"ไออุ่น พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียนนะ"
"จ้า กลับบ้านดีๆนะ ลูกแพร" หญิงสาววัย18ปีนักเรียนโรงเรียนเอกชนชื่อดัง ลูกสาวเจ้าของกิจการเฟอร์นิเจอร์ ลูกสาวบุญธรรมแห่ง ตระกูล สุนทรธารา
สวัสดีฉัน นางสาว อรียาร์ สุนทรธารา หรือ ไออุ่น เป็นลูกของพ่อ พันกรกับ แม่ พิมลแข มีพี่ชายชื่อ สายฟ้า มีพี่สาวชื่อ ไอน้ำ ครอบครัวของฉันมีความสุขมากมายๆ ชีวิตของฉันถึงแม้จะดูลูกคุณหนู แต่ความจริงฉันรักในการทำอาหารมากๆ
"สวัสดีค่ะ คุณพ่อ คุณแม่" ฉันฉีกยิ้มอย่างเช่นเคยทุกวัน แต่วันนี้พวกท่านดูเครียดๆกันจังเลย
"ไออุ่นลูก ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาหาแม่หน่อย แม่มีเรื่องจะคุยด้วย มาหาแม่ที่ห้องรับแขกนะ" คุณแม่เอ่ยเสียงเรียบ ฉันพยักหน้ารับแล้วทำตามอย่างว่าง่าย แล้วลงมาที่ห้องรับแขก
" นั่งก่อนสิ" เสียงคุณพ่อเอ่ยขึ้นหลังฉันมาถึง
" คุณพ่อคุณแม่มีอะไรจะคุยกับหนูหรอค่ะ ทำไมหน้าเครียดจังเลย หนูทำอะไรผิดหรือเปล่าค่ะ"ฉันเอ่ยถาม
" เปล่าหรอกลูก ลูกแม่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย พวกแม่กับพ่อ ที่เป็นคนผิด แม่ขอโทษนะลูก ฮึก" อยู่ๆคุณแม่ก็ร้องไห้
" คุณแม่มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าค่ะ ทำไมถึง.. "
" พ่อจะให้ลูกไปอยู่บ้านของ เหมราช ไปทำงานใช้หนีให้ที่บ้านเรา ตอนนี้พ่อกำลังแย่ ธุรกิจของเราเริ่มถอยลง แถมยังโดนโกงอีก พ่อเลยอยากให้ลูกไปอยุ่ที่นั้น"
" อะ ไออุ่น ไม่ ไป ได้มั้ยค่ะ" ฉันพูดในขณะที่น้ำตาฉันเอ่อท่วมคอเบ้า
" ไม่เป็นไรจ้ะ ถ้าลูกไม่อยากไปแม่ก็ไม่บังคับ เพียงแต่บ้านโดนยึดทรัพย์สินทุกอย่างพร้อมบริษัทที่เราสร้างมันมากับมืออีก ไม่ต้องรีบคิดนะ แม่กับพ่อไม่ได้กดดันลูก แม่กับพ่อแล้วแต่ลูกจ้ะ"
" แต่ว่า... เอ่อ.คือหนู"ฉันทำหน้าลำบากใจ
" ไม่เป็นไรลูก ไม่ต้องรีบให้คำตอบ งั้นพ่อกับแม่ขอตัวก่อน" ฉันนั่งมองพวกท่านทั้งสองเดินขึ้นไปบนบ้าน พร้อมกำชับว่าจะไม่กินข้าว จะยอมอดตาย
ทำไมชีวิตของฉันไม่เคยเป็นดังใจสักที ฉันเดินกลับมาเข้าห้องนอน พร้อมฉุดคิดว่าจะเอายังไงดี ฉันไม่อยากไปจากบ้านหลังนี้ ฉันไม่รู้ว่าคนที่นั้นจะใจดีหรือเปล่า
Guest
