" อ่ะ เอาไป หวังว่าจะพอค่ารถของเธอนะ มิรดา" เสียงของชายหนุ่มร่างกำยำในชุดที่มีผ้าขนหนูมัดที่เอวพูดขึ้นด้วยคำพูดยียวน ทำให้หญิงสาวที่ใส่ชุดนักเรียนที่หลุดลุ่ยอยู่บนเตียงเงยหน้าขึ้นมามอง พร้อมกับมือเล็กตบลงไปที่หน้าของชายหนุ่ม
"เพี๊ยะ เก็บเงินของคุณไว้เถอะค่ะ ฉันไม่ต้องการ" มิรดาพูดขึ้นพรางน้ำตาไหล โกรธตัวเอง ที่หลงเชื่อเขา ผู้ชายคนนี้ คนที่ร้ายกาจยิ่งกว่าอสูรกาย
"มันจะมากเกินไปแล้วนะมิรดา" ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยเสียงแข็งกราว แล้วบีบที่หน้านวลใสที่มีแต่คราบน้ำตา
"แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับคนเลวๆอย่างคุณ คุณชานนท์" หญิงสาวกัดฟันพูดด้วยความเจ็บปวดพร้อมสบัดหน้าหนี แต่ก็ไม่พ้น
"หึ จำไว้ด้วยนะคนเลวๆแบบผมนี่แหละที่เป็นผัวคุณ แม่สาวน้อย" ชายหนุ่มพูดพูดกับยิ้มมุมปากอย่างพอใจ แล้วสบัดมือออกจากแก้มนวลใส พร้อมก้มลงไปหอมแก้มนั้น