รักอันตรายของนายใจร้าย[คิน+นับฝน(nc18+)]

รักวัยรุ่น

จบ รักอันตรายของนายใจร้าย[คิน+นับฝน(nc18+)]

รักอันตรายของนายใจร้าย[คิน+นับฝน(nc18+)]

ss / ใต้ทะเล

รักวัยรุ่น

107
ตอน
90.6K
เข้าชม
976
ถูกใจ
406
ความคิดเห็น
212
เพิ่มลงคลัง

ประกาศจ้า🎉 นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องต่อน๊าตอนต้นจะไม่มีการเล่าอะไรมากนะคะ อาจจะต้องไปอ่านที่เรื่องรักต้องล๊อคของคุณชายครามรุ่นพ่อแม่ก่อนน๊า ไรท์ลืมเล่าตอนต้นงับโผล่มาคือพี่คินแย้ว ต้องขอโทษด้วยนะคะไว้จะปรับปรุงในเรื่องต่อไปนะคะ

ตัวละคร

ใครใช้ให้เธอเกิดมาเป็นลูกสาวของครอบครัวนั้นกันละนับฝน..

บอกสิที่ผมทำนะถูกแล้ว เพราะผมคือคิน เคลวิน ริชาร์ดมัสเกอร์ ผมไม่รักใครหรอกมันไร้สาระที่ทำไปก็เพราะแก้แค้นทั้งนั้น เธอก็แค่ของเล่นใช่ต้องเป็นของเล่นสิ ผมไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้น ไม่... ไม่รู้สึก..

จ้ะเอ๋นับฝนเองค่านางสาว รินฝน ดำราชาบริวา ชื่อเล่นคือ นับฝน ค่ะเป็นลูกสาวคนสวยของพ่อซันและแม่นับฟ้า(รักต้องล๊อคของคุณชายคราม😉)

โดนลักพาตัวมาตั้งไกลดันมาเจอคนใจร้ายแต่ว่าคนใจร้ายบางทีก็ใจดีนะแต่บางทีก็ร้ายสุดๆเห้อม.. แต่แย่ที่สุดฉันอาจจะรักเค้าก็ได้..

สปอย

•คิน+นับฝน•

@ประเทศไทย🇾🇪

นับฝน ; พวกแกเป็นใคร! อย่าเข้ามานะ!

"จับเธอ"

"โอ้ย ปล่อยฝนนะ! ช่วยด้วยฝนด้วย..อื้อ!"

"เอาตัวไปให้นาย! หมับ!"

"อื้ออ อ๋อยอั๋นน อื้อ.."

@ประเทศสเปน🇪🇸

"เอาเธอวางลงบนโซฟา" ผมหันไปสั่งลูกน้องที่ยกนับฝนเข้ามาในบ้าน ก่อนที่ผมจะสั่งให้พวกมันวางเธอลง

"ครับนาย อีกสักประมาณ 2 ชั่วโมงเธอจะตื่นครับ"

"อื้อ ขอบใจไอ่ริค ไปพักผ่อนเถอะ.." ผมหันไปบอกลูกน้องก่อนที่จะวางงานในมือและลุกขึ้นไปดูหน้านับฝนที่นอนสลบบนเตียง..

"เหมือน.." หน้านับฝนคล้ายหน้าของน้านับฟ้าของคินจังเลย สวย..แต่ทำไม! ทำไม..ทำไมครอบครัวพวกเธอถึงทำให้ฉันต้องกำพร้าแม่.. ทำไม

"พึ่บ ฉับๆๆ ปัง!"

@ห้องนอนคิน

ผมอุ้มนับฝนขึ้นมานอนที่บนเตียงในห้องผมดีๆ ก่อนที่จะถอดเสื้อผ้าเธอออก

ถ้าฉันทำตอนนี้มันคงจะไม่สะใจ งั้นฉันจะรอจนกว่าเธอจะตื่นละกัน ผมเอาเข็มขัดมารัดข้อมือของนับในไว้กับเตียง ก่อนที่จะลุกกลับไปทำงาน..

•นับฝน•

"นี่ฉันอยู่ไหน ทำไม ฮึก ช่วยด้วย.. ช่วยฝนด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย" ฉันร้องไห้ออกมาเมื่อตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองเปลือยเปล่าและถูกมัดมือกับเสาเตียง

"ปัง!"

"นายเป็นใคร! นายจับฉันมาเหรอ ปล่อยฝนเถอะฝนขอร้อง.." ฉันยืนมองดูผู้ชายหน้าคมเข้มที่เปิดประตูเข้ามาก่อนที่จะมาหยุดมองฉันที่เตียง

•คิน+นับฝน•

"หึ.. ทำไมตอนแม่ฉันขอร้อง ครอบครัวของพวกเธอไม่เคยสนใจ! ไม่เคย!! แล้วแบบนี้เธอจะมาขอร้องทำไม" ผมพูดขึ้นด้วยความโมโหและเสียใจ เพราะอะไรทำไม..

"ครอบครัว ฮึก ฮรืออ.. ฉันไม่เข้าใจ.. "

"เหอะ มันหมดเวลาที่เธอจะมานั่งสำนึกและค้นหาว่าฉันคือใครแล้วนะนับฝน อะไรที่สงสัยก็เก็บไว้ถามพ่อแม่ น้าและอาของเธอเถอะ!ส่วนตอนนี้"

"อย่านะจะทำอะไร ไม่นะ.. ฮึกก อย่า กรี๊ดด.."

"ให้ฉันโทรหาแม่ฟ้าและพ่อซันหน่อยเถอะคิน ได้โปรด ฮึกก"

"ได้แต่ถ้าเธอโทรไปแล้ว เธอจะต้องอยู่กับฉันตลอดไปนะ คิดดีๆอีกรอบไหมนับฝน.."

"ฮึก คนใจร้าย ฉันไม่ได้รู้เรื่องอะไรทำไมต้องทำแบบนี้กับฉัน ตุ้บๆๆ ไอ่ใจร้าย!"

"อย่ามาปากดีนะนับฝน เธอเป็นได้แค่นางบำเรอและเป็นแค่คนใช้ส่วนตัวของฉัน จำไว้! เธอไม่มีสิทธิ์จะมาขอร้องอะไรนะนับฝน..ไม่มีวัน!"

"อะไรนะ แต่งงานคินจะแต่งงาน.. ฮึกก"

"ใช่! จำใส่หัวนางบำเรอแบบแกไว้แกก็แค่ของเล่นที่เค้าเอาไว้นอนเล่น และใช้กระแทกในยามที่ต้องการ จะมาสู้คนแบบฉันได้ยังไง!"

"ฮึกก ฉันต้องการจะไปจากเค้า ฉันจะไม่มาเจอเค้าอีก เธอช่วยฉันหนีที.."

ปัง! ใครบอกให้มึงหนีกู! เพี๊ยะ!

"เออ ฮืออ จะเก็บฝนไว้ทำไม ฝนไม่มีอะไรเหลือแล้วคิน ปล่อยฝนไปเถอะ.."

⁉️คำเตือน⁉️

~ นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้แต่ง ตัวละครภายในเรื่อง รูปภาพบุคคล และสถานที่ต่างๆภายในเรื่องไม่มีความเกี่ยวข้องใดกันทั้งสิ้นกับนิยายที่แต่ง ~

‼️ ย้ำ‼️ ตัวละครภายในเรื่อง รูปภาพบุคคล และสถานที่ต่างๆภายในเรื่อง ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้นกับนิยายที่แต่ง(รูปจาก แอป Pinterest)‼️

~ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่อง 7 ที่ไรท์แต่งขึ้นมา ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ถ้าผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่น้ีด้วย ~🙏🏻❤️

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว