เล่ห์รักนายหัวอัคคี

"รับอะไรดีคะคุณลุง"

คนถูกเรียกว่าลุงเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะ เเล้วชี้นิ้วเข้าหาตัวเองก่อนจะพูด...

"เธอเรียกฉันว่าไงนะ" เขาถามย้ำอีกครั้งเพื่อความมั่นใจว่าสิ่งที่ได้ยินเมื่อกี้ไม่ได้หูเเว่วไปเอง

"เรียกคุณไงคะ โต๊ะนี้มีเเค่คุณคนเดียว" สงใสเขาคงหูตึงเเน่เลย เมื่อกี้เธอเรียกเขาซะดังเเล้วนะ

"เธอออกล้าดียังไง ถึงมาเรียกฉันว่าลุงน่ะ ห้ะ!"

เกิดมายังไม่มีใครหน้าไหนเรียกเขาเเบบนี้มาก่อน

"ก็เมื่อกี้หนูเรียกคุณลุ...เอ่อ เรียกคุณตั้งนานเเล้ว คุณก็ไม่ตอบหนู เอาเเต่นั่งเหม่ออยู่นั่นเเหละ หนูก็เลยลองเรียกว่าลุงดูก็เลย...."

"พอๆไม่ต้องพูดเเล้ว" เขารีบยกมือห้ามก่อนที่ยัยเด็กเเคระนี่จะทำให้เขาดูเเก่กว่าวัยซะก่อน

" เอ่อออ ตกลงว่าคุณจะรับอะไรดีคะ" คนอะไรตัวใหญ่อย่างกะยักษ์ เเถมหน้าดุอีกต่างหาก ขืนเราพูดให้เขาได้ยินมีหวังเขาคงหักคอเราเเน่ๆ

" อเมริกาโน่หวานน้อยเเก้วนึง อ้อ ส่วนเค้กเธอเเนะนำมาให้ฉันสักชิ้นเเล้วกัน"

" ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ"