บทนำ
"ขออนุญาตนะค่าา~"
"ขออนุญาตเช็ดตัวด้วยค่าา~"
"งั้นเดี๋ยวฉันจะช่วยตรงนี้แล้วกันค่ะ คริๆ"
เอ่อ มีใครทำอะไรกับร่างของฉันหรือเปล่านะ ขณะที่ดวงตายังปิดสนิทอยู่ เสียงสามหลอดของผู้หญิงก็ดังขึ้นไล่เรียงกันอยู่ข้างตัว หัวที่หนักอึ้งทำให้ฉันไม่มีแรงจะลืมตาขึ้นมาดูสภาพของตัวเองและรอบข้าง แต่ที่รู้สึกได้คือร่างมันชา เหมือนโดนสิบล้อทับตามด้วยน้ำร้อนลวก แถมที่หัวยังมีบางอย่างพันไว้ซะแน่น เหมือนกันไว้ไม่ให้สมองไหลออกมาเผละที่เตียงอย่างนั้นแหละ ใช่ ก็อยู่บนเตียงนี่นะ แต่คงไม่ใช่เตียงที่บ้านหรอก แข็งโป้กขนาดนี้ จะว่าไป มีใครมาตัดผมฉันหรือเปล่าเนี่ย เพราะไม่รู้สึกถึงปอยผมของตัวเองเลย เกิดอะไรขึ้นหลังจากวันนั้นกันนะ ใช่แล้ว วันที่ฉันวิ่งออกมาจากรั้วโรงเรียน แล้วก็...แล้วก็...
"โอ้ย จั้กจี้!"
ในที่สุดฉันก็ทนบางอย่างที่มาซอกไซ้บริเวณคอและเนินอกของตัวเองไม่ไหว จนโพล่งออกมาพร้อมที่ทุกอย่างหยุดอยู่กับที่ มะ มะ ไม่อยากจะเชื่อว่าพอตัวเองลืมตาขึ้นมาแล้วจะต้องมาเห็นภาพที่มันทุเรศเต็มๆ ตาแบบนี้ ที่ที่ฉันนอนอยู่คือห้องผู้ป่วยรวมในโรงพยาบาล แถมพยาบาลที่มาดูแลฉันอยู่นั้น คนแรกกำลังเช็ดตัวให้ฉันอยู่ แต่เปิดเสื้อฉันซะไม่เกรงใจประชาชีที่ผ่านไปมาเลย เปิดท่อนบนซะอ้าซ่า ส่วนคนที่สองกำลังแกะผ้าพันแผลตรงขาซ้ายของฉันออกอย่างพิถีพิถัน และคนที่สามกำลังเช็คสภาพร่างกายของฉันอย่างพินิจพิเคราะห์เหมือนตาตัวเองเป็นแสกนเนอร์เห็นทะลุถึงไส้ใน ปอดม้ามอย่างนั้นแหละ เดี๋ยวสิ..
"กรี้ดดดดด!!"
ทั้งฉันและพยาบาลต่างก็ร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกัน ในวินาทีนั้นฉันรีบปิดเสื้อแล้วลากสังขารของตัวเองเข้าห้องน้ำที่อยู่ข้างๆ นั่นทันที
"คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า"
"เป็นอะไรก็บอกพวกเราได้ตลอดเวลานะคะ ถ้าเป็นเรื่องที่พอช่วยได้"
บ้าจริง หนีออกมาแบบนี้ พวกเขาก็ยังตามมาเคาะประตูเรียกได้อีก ไม่อายบ้างหรือไง ทำเรื่องทุเรศๆ กับฉันขนาดนั้น อยู่ในห้องรวมแท้ๆ กลับทำแบบนั้นกับร่างของฉันอย่างประเจิดประเจ้อ ไม่รู้ว่าจะโดนใครเห็นแล้วบ้าง อ้ากก แค่คิดก็โมโหแล้ว
"ออกไปให้หมดเลยนะ อย่ามายุ่งกับฉัน"
เห...ทำไมเสียงฉันแปลกๆ รู้สึกเหมือนมีบางอย่างติดอยู่ที่คอตัวเองตลอดเวลา นูนๆ แข็งๆ นี่มัน...ลูกกระเดือก! ฮ่าๆๆ บ้าไปแล้ว ผู้หญิงจะไปมีลูกกระเดือกได้ไง พอละสายตาจากประตูหันมาทางกระจกอันเบอเริ่มเทิ่มที่ติดอยู่ในห้องน้ำแล้วก็...
"แกเป็นใครเนี่ย!"
ไม่จริง นี่ฉันเหรอ ยัยเพนท์คนสวยคนนั้นน่ะ ทำไมหน้าตาฉันเปลี่ยนไปมากขนาดเน้ ผมก็สั้นเต่อ ตัวก็สูง หน้าอกก็แบนแต็ดแต๋ ไม่สิ ไม่มีเลยต่างหาก เอ่อ ในกางเกง...
"อ้ากกกกก!"
...
(ติดตามตอนต่อไป)