"กินไม่ได้ นอนไม่หลับ"
เป็นนิยามที่ 'อาชวินทร์' เพิ่งเข้าใจอย่างถ่องแท้หลังจากค่ำคืนอันเร่าร้อนผ่านพ้นไป
แสงดาวเป็นพยาน สาบานเถอะว่าเขาเมา!
ไม่มีทางที่ดวงตาหวานใสจะลบความเกลียดชังออกไปจากใจ
ไม่มีวันที่ผิวกายนุ่มนิ่มหอมละมุนจะสั่นคลอนความรู้สึก
และ 'ดาวประดับ' ก็เชื่อมั่นกับตัวเองเช่นนั้น
เขาเกลียดหน้าเธอยิ่งกว่าอะไร
รั้วไร่ที่ใช้ร่วมกันนั้นไม่มีความหมายในเชิงความสัมพันธ์
อีกทั้งเขาก็มีผู้หญิงในดวงใจที่เขาหมายปอง มันจะมีอะไรไปมากกว่า...
เธอเผลอปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ไปอยู่ร่วมกับหัวใจแต่เพียงผู้เดียว
“เธออยากลืมเหรอ…”
ดาวประดับพยักหน้ารับช้าๆ
“แล้วเธอลืมได้ไหมล่ะ”
“ได้... นายกลับไปได้แล้ว”
“แต่ฉันลืมไม่ได้”
“...”
“ฉันไม่สามารถลืมได้แม้แต่นาทีเดียว”
“ฟันแล้วทิ้ง ผู้หญิงอย่างนี้คบไม่ได้!”
เรื่องนี้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรักซึมลึกของพระนางของเรา
เป็นนิยายรักที่น่ารัก อบอุ่น Feel good
หวังว่าความรู้สึกสนุก มีความสุขที่ไรท์ตั้งใจส่งออกไปในนิยายเรื่องนี้จะส่งไปถึงผู้อ่านทุกท่านนะคะ
ผลงานชิ้นนี้เป็นเรื่องแรกที่ไรท์แต่งจบ ภาคภูมิใจมากที่สุด
จะอัพให้อ่านกันเรื่อยๆ คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ไรท์กันหน่อยนะทุกคน
ฝากมาร์คกับนับดาวไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ <3
Guest
