=br=
“นะ....นี่เจ้า!!!!....กล้าต่อปากต่อคำกับข้าผู้เป็นเจ้าของแคว้นงั้นรึ ดีต่อให้เจ้ามีสิบหัวข้าเกรงว่าจะไม่พอให้ข้าคลายโทสะข้า วันนี้ข้าจะสั่งสอนเจ้าเอง”
“ผู้ชายอย่างท่านนะหรือ ก็เป็นแค่ฝูงหมาฤดูผสมพันธุ์ที่ใกล้เป็นพิษสุนัขบ้าน่ะสิ
เอะอะก็จะตัดหัว เอาสิเอาเลย ไหนๆก็จะตายอยู่แล้วฉันไม่กะกลัว.....ว้าย....ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะไอ้บ้าปล่อย”
“อ๊าาอู้...อี้....อื้ออออออ”
“ถ้าเจ้าอ้าปากเอ่ยวาจาฟังแล้วขัดหูข้าอีก ต่อไปข้าจะไม่เพียงจะปิดปากเจ้า ข้าจะทำมากกว่าที่เจ้าไม่สามารถจินตนาการได้เลยจำไว้ให้ดี หลินผิน”
หลังจากที่เอ่ยจบเขาใช้พลังยุทธโคจรลมปราณพุ่งไปกระชากตัวกิ่งหยก แล้วกดทับตัวให้ล้มลงนอนไปกองบนเตียง ก่อนที่จะประทับฝีปากบดขยี้ แทรกลิ้นพันธนาการเกี่ยวความหอมหวานละมุนในช่องปากของเธอ
จนไร้เรี่ยวแรงหลบหนี เสียงหอบหายใจของกิ่งหยกแทบจะหมดแรง จนเขาสังเกตเห็นจึงปล่อยริมฝีปาก กิ่งหยกจึงเอ่ยมาด้วยเสียงแหบพร่าแผ่วเบาว่า
“คนบ้า”
“หรือเจ้าจะพิสูจน์?ได้.....กงกงคืนนี้ข้าจะพักตำหนักธิดาเทพ อย่าให้ใครมารบกวนข้า”
“พะย่ะค่ะฝ่าบาท”
Guest
