ปอนปล่อยต้านะ จะพาต้ามาที่คินโดปอนทำไม ปล่อยนะปล่อย ไม่เข้าไปบอกให้ปล่อยไง.....!!!!
ปอนรีบกดคีย์การ์ดแล้วแล้วผลักต้าเข้าไปในห้อง
ทำไมที่ปอนนี่ต้าทำเป็นเล่นตวไม่ให้ที่กับมันอ่ะต้าไม่เห็นพูดไรเลยไปถึงไหนกันแล้วละห่ะ
ความคิดสกปรก คิดว่าคนอื่นเค้าจะเป็นเหมือนตัวเองหรือไงปล่อยนะออกไปให้ห่างๆต้าเลยนะ ต้าจะออกไปปล่อยยยยย
หึแค่มาที่ห้องปอนเนี่ยรังเกียจมากเลยหรอ
ใช่ต้ารังเกียจปอนรังเกียรมากปอนอ่ะแรดกีนไม่เลือก คนอย่างปอนไม่มีวันเจอรักแท้หรอก
หึ(เสียงขำในลำคอ) รักทงรักแท้ เหี้ยอะไรปอนไม่ต้องการหรอกคืนนี้ตอนนี้ปอนจะเอาพี่เนี่ยแหละคืนนี้ตั้งรับให้ไหวละกันอย่าร้องขอชีวิตละ
พูดบ้าไรอ่ะปล่อยนะอย่าทำบ้าๆนะ
หึทำไม่ต้องเล่นตวหรอกอย่างพี่อ่ะคงผ่านมาเยอะแล้วแหละแล้วก็จะทำ หรือไม่ทำปอน เป็นคนตัดสินไม่ใช่พี่ พี่มีหน้าที่รับไปจากผมอย่างเดียว...!!!
โอ้ยยยย
ปอนอุ้มต้า แล้วเดินไปที่ห้องนอนที่เป็นสีเทาทั้งห้อง โดยมีเฟอร์นิเจอร์ที่ตกแต่ง ที่ดูเรียบแต่หรู ปอนอุ้มมาถึงที่เตียงแล้วโยนลงไปโดยไม่สนใจว่าถึงเตียงจะนุ่มแต่ก็รู้สึกจุก ในจังหวะที่ปอนด์ถอยห่างต้าก็รีบวิ่งไปที่ประตูแต่ปอนไวกว่าคว้าเอวต้ากลับมาแล้วผลักกลับไปนอนที่เตียงขื่นคอมโดยทิ้งน้ำหนักเกือบทั้งหมดไปที่ตวของต้าเพื่อไม่ให้ต้าดี้นแล้วก็จูบต้าด้วยรุนแรงจนได้กลิ่นคาวเลือดในปากเต็มไปหมด
ถ้ารู้ตัวว่าทำอะไรไม่ได้แล้วดิ้นยังไงก็ไม่มีทางสู้แรงผู้ชายได้น้ำตาที่ตอนแรกพยายามกั้นไว้ก็ค่อยๆไหลออกมาจากตา โดยไม่มีคำพูดใดใดหรือคำขอร้องใดใดอีก
ปอนหันมาดูแว้บเดียวหัวใจกระตุกวูบแต่ด้วยอารมณ์ตอนนี้ที่มันเลยเถิดไปไกลและบวกกับอารมณ์โมโหเลยไม่มีความคิดผิดชอบชั่วดีทำต่อไปโดยไม่ คิดถึง ความรู้สึกของคนต้าเลย