอยู่บางจุด
น้ำตา...