แรกแย้มรัก

ครอบครัวของมิรันกับคิรินเหลือเพียงสองคนพี่น้องเท่านั้น เพราะบิดามารดาของทั้งสองได้เสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุเมื่อหลายปีก่อน จึงทำให้คิรินที่เมื่อก่อนทำงานในกรุงเทพต้องกลับมาช่วยงานพี่สาวของตนเองในไร่ จากที่ไม่เป็นงานในไร่จนตอนนี้ทุกคนในไร่เริ่มเชื่อใจและรักเขามากขึ้น

"วันนี้พอเท่านี้ก่อนนะครับ พรุ่งนี้เราค่อยมาลุยงานกันต่อ" คิรินเอ่ยกับคนงานคนอื่นๆ จากนั้นก็หันไปหาคนสนิท "ลุงฝางครับ ผมฝากทางนี้ด้วยนะครับ"

"ได้ครับคุณริน ว่าแต่พรุ่งนี้คุณรินจะเข้าไร่ไหมครับ ลุงจะได้เตรียมเอกสารให้" ฝางเอ่ยถามชายหนุ่ม

"พรุ่งนี้ผมมีธุระในเมือง น่าจะกลับค่ำ แต่ลุงฝางเอาเอกสารฝากไว้ที่พี่รันได้เลยนะครับ" คิรินเอ่ยบอกกับฝาง

"ได้ครับคุณริน"

เมื่อเสร็จสิ้นภาระกิจในไร่แล้วชายหนุ่มก็ขับรถเอทีวีมายังบ้าน เขาเดินเข้าไปในบ้านนำกุญแจรถไปแขวนไว้จากนั้นก็เดินไปยังห้องรับแขกเห็นพี่สาวนั่งเซ็นงานอยู่ก็เข้าไปนั่งข้างๆ

"งานเอกสารยังไม่เสร็จเหรอครับเนี่ย" ชายหนุ่มเอ่ยถามพี่สาว

"อืมม เหลืออีกนิดหน่อยน่ะ แล้วงานในไร่เรียบร้อยแล้วรึไงกลับบ้านสะเร็วเชียว" มิรันเอ่ยถามน้องชายบ้าง

"ก็เก็บผลผลิตเรียบร้อยแล้ว รอคัดเกรด พรุ่งนี้ก็น่าจะแพ็คส่งได้เลยครับ ว่าแต่เย็นนี้มีอะไรกินบ้างครับ ผมนี่หิวมากเลย" ชายหนุ่มอ้อนพี่สาว

"ในครัวน่ะ ไปดูเอานะ พี่ขอดูตรงนี้อีกหน่อย"

จากนั้นชายหนุ่มก็ลุกขึ้นเดินไปในครัว ชายหนุ่มได้กลิ่นอาหารลอยโชยออกมากก็ยิ้มร่า

"ป้าจุกทำไมรู้ใจขนาดนี้ครับ ผมอยากกินอยู่พอดีเลย"

"ป้าไม่ได้ทำสักหน่อย นู้นคุณนิ่มทำต่างหาก"

ชายหนุ่มหันไปมองแฟนสาวก็ยิ้มออก "ไม่รู้เลยนะเนี่ยว่านิ่มจะทำเป็น"

"ป้าจุกก็พูดเกินไป นิ่มทำเป็นสะที่ไหนกัน แค่ช่วยหันนู้นหันนี่เท่านั้นเอง" นิลินเอ่ยจบก็เดินเข้าไปหาคิริน "ไปข้างนอกกันดีกว่าคะ ตรงนี่ค่อนข้างร้อน" หญิงสาวโอบแขนชายหนุ่มเดินออกมายังเทอร์เรซหน้าบ้าน

"ทำไมนิ่มมาไม่บอกล่ะครับผมจะได้ไปรับ เดินทางไกลคนเดียวแบบนี้มันอันตราย"

"นิ่มมีเรื่องสำคัญจะบอกกับรินน่ะค่ะ"

ชายหนุ่มเลิกคิ้วมอง "สำคัญมากขนาดนั้นเลยเหรอครับ"

"รินคะ" หญิงสาวจับมือชายหนุ่มแล้วลูบเบาๆ "นิ่มขอบคุณรินมากๆ ที่ดูแลนิ่มอย่างดีมาตลอด แต่นิ่มคิดว่าเราเป็นเพื่อนกันดีกว่านะคะ"

"อะไรนะนิ่ม ที่คุณพูดเมื่อกี้คืออะไร"ชายหนุ่มถามย้ำ

"เลิกกันเถอะค่ะ เวลาของคุณกับนิ่มไม่ตรงกันเลยสักครั้ง คุณไม่ค่อยโทรหานิ่ม ไม่ค่อยไปหา นิ่มเบื่อที่ต้องเป็นแบบนี้ค่ะ" หญิงสาวพูดความอัดอั้นในใจออกมา

"คุณต้องเข้าใจผมด้วยสิว่านี่มันเป็นงานของผม ที่ผมทำงานหนักก็เพราะเราสองคน" ชายหนุ่มจับมือหญิงสาวแน่น

หญิงสาวสะบัดมือออก "นิ่มไม่ได้ต้องการแบบนี้ค่ะ คุณไม่เคยให้เวลานิ่มเลย ลาก่อนนะคะริน หวังว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน" หญิงสาวพูดจบก็เดินลงบันไดบ้านไป เหลือเพียงชายหนุ่มที่ยังคงยืนนิ่งรู้สึกชาไปทั้งตัวและหัวใจ ความรักที่เขามีตอนนี้ได้สลายออกไปจากหัวใจแล้ว เหลือไว้เพียงความเจ็บปวดที่ปวดร้าวไปทั้งหัวใจ