รักที่เป็นไปไม่ได้

หลังจากที่มัดหมี่กลับมาดูแลแม่อยู่ที่บ้านเป็นเวลานานจนแม่ของเธอเริ่มดีขึ้นและสามารถช่วยตัวเองได้ เธอจึงขออนุญาตกลับไปทำงานใหม่  

มัดหมี่ "แม่ มัดว่า จะกลับไปทำงานใหม่ในเมืองน่ะ มัดเริ่มเบื่อแล้ว" เธอพูดขึ้นอย่างขี้อ้อน 

แม่ "แต่แม่ว่าหางานทำอยู่ที่บ้านเราไม่ดีหรอลูก อยู่ไกลบ้านแม่เป็นห่วง" ผู้เป็นแม่พูดขึ้นอย่างเป็นห่วง 

มัดหมี่ "แต่แม่ค่ะ จะให้มัดทำงานอะไรค่ะแม่? อยู่บ้านเรางานหายากน่ะแม่ " 

แม่ "เอาเถอะ...แม่คุยกับลุงไว้ เดี๋ยวลุงจะจัดการให้เอง" 

(_ _) 

ลุงเขียว(กำนันเขียว) คือลุงของมัดหมี่ เขาเป็นกำนันที่มีผลงานดีและช่วยเหลือชาวบ้าน จนกลายเป็นที่เคารพของชาวบ้านในละแวกนี้ ตลอดจนหน่วยงานของภาครัฐในระดับชุมชนและระดับอำเภอ ต่างก็รู้จักกำนันเขียว และเป็นกำนันเขียวนั้นเองที่เป็นคนจัดการเรื่องงานให้กับหลานสาวของตน เพราะไม่อยากให้หลานกลับไปทำงานกรุงเทพฯ 

ณ ที่ทำการอำเภอ 

กริ้ดดดด(ซุบซิบๆๆๆ) เสียงสาวๆในสำนักงานอำเภอ ที่ตื่นเต้นกับปลัดอำเภอคนใหม่ที่พึ่งย้ายมา  

ปลัดสุนทร "สวัสดีครับ ผมปลัดสุนทร หรือเรียกง่ายๆว่าปลัดทร ครับ ยังไงขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ" 

ปลัดสุนทร เป็นปลัดอำเภอหนุ่มวัย 28 ปี เป็นปลัดหนุ่มไฟแรงที่มีความมุ่งมั่นกับงานและเป็นนักพัฒนา ซึ่งเขาเลือกที่จะมาเป็นปลัดอยู่ในถิ่นทุระกันดาร เพราะอยากช่วยเป็นเหลือชาวบ้าน  

ณ บ้านกำนันเขียว 

กำนันเขียว "มัด..ลุงลองไปคุยเรื่องงานให้มัดดูแล้วน่ะ บ้านเราเลือกงานได้ไม่มากหรอก แต่ถ้ามัดไม่เรื่องมากมันก็พอมีงานให้มัดทำได้" 

มัดหมี่ "มัดไม่เรื่องมากหรอกค่ะลุง มีงานไรให้ทำมัดก็ทำได้ทั้งนั้นแหล่ะค่ะ ให้มัดอยู่บ้านเฉยๆแบบนี้มัดไม่ไหวค่ะลุง น่าเบื่อ!!" 

กำนันเขียว "ถ้างั้นช่วงนี้มัดก็ช่วยงานลุงไปก่อน เดี๋ยวอาทิตย์หน้าลุงจะพาไปดูที่ทำงานน่ะ" 

แม่ของมัดหมี่ "มีงานอะไรให้ยัยมัดหรือพี่เขียว?" 

กำนันเขียว "มีงานที่อำเภอโน่นแหล่ะ....ให้มัดทำงานอยู่ใกล้บ้าน เราเองจะได้สบายใจ🙂 " 

****************** ปลัดสุนทร ************** 

ผมพึ่งย้ายมาใหม่เลยยังไม่ได้มีงานอะไรมากมาย จึงขี่มอเตอร์ไซค์ลงพื้นที่ตามหมู่บ้าน เพื่อทำความรู้จักกับชาวบ้านและศึกษาเส้นทางที่นี้ให้คล่อง เวลาทำงานจริงจะได้ไม่หลงทาง แต่...ตอนนี้ผมคิดว่าผมน่าจะหลงทาง😅😅 

ว่าแล้วเธอจึงหยิบโทรศัพท์ "ฮัลโหล..หวัดดีครับ พี่ยุทตอนนี้ผมเข้ามาในหมู่บ้านลึกมากครับ พยายามออกจากหมู่บ้านแล้วแต่กลับไปไม่ถูกครับพี่" เธอโทหาปลัดยุทที่เป็นรุ่นพี่ที่อยู่นี้มาก่อน 

ปลัดยุท "เฮ้ย...ไอ้ทรหลงทางหรอว่ะ เสียชื่อปลัดหมด ไหนส่งโลเคชั่นมาดิ เดี๋ยวจะเช็คให้" 

ทันทีที่วางสายจากปลัดยุทเธอจึงรีบส่งโลเคชั่นไปให้  

ปลัดยุท "เออ...ทรพี่อยู่ในพื้นที่ใกล้ๆแกพอดี เดี๋ยวรอแปป พี่ไปหา รอตรงนั้นแหล่ะ" พูดจบก็รีบตัดสาย 

ใช้ไม่นานปลัดยุทก็ไปถึง และพากันกลับที่พัก