เมื่อเขา....... ที่ต้องฝันสลายเพราะถูกบังคับแต่งงาน
.
.
.
.
และเธอ.... ผู้แสนดีที่ต้องคอยโดนเขาทำร้ายและย่ำยีหัวใจอันบอบบาง
.
.
>> เจ้าสาวที่คุณ(ไม่)รัก <<
เจ็บแค่ไหนก็ยอมคุณได้เสมอ เพราะหนูรักคุณไปแล้วนะคะ
#### เข้ามาอ่านกันเยอะๆเลยน้าาาา ####
🙏🏻🙏🏻ฝากกดถูกใจ และติดตามด้วยนะคะ 🙏🏻🙏🏻
เขาขับรถมาถึงบ้านของเธอโดยมีเธอที่เตรียมข้าวของ นั่งรออยู่ที่ห้องรับแขก เขาเดินหาด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก ก่อนที่พัชรพิมพ์จะหันมายกมือไหว้
“สวัสดีค่ะ พี่ธีร์ เอ่อ...” เธอไม่รู้จะพูดอะไรต่อ อยากถามว่าทำไมมาช้าแต่ก็ไม่กล้าถามกลัวโดนเขาว่าให้
“ใครใช้ให้เธอเรียกฉันว่า พี่!” เขาตวาดใส่เธอ ไม่ได้สนิทกันขนาดที่จะต้องมาเรียกแบบนี้ คงเป็นคุณแม่ที่บอกให้เรียกแน่ๆ เขาคิดในใจ
“ขอโทษด้วยนะคะ คุณธีร์ งั้นหนูเอากระเป๋าขึ้นรถเลยนะคะ” เธอไม่อยากมีปัญหากับเขา จึงรีบเอากระเป๋าลากไปที่รถสปอร์ตคันหรู โดยมีเขาเดินตามอยู่ห่างๆ
“ขึ้นรถสิ ยืนมองอะไรอีก” เขาถามเธอหลังจากที่เขาขึ้นมานั่งบนรถแล้วสักพัก แต่พัชรพิมพ์นังมัวยืนเหมอ มองบ้านหลังใหญ่ของเธอ
“เปล่าค่ะ หนูแค่คิดถึงบ้าน” เธอกล่าวเสียงเบา น่าใจหาย
“งั้นก็อยู่นี่ไม่ต้องไป” เขาประชดเธอ
“ขอโทษคุณธีร์ด้วยนะคะ” เธอกล่าวขอโทษ ก่อนที่จะรีบขึ้นรถตามเขา
ระหว่างการเดินทางไม่มีแม้แต่สักบทสนทนา ชายหนุ่มที่ทำหน้าเครียดตลอดเวลา เธอไม่กล้าแม้แต่จะแลมองเขา ได้แต่มองออกไปข้างหน้าต่างจนผลอยหลับไป ด้วยถนนที่เป็นทางโค้งทำให้สาวน้อยเอนมาทางคนขับหัวเธอไปชนกับแขนธีรภัตร เขาค่อยๆประคองหัวเธอให้กลับเข้าทีก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบ หมอนข้างหลังมารองหัวให้เธอ
หลังจากขับมาเกือบชั่วโมง ก็ถึงบ้านของเขา คฤหาสน์หลังใหญ่ที่มีแค่ เขา คุณแม่ และพวกแม่บ้านเท่านั้น หลังจากที่พ่อของเขาเสีย บ้านก็ดูเหงียบเหงามากๆ เขาได้แต่คิดภาพถ้าหากคนที่เขาแต่งงานด้วยเป็น เหมยปิงปิง บ้านหลังนี้คงมีสีสันน่าดู มีเจ้าตัวเล็กมาวิ่งเล่น คิดแล้วช่างมีความสุขจริงๆ แต่ฝันดัน มาสลายเพราะพัชรพิมพ์ ว่าที่คู่มั่นที่เขาต้องมาแต่งงานด้วยทั้งๆที่ไม่ได้รักกัน
.
.
.
."ปล่อยหนูเถอะนะคะ ได้โปรด"
"เหอะ ไม่มีทางหรอก ฉันจะเอาคืน"
"โอ๊ย.... หนูเจ็บนะคะ"
ร่างบางดิ้นสุดแรงเมื่อร่างหนาจับแขนเธอทั้งสองข้างก่อนจะกดเธอลงกับเตียงเขาจับแขนเธอมัดรวมกันไว้ข้างหลัง เพื่อไม่ให้เธอต่อต้านเขา
"คุณมีคุณเหมยอยู่แล้ว ทำแบบนี้กับหนูทำไมคะ"
ร่างบางถามเขาบ่อน้ำตาน้อยเริ่มบวมขึ้นมาเธอยังไร้เดียงสาเกินกว่าจะเข้าใจการกระทำของชายหนุ่ม
"อย่าลืมสิ เธอเป็นคู่มั่นของฉัน ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้"
"แต่..ว่า...อื้มมมมมม"
เธอยังไม่ได้พูดร่างหนาก็ประกบปากของเขาลงบนริ้มฝีปากเรียวบางของสาวน้อยเธอหยุดหายใจไปชั่วขณะ เอาแต่ทุบทีเขาเพราะหายใจไม่ออก เพราะเธอไม่เคยจูบใครมาก่อนจึงไม่รู้วิธีการจูบเลย
"หายใจได้แล้ว เดี๋ยวก็ตายกันพอดี"
ร่างหนาปล่อยเธอให้ได้หายใจ สาวน้อยอ่อนประสบการณ์คงต้องได้ฝึกกันอีกเยอะเลย
เธอเงียบไม่ตอบ และรีบเดินหนีเขาไปทันที
"ได้วันนี้ฉันจะปล่อยเธอไปก่อน รอเข้าห้องหอเมื่อไหร่เราไม่รอดแน่ๆ" เขากล่าวกับเธอที่เดินหนีไปก่อนจะล้มตัวนอนบนเตียงขนาดใหญ่
Guest
