คะนึงรักบนยอดดอย
5
ตอน
3.33K
เข้าชม
100
ถูกใจ
12
ความคิดเห็น
31
เพิ่มลงคลัง

นิยายดราม่า 20+ 

นามปากกา Cherbella 

เรื่อง คะนึงรักบนยอดดอย🌄 

บทนำ 

เรื่องราวความรักของสาวน้อยน่ารัก ที่อาศัยอยู่บนดอยชนเผ่าม้ง กับหนุ่มนักศึกษาคณะวิศวะกรรมศาสตร์ของมหาวิทยาลัยชื่อดังอันดับต้นๆของเมืองไทย จะเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เขาได้ไปทำกิจกรรมค่ายอาสากับเพื่อนๆในนามของคณะวิศวกรรมศาสตร์ของมหาวิทยาลัย โดยสร้างอาคารเรียนให้เด็กๆที่นั่นได้มีโอกาสมีสถานที่ที่ใช้ศึกษาหาความรู้ หรือเรียกว่าโรงเรียนและติดตั้งระบบไฟฟ้าเพื่ออำนวยความสะดวกใช้แก่ชาวดอยในทางภาคเหนือของประเทศไทย แต่แล้วเขาก็บังเอิญไปพบกับสาวน้อยน่ารักชนเผ่าม้งบนดอยแห่งนี้ ซึ่งเธอเป็นที่ถูกตาต้องใจเขาอย่างมาก จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อหนุ่มกรุงเทพฯรูปหล่อพ่อรวยอย่างเขา เกิดคิดอกุศลกับเด็กสาวชาวดอยอย่างอาชา เขาจะทำอย่างไรเพื่อให้ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ และเรื่องราวเลวร้ายที่กำลังจะตามมาหลังจากนี้จะเป็นอย่างไรในชีวิตของสาวน้อยผู้อาภัพผู้นี้ ติดตามอ่านได้ในนิยายเรื่อง คะนึงรักบนยอดดอย 

สปอยล์เนื้อเรื่อง 

"พี่เชน" หญิงสาวเรียกที่ชื่อบุคคลที่มาเยือนใหม่ด้วยภาษาไทยสำเนียงปะแล่มปะแล่มไม่ค่อยชัด ใบหน้าของเธอผุดยิ้มด้วยความดีใจและคิดถึงชายหนุ่มผู้เป็นที่รัก แต่ต่างจากอีกคนที่ยืนนิ่ง เต็มไปด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าสาวน้อยคนนี้ที่เขาแอบมีสัมพันธ์ขณะที่เขาไปทำกิจกรรมค่ายอาสากับมหาวิทยาลัยบนดอยทางภาคเหนือเมื่อสี่เดือนก่อน จะมาโผล่ที่บ้านของเขาที่นี่ ใจกลางเมืองกรุงเทพฯได้ได้ 

"เธอมาที่นี่ได้ยังไง" เขาเอ่ยถามด้วยสรรพนามที่เปลี่ยนไปและท่าทีที่ดูเย็นชา แต่เขาก็รู้ดีแก่ใจว่าเขาเคยให้ที่อยู่บ้านของตนให้กับเธอ แต่เขาไม่คิดว่าเธอจะบ้าบิ่นมาหาเขาถึงที่นี่ 

"หนูก็มาตามที่อยู่ที่พี่เชนเคยให้หนูไว้ไงคะ พักหลังๆมานี้พี่ไม่ตอบจดหมายหนูเลย หนูคิดถึงพี่ หนูเลยมาหาพี่ตามที่อยู่ที่พี่เคยให้ไว้ แต่หนูบอกพ่อกับแม่ว่าจะไปหางานทำในเมืองเชียงใหม่ ไม่ได้บอกว่าจะมากรุงเทพฯ และหนูก็มีเรื่องสำคัญจะบอกกับพี่เชนค่ะ" เธอเอ่ยออกไปด้วยความไร้เดียงสา พร้อมโผล่เข้ากอดชายหนุ่มผู้เป็นที่รักด้วยความคิดถึงอย่างเช่นทั้งสองเคยแอบทำแบบนี้ยามลับตาผู้คน เธอเปล่งน้ำเสียงใสๆออกมาและแววตาใสซื่อ โดยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่ 

"งั้นหรอ ฉันก็มีเรื่องสำคัญจะบอกเธอเหมือนกัน" เขาไม่กอดตอบเธอ แต่กลับพูดน้ำเสียงนิ่งและเต็มไปด้วยความเย็นชาพร้อมกับค่อยจับบ่าเล็กทั้งสองข้างของเธอที่กำลังกอดเขาออกห่างจากเขา 

"อาชา ฟังฉันนะ เรื่องระหว่างเรามันจบลงตั้งแต่ที่ฉันกลับมาจากบนดอยนั่นแล้ว ฉันผิดเองที่ตอนนั้นฉันให้ความหวังลมๆแล้งกับเธอ ฉันขอโทษ ระหว่างเรามันไม่มีวันเป็นไปได้ ฉันเป็นใครและเธอเป็นใคร อันนี้เธอน่าจะรู้ดี และฉันก็กำลังจะบินไปเรียนต่อปริญญาโทที่ต่างประเทศ ที่สำคัญฉันมีคนรักอยู่แล้ว เราหมั้นกันตั้งแต่เรายังเป็นเด็ก ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายขาเห็นดีเห็นงาม และฉันต้องแต่งงานกับเขาหลังจากที่กลับมาจากต่างประเทศหลังจากที่เรียนจบ ฉันขอโทษที่ไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเธอ หวังว่าเธอจะเข้าใจฉันนะ" หญิงสาวที่ตอนแรกยิ้มพร้อมกับรับฟังในสิ่งที่เขากำลังบอก แต่งประโยคถัดมาของเขาเป็นเหมือนดั่งมีดแหลมคมกรีดลงเป็นแผลสดเหวอะหวะ และตามด้วยน้ำเกลือมาสาดลงบนแผล เธอเจ็บปวดเหลือเกินกับสิ่งที่ชายหนุ่มอันเป็นที่รักกล่าวออกมา น้ำตาเม็ดโตไหลรินอาบใบหน้างาม ทำให้ชายหนุ่มสงสารไม่น้อย แต่เขาเลือกที่จะไม่แสดงออก เพื่อตัดไฟแต่ต้นล้มจบความสัมพันธ์นี้สักที เพราะช้าหรือเร็วมันก็ต้องเป็นแบบนี้อยู่ดี เพราะเขาและเธอเปรียบเสมือนเส้นขนาดที่ไม่มีทางที่จะบรรจบกับได้ ด้วยฐานะ การศึกษา ชาติตระกูล ฯลฯ  

"เธอมีเรื่องอะไรจะบอกฉันหรอ" เมื่อเห็นว่าสาวน้อยตรงหน้าไม่พูด แต่เอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้นแทบจะขาดใจ เขาเลยเอ่ยถามออกมา 

"ไม่มีอะไรแล้วค่ะ" เธอส่ายหน้าให้เขาแล้วเอ่ยออกมา มันคงไม่มีประโยชน์อะไรถ้าเธอจะบอกเขาเรื่องที่เธอกำลังท้องลูกของเขา เพราะเขากับเธอต่างกันราวฟ้ากับเหว คำพูดของเขาก่อนหน้านี้ทำให้เธอเข้าใจดี แม้จะเสียใจแต่ก็ต้องทำใจยอมรับ เพราะเธอมันจน ไม่ได้มีชาติกำเนิดที่ดี เป็นเพียงชาวเขาชาวดอย นอนบนดินกินบนทราย พูดภาษาไทยสำเนียงยังไม่ชัดเลย เธอรู้ตัวเองดีว่าเธอควรจะเจียมเนื้อเจียมตัว เมื่อได้สติเธอจึงหมุนตัวเพื่อที่จะออกไปจากคฤหาสน์อันใหญ่โตหลังนี้ 

"เดี๋ยวก่อนอาชา" เสียงเขาเรียกเธอทำให้เธอที่กำลังจะเดินออกไปต้องชะงักแล้วค่อยหันหน้ามาทางเขา 

"รับเงินนี้ไว้นะ อย่าคิดว่าฉันใช้เงินฟาดหัวเธอนะ ฉันให้เพราะเธออาจจะจำเป็นที่ต้องใช้มัน มันอาจจะไม่ได้มากมาย แต่เอาเงินนี้ไว้เป็นค่ารถ ค่าอาหารระหว่างทางกลับบ้านไปหาพ่อแม่นะ ฉันขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ฉันจะไม่ขอให้เธอยกโทษให้ฉัน ฉันขอให้เธอโชคดีนะอาชา" เขาพูดพร้อมกับยัดเงินจำนวนสองหมื่นบาทใส่มือของเธอ ต่างจากอีกคนที่ยืนสะอื้นให้จนตัวโยนพร้อมกับมองเขาเดินขึ้นบันไดบ้านขึ้นไปยังชั้นบนจนสุดสายตา จากนั้นเธอก็ตัดสินใจเดินออกมาจากคฤหาสน์แห่งนี้อย่างเหม่อลอย ใบหน้าเอ่อนองไปด้วยน้ำตาแห่งความสมเพชเวทนาตัวเอง ชีวิตที่ไร้สิ้นแห่งคาามหวังและกำลังใจ ไม่รู้ว่าจะเดินหน้าต่อไปอย่างไรดี 

 

นามปากกา Cherbella 

ฝากติดตามนิยายของไรท์ด้วยนะคะ แต่งให้อ่านเล่นๆ อ่านฟรีค่ะ ผู้แต่งไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียกับเรื่องนี้เลย แค่ดีต่อใจก็พอ❤️ 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว