สะวีดัส สวัสดีเจ้าค่ะ ~ เราชื่อ ซานิ อายุ ปีนี้ก็ 21 ล่ะ
เป็นลูกคนเดียวชีวิตตัวคนเดียวมาตั้งแต่จำความได้ พ่อแม่คือ บ้านเด็กกำพร้า 😅
มีงานอะไรฉันต้องทำหมดทุกอย่าง 08:00 - 17:00 จ-ศ ฉันต้องไปขายเค้กที่ร้าน เค้กวาไรตี้ 18:00 - 02:00 ฉันต้องไปเป็นเด็กเสิฟที่ผับ บอดี้ชาย ทุกวัน วันอาทิตย์หยุด ส. - อ. 08:00 - 17:00 น. ฉันไปทำงานร้านดอกไม้
วันอาทอตย์ ตอนเยนเปนช่วงเดียวที่ฉันได้พักผ่อน...
และวันนี้ฉันก็มาขายเค้กอย่างเช่นทุกวัน
ผู้จัดการร้าน พี่ไนท์ : น้องซานิจ้ะ พี่ฝากรเานด้วยนะเดะพี่ไปรับอาร์ทก่อน
เรา : ค่ะ พี่ไนท์
พี่ไนท์เป็นเจ้าของร้านและผู้จัดการร้าน เธอสวยและเก่งมากๆ เธอกำลังไปรับแฟนที่พึ่งกลับมาจากต่สงปาะเทศซึ่งฉันก็ไม่เคยเจอพี่เค้าเลยสักครั้ง
" กริ่ง..กริ่ง... "
เรา : รับเค้กอะไรดีค่ะ
บร๊ะเจ้า !!! หล่อส่ะไม่มี ชายชุดสูทธสีขาวสะอาดตา ฮาา ยังกะเจ้าชาย
... : นี้คุณ...คุณ
เรา : คะ..ค่ะ !!
... : ผมเอาชิ้นนี้ กับกาแฟอเมริกาโน่แก้วหนึ่ง
เรา : คร่า รอสักครู่นะค่ะ
ฉันจัดทุกอย่างลงทาดก่อนจะนำไปเสริฟให้เค้า ก่อนจะเผลอแอบอื่นมองเค้าจนเค้าเอ่ยปากทัก...
... : คุณ...
เรา : อะ..เอ่อ ขอโทษค่ะ แหะๆ
ฉันรีบหมุนตัวไปที่เค้าเตอร์อีกครั้ง ฮายย คนอะไร หล่อจังผิวขาวหล่อใสๆ ยังกะเจ้าชาย...
" กริ่ง...กริ่ง..."
เรา : รับอะไรดีคร้าาา ?
ฉันทักทายแขกมาใหม่แต่เค้ากลับเมินฉันแล้วเดินไปที่โตะเจ้าชายฉัน
( เจ้าชายแกตั้งแต่เมื่อไร 555 )
ฉันเลยเดินถือเมนูเดินไปหาผู้หญิงคนนั้นแทน
เรา : ขอโทดนะค่ะ นี้เมนูค่ะ
ผู้หญิงคนนั้นสั่งก่อนจะส่งเมนูคืนแล้วเมินฉันอีกครั้ง สวยตายเลยชิ !!
ฉันกลับมาจัดการของลงทาดอีกครั้งและไปเสริฟก่อนจะเดินออกมาอย่างหัวเสีย เค้าจับมือกันเค้าเปนแฟนกันแน่เลย หึ่ยยย !!
ผลังจากคิดเงินจนเสรจเค้าก็เดินจากไปพร้อมโอบไหล่ผู้หญิงคนนั้นต่อหน้าต่อตาฉันเลย ( ยุ้งกะเค้าทำไม 555 )
18:30 น.
ฉันโพล่มาที่ผับเพื่อทำงานที่สองของวัน ฉันอยู่ในชุดเสื้อกรามสีดำ กางเกงขายาวสีดำและมีผ้ากันเปื้อนคาดยุที่เอว ในมือถือทาดเครื่องดื่มยุพร้อมเดินเสริฟเครื่องดื่มอย่างกะชับกะเชง
ไอลิน : ซานิ พี่นุ้ยเรียกแนะ...
ผู้หญิงผมบ๊อบทอง สวดทรงอดเอวเป็นเลขแปดจัดฟัน ผิวขาวสวยมีรอยสัก๊เสื้อที่แขนขวา ชื่อไอลิน เป็นเพื่อนฉันเอง นางน่ารักและเอาใจใส่เพื่อนทุกคนเลย
เรา : ทำไมว่ะ
ไอลิน : ไม่แน่ใจอ่ะ ลองไปหาแกดู ที่ห้อง VIP 47
เรา : อ่าๆ ขอบใจมาก...
Guest
