"ออกไปจากชีวิตลูกชายฉันสักที! เธอนี่มันหน้าไม่อายเลยนะ รินลดา นันทพิวัฒน์ เธอมันโลภมาก! ได้ไปมากขนาดนี้เธอน่าจะพอได้แล้วนะยังจะเอาลูกของเธอมาทำลายอนาคตลูกชายฉันอีก ออกไป!"
ร่างของหญิงสูงวัยออกปากไล่ร่างบางตรงหน้าของเธอ เธอไม่อยากให้อนาคตของลูกชายต้องพังเพียงเพราะว่าเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง หึ! หญิงสาวตรงหน้าหล่อนคงคิดว่าหล่อนโง่มากสินะถึงได้ตามมารยาของเด็กนี่ไม่ทัน เขาเจอผู้หญิงประเภทนี้มาเยอะแล้วล่ะอ้างว่าท้องเพื่อขอแบ่งทรัพย์สิน ฝันไปเถอะ!
"เปล่านะคะ นะ..หนู หนูไม่ได้มาขอแบ่งทรัพย์สินหนูแค่อยากมาลาพี่ภาวิตคุณแม่อย่าเข้าใจผิด ฮึก.. อย่าเข้าใจหนูผิดเลยนะคะ"
ร่างบางขอร้องอ้อนวอนกอดขาของคุณนานวรรณไว้แนบแน่นเธอไม่ขอเงินทองเธอไม่ขอให้พี่ภาวิตอยู่กับเธอตลอดไปขอแค่ให้เธอได้เจอหน้าเขาเป็นครั้งสุดท้ายก็พอ
"ออกไป" หญิงสูงวัยพูดเบาๆให้มีแค่เธอที่ได้ยินร่างบางที่กอดขาเธอแน่นิ่งไป จนเธอต้องตะคอกออกมาอีกครั้ง
"ออกไป!! พวกแกมาเอาอี่เสนียดนี่ออกจากบ้านฉันไปทีสิเบื่อจะเห็นหน้าเต็มทนแล้ว!"
ร่างบางสะดุ้งทีนทีที่คุณนายหญิงของบ้านนี้ตะคอกเธอ และแล้วชายชุดดำทั้งสองก็มาลากเธอออกจากบ้านนี้ไป
"ฮึก... ฮึก คุณหญิง ฮึก.. หนูไม่ได้มาเอาเงินหรือมาเรียกร้องอะไร นะ ฮื่อ.. หนูแค่อยากเจอพี่ภาวิต หนูแค่อยากเจอเขา ฮึก.. ฮื่อ ขอร้องเถอะค่ะ หนูขอร้องล่ะค่ะ ฮึก... " และแล้วชายชุดดำสองคนก็พาเธอออกมาจากบ้านหลังใหญ่ของสกุลผู้ดี
"พี่ภาวิต พี่คงจะไม่ได้เจอหน้าลูกแล้วล่ะ
ฮึก.. ลาก่อนนะคะ"
ร่างบางเดินออกจากรั้วประตูบ้านทั้งน้ำตา...