"สวัสดีนักอ่านทุกท่านเจ้าค่ะ"
นักเขียนเป็นนักเขียนมือใหม่สดๆร้อนๆเพิ่งหัดเขียนนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องเเรกหลังจากเเต่งมานานพอสมควรขอให้นักอ่านทุกท่านใช้วิจารณญาณในการอ่านเเละติชมได้เลยนะคะว่าเนื้อหาเป็นอย่างไรบ้างนักเขียนจะได้มีกำลังใจในการเขียนต่อเเละนำมาปรับปรุงแก้ไขในนิยายของนักเขียน
ขอให้นักอ่านทุกท่านมีความสุขและสนุกกับนิยายของเรานะคะ
จะเกิดอะไรขึ้น!!!
เมื่อเขาคือรักแรกและรักเดียวของเธอกำลังจะกลับมาหลังจากที่ชายหนุ่มที่เธอแอบหลงรักตั้งแต่จำความได้ได้ขอหนีปัญหารักไปเรียนต่อที่เมืองนอกเป็นเวลาหลายปีที่เธอต้องเก็บความรู้สึกรัก เทิดทูน และคิดถึงแม้ชายหนุ่มจะคิดกับเธอแค่น้องสาวก็ตามแต่ในเมื่อชายหนุ่มยังรักและเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวแค่นี้ก็มากเกินพอสำหรับเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยงแบบเธอ เธอจึงขอเก็บความรู้สึกนี้ไว้แต่เพียงผู้เดียวแต่จู่ๆทำไมพี่ชายที่แสนใจดีของเธอจึงเปลี่ยนไปจากคนที่เคยอ่อนโยนและเอ็นดูเธอกลับกลายเป็นรังเกียจและเกลียดชังเธอได้ขนาดนี้
คำโปรย
"พี่ภาคคะ น้ำเจ็บค่ะ" เธอร้องบอกเขาพร้อมกับน้ำตาที่คลอหน่วยรอบดวงตาหวานเธอรู้สึกเหมือนกับกระดูกที่แขนของเธอจะแตกคามือของเขาเลยเพราะเขาบีบแขนเธอไม่ได้ออมแรงเลยแม้แต่น้อย
"เรื่องของเธอ เธอเจ็บทำไมฉันต้องสน"
เขาตวาดเสียงลั่นเพราะด้วยความโกรธจึงบีบแขนของเธอแน่นขึ้นไปอีกจนรอบแขนขาวขึ้นรอยแดงอย่างน่ากลัว
"ถ้าไม่ใช่เพราะเธอใช้มารยาใส่คุณย่า
ป่านนี้ฉันคงได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้รักกับคนที่ฉันอยากรักไม่ต้องมาแต่งงานกับกาฝากแบบเธอ"
เขาพูดเสียงเข้มใส่เธอถึงจะไม่ได้ตวาดเหมือนตอนแรกแต่คำพูดของชายหนุ่มทำให้น้ำหนาวจุกในอกจนน้ำตาร่วงอาบเต็มสองแก้มมันจุกจนเธอพูดไม่ออก
พอชายหนุ่มเห็นเธอไม่ยอมพูดเอ่ยอะไรออกมาเขาจึงเหวี่ยงเธอลงกับพื้นกระเบื้องราคาแพงไม่สนว่าเธอจะเจ็บหรือไม่น้ำหนาวได้แต่ข่มความเจ็บและร้องไห้อย่างเงียบๆไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าของเขาชายหนุ่มเดินมานั่งยองๆและกระซิบพูดกับน้ำหนาวว่า
"และฉันจะทำให้เธอรู้ว่าการแต่งงานกับฉันมันไม่ได้มีความสุขอย่างที่เธอฝันไว้จำไว้นะน้ำหนาว"
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนตรงและก็เดินออกไปปล่อยทิ้งน้ำหนาวไว้กับพื้นนั่งจมอยู่กับน้ำตาและคำพูดที่ปวดร้าวของชายหนุ่มในใจหญิงสาวได้แต่คิดว่าพี่ภาคคนเดิมของน้ำหนาวหายไปไหน ทำไมถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้