ข้าเป็นยักษ์ทศกัณฐ์ มีศัตรูคู่อริอยู่ร่ายล้อม หากแต่ศัตรูอาฆาตเป็นผู้ครองใจยักษ์เยี่ยงข้า
ซ้อนสีหน้าหลงมัวมายใต้หัวโขน
ช่างน่ารังเกียจ...
ใบหน้าอัปลักษณ์ ใจหยาบช้าคิดหมายปอง ไม่สำเหนียกว่าตนเป็นเพียงยักษ์ที่เหยียบดิน
ไม่มีศักดินายศถาสูงศักดิ์เยี่ยงพระราม
ได้แต่ชม้ายตามองโหยหาอยู่เหินห่าง มิควรย่างกรายเข้าไปเฉียดให้โสมม
รักของเรามิควรจะบังเกิด
ไอ้พิงมีหน้าตาที่ผู้พบเห็นมักจะหวาดกลัว ผู้คนมักจะปฏิบัติกับมันเยี่ยงสัตว์เดรัจฉาน
แต่มีเพียงคุณพฤกษ์คนเดียวที่ปฏิบัติเหมือนกับมันเป็นคนปกติ ใบหน้าแฉล้มกับกิริยาอ่อนหวานช่างน่ารักยิ่ง
คุณพฤกษ์ขโมยหัวใจมันเสียตั้งแต่ประสบพบเจอครั้งแรก หากแต่คุณพฤกษ์อยู่สูงเกินมันจะเอื้อมถึง
ไอ้พิงเป็นเพียงชาวบ้านส่วนคุณพฤกษ์เป็นถึงบุตรของหมื่นหลวง มันจะทำอย่างไรต่อเมื่ออีกฝ่ายก็ให้ทีเย้ายั่วมันเสียเหลือเกิน
.
.
.
@คุยกันหน่อย@
มาอีกแล้วแนวพีเรียดย้อนยุค ชอบอะไรไทยๆเลยจัดโขนซะเลย
เรื่องนี้จะเชื่อมกับพระชายาของกระผมนะคะ มีอารมณ์แล้วรีบมาแต่งเลย
อะ ขอกำลังใจเหมือนเดิม
1คอมเมนต์=1กำลังใจ
อยู่เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะ