นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเเละพฤติกรรมที่เหมาะเเก่ผู้อ่านอายุ20ปีขึ้นไป ผู้อ่านที่มีอายุต่ำกว่า20ปี ควรใช้วิจารณญาณในการอ่านเเละเเยกเเยะเนื้อหา
เมียระบายเเค้น
ประพันธ์โดย รูปถ่ายสองใบ
โปรยอักษร...
"ลุกขึ้นมา! เธอไม่มีสิทธิ์นอนบนเตียงของฉัน เนตรสิตางค์!"เขาฉุดรั้งเอาข้อมือของเธอขึ้นมาจากเตียงขนาดคิงไซส์อย่างเเรง ก่อนจะเหวี่ยงข้อมือเล็กนั่นลงกับพื้นกระดานไม้เเข็งๆ
"เเต่คุณท่านให้เนตรเข้ามานอนในห้องนี้นะคะพี่ดล" เนตรสิตางค์กุมข้อศอกที่บัดนี้ถลอกเเดงมีเลือดซึมเล็กน้อย เกิดจากการกระทบกับพื้นอย่างรุนเเรง
"ใช่! เธอเข้ามานอนในห้องนี้ได้ เเต่ต้องเป็นบนพื้นนี่เท่านั้น ไม่ใช่บนเตียง เพราะเตียงนั่นมันที่สูง ฉันเก็บเอาไว้ให้'เมีย'ในอนาคตของฉัน"เขาเน้นคำว่า เมีย ชัดถ้อยชัดคำ เพื่อย้ำสถานะว่าเธอไม่สามารถเทียบเคียงกับเขาได้
"เเล้วเนตรล่ะคะ เนตรไม่ใช่เมียของพี่ดลหรือไง"
"หึ! ลูกคนใช้ ลูกคนทรยศอย่างเธอ มันไม่สมควรเรียกตัวเองว่าคน ด้วยซ้ำ! อ้อ เเล้วก็อย่ามาเรียกฉันว่าพี่ เพราะฉันไม่เคยนับญาติกับเธอ!"
เนตรสิตางค์น้ำตาไหลพราก เเค่เธอเกิดมาเป็นลูกคนใช้กับคนที่เขาเกลียด นั่นหมายถึงเธอไม่ใช่คนเลยใช่ไหม คุณค่าในตัวเธอไม่มีเลยใช่ไหม
"อย่ามาบีบน้ำตา ฉันขยะเเขยง!"
--------------------------------------------------#รูปถ่ายสองใบ.
Guest
