"รู้จักผมเท่าที่ผมอยากให้รู้จักก็พอ คุณเลขา"
ดวงตาสีแดงดุจโลหิตที่ได้มาจากการที่มีสายเลือดของแวมไพร์ไหลเวียนในร่างกายจ้องมองชายร่างเล็ก ที่ตามตื้อถามเรื่องส่วนตัวของเขาที่เด็กคนนี้ไม่ควรรู้ มือที่เต็มไปด้วยรอยสักยกขึ้นเสยผมทรง Bowl cutแสกกลางขึ้นเนือยๆก่อนจะเดินไปที่รถ BMW สีดำสนิทที่จอดอยู่ไม่ไกล ชายร่างเล็กยังคงยืนอยูที่เดิมไม่ไปไหน ใบหน้าที่สะสวยจนหญิงสาวยังต้องอายจ้องมองมาทางรถอย่างเอาเป็นเอาตาย เขาจะอยากรู้เรื่องของแวมไพร์ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของแบรนด์น้ำหอมชื่อดังคนนี้ไปทำไมกัน ในเมื่อเขาเป็นเพียงแค่เลขาคนใหม่ที่เพิ่งเข้ามาได้วันเดียว
"คุณโดโนแวน อาเธอร์ นิคาซิโอ้ ผมขอถามในฐานะเลขาของคุณเป็นครั้งสุดท้าย คุณจะบอกผมได้หรือไม่ว่าที่อยู่ของคุณอยู่ที่ไหนและอยู่กับใคร"
"นั่นไม่ใช่เรื่องของนาย คุณเลขา"
"แต่..."
"สายัณต์สวัสดิ์ คุณเลขา"
รถยนต์สีดำสนิทสตาร์ทขึ้นและขับออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ชายร่างเล็กยืนอยู่คนเดียวกับกระเป๋าเอกสารสีดำในมือ ดวงตาสีชามองตามรถคันนั้นจนมันลับสายตาไป ก่อนจะเดินไปที่รถจักรยานมีตะกร้าของเขาและขึ้นปั่นมันกลับบ้านไปโดยที่ไม่ได้สังเกตุกลุ่มคนในชุดสีดำสนิทที่กำลังเคลื่อนตัวตามหลังเขาไปเลย
'เด็กคนนี้ใช่ไหม ที่ท่านโอดินต้องการ'
'แน่นอน คนนี้แหละ'
'รู้ได้ยังไงว่าเป็นเขา'
'แค่เห็นหน้าก็รู้แล้วหละ พวกแกรีบโทรแจ้งท่านโอดินเดี๋ยวนี้'
-To be continue-
Guest
