โซ่ตรวนเสน่หา (ภาคต่อของ หนีรักซาตานร้าย)

โซ่ตรวนเสน่หา 

โทมัส ♥ เพียงฟ้า 

“ปล่อยนะไอ้ฝรั่งบ้า ไม่รู้จะตามมาทำไม ปล่อย!” เสียงหวานตะโกนก้อง มือเรียวจิกข่วนใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่าย 

“ก็มาตามเมียที่ริอาจหนีไปคบผู้ชายคนอื่นไง” ชายหนุ่มไม่ยอมแพ้ แม้ต้องเจ็บตัวจากเล็บอันแหลมคมของแม่เสือสาวก็ตาม 

“ใครเป็นเมียคุณ อย่ามาพูดพล่อยๆ นะ ฉันไม่ใช่…” คนตัวเล็กปฏิเสธ เกลียดนักผู้ชายหน้าด้านไร้ยางอาย ผู้หญิงเขาไล่แล้วยังไม่ไปอีก  

“คุณเป็นเมียผมเพียงฟ้า หรือต้องให้ผมล่ามโซ่คุณไว้แล้วกระทำย้ำๆ เพื่อเตือนสติว่าคุณเป็นเมียผม!!!” ไม่พูดเปล่าแต่เขาทำจริงดั่งปากว่า มือหนากระชากข้อเท้าเล็กแล้วพันธนาการเจ้าหล่อนด้วยโซ่ตรวนขนาดใหญ่ ดวงตาวงรีเบิกกว้าง 

“ไอ้บ้าโทมัส ไอ้คนบ้า โอ๊ย! ทำบ้าอะไรเนี่ย ฉันเจ็บนะ” 

“ก็ต้องการให้เจ็บไง!” 

เสียงเข้มตะคอก แววตาวาวโรจน์ 

“คนอย่างไอ้โทมัสเสียทองท่วมหัวแต่ไม่ยอมเสียเมียให้ใครเด็ดขาด แล้วถ้าไอ้เวรหน้าไหนกล้าแย่ง พ่อจะยิงให้ไส้แตกเลยคอยดู!!!”  

วาจาประกาศิตที่คนฟังสะท้านไปทั้งทรวง…!