STETUS : จบแล้ว
สวัสดีค่า นักอ่านทุกโคนนนนนน
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 7 ของศริฐาแล้ว เรื่องนี้มี 2 คู่ 2 รสให้ทุกคนได้ติดตามกัน
คู่แรก โรม x วีว่า
แฟนเก่าแสนเลวที่โคจรมาเจอกับดีเจสาวสุดแซ่บประจำ X PUB
คู่ที่ 2 ไวน์ x พะพาย
พี่ชายข้างบ้านที่พะพายทำทุกวีถีทางให้เข้าไปอยู่ในสายตาเขา
ขอบอกก่อนว่า นิยายของศิรฐาตัวละคนทุกเรื่องเกี่ยวข้องกันนะคะ สามารถติดตามกันยาวๆได้เลย มีข้อติชม แนะนำสามารถคอมเมนท์บอกกันได้เลยค่ะ ไรท์อยากฟังความเห็นของทุกคน
อย่ารอช้าเก็บเข้าชั้นไว้เลยค่ะ แล้วเจอกันนะคะ
ขอกระซิบว่า NC ยังแน่นเหมือนเดิม ฮ่าๆ ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยค่า
นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง อ่านเพื่อความบันเทิง
บุคคลในภาพเป็นเพียงอิมเมจตัวละคนเท่านั้น ผู้เขียนไม่ได้ตั้งใจจะพาดพิง หรือทำให้เสียหายใดๆทั้งสิ้น
อวดปกใหม่ กรี๊ดดดดดด
กดถูกใจ และคอมเมนท์เป็นกำลังใจให้ไรท์มีแรงจิ้มแป้นพิมพ์ด้วยค่า
ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามน้า
วีว่า : ดีเจสาวสุฮอตประจำ X PUB ที่ไม่อยากเป็นแค่ของตาย
โรม : ผู้ชายเห็นแก่ตัวที่อยากได้ของของตัวเองคืน
“พี่โรม.. พี่คงจำไม่ได้สินะ ว่าพี่เคยทำอะไรกับวีไว้บ้าง”
คนตัวเล็กพยายามบังคับเสียงของตัวเองให้เป็นปกติ ดวงตากลมโตที่คลอด้วยน้ำใส ๆ จ้องมองคนตรงหน้า ก่อนที่โรมจะหลบสายตาเธอ
“..พี่ขอโทษ”
“กลับไปหาคนของพี่เถอะ ผู้หญิงคนนั้นเหมาะสมกับผู้ชายเหี้ยๆอย่างพี่มากกว่าวี”
พูดจบวีว่าก็รีบหันหลังก้าวออกไปทันที เธออยากไปให้พ้นจากคนเลวๆคนนี้ แม้เธอจะไม่ใช่ผู้หญิงที่เลอเลิศอะไร แต่ผู้ชายคนนี้ยิ่งกว่าซาตานที่มาจากก้นเหวเสียอีก
“วี ไม่วี!”
“ปล่อยให้วีไปใช้ชีวิตของวีเถอะ อย่าจองเวรจองกรรมวีอีกเลย ฮือ..”
ทันทีที่ข้อมือเล็กถูกฉุดรั้งน้ำตาที่เอ่อคลออยู่ก็ร่วงแหมะลงมาอย่างห้ามไม่อยู่
“...”
“ทุกสิ่งที่พี่ทำกับวี วีอโหสิกรรมให้”
เขาเองก็ไม่อยากให้เธอต้องเจ็บปวดแบบนี้ แต่เขาขี้ขลาดเกินไปที่จะทำในสิ่งที่หัวใจเรียกร้อง.. วันนั้นเขาปล่อยให้เธอเดินออกมาจากชีวิตเขา มันเป็นสิ่งที่พลาดที่สุดในชีวิต
“พี่ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นแบบนี้”
พะพาย : เด็กสาวที่พยายามเข้าไปอยู่ในสายตาของเขา
ไวน์ : พี่ชายข้างบ้านที่ไม่ได้อยากให้เธอเป็นแค่น้องสาว
“พี่ไวน์... ไม่เจอกันนานเลยนะคะ” มือเล็กกำสายยางด้วยความประหม่า พอเจอเขาอีกครั้งก็ยังทำให้หัวใจเต้นแรงเหมือนเดิม
“หึๆ เราต่างหากที่ไม่กลับบ้านสักที พี่ก็อยู่ที่นี่ตลอด” ไวน์โบ้ยความผิด พร้อมกับหัวเราะในลำคอ
“สงสัยเป็นพายเองมั้งคะที่ไม่ค่อยได้กลับบ้าน” พะพายยอมรับ
“หึๆ บอกให้เรียนคหกรรม ม.U ก็ไม่เชื่อ อยู่ที่นู้นก็ไกลบ้านแถมต้องไปอยู่คนเดียวอีก ไม่เหงาหรือไง?” คล้ายกับว่าเขาดุคนตัวเล็กที่ไม่ยอมเชื่อฟังเขา พร้อมกับถามคำถามที่ทำให้พะพายเสมองไปทางอื่น
“...เหงาสิคะ” เธอตอบเสียงเบาก่อนจะกลับมายิ้มกว้าง “แต่พายก็มีเพื่อนที่นู้นเยอะเหมือนกันนะคะ”
เขาคงไม่รู้ที่เธอเลือกเรียนอุตสาหกรรมอาหารที่มหาวิทยาลัยเอกชน ซึ่งอยู่อีกจังหวัดหนึ่งเพราะอะไร แต่ไม่รู้มันก็ย่อมดีกว่า เพราะถ้าหากเขารู้ ไวน์กับเธอคงมองหน้ากันไม่ติดแน่ๆ อยู่ในฐานะน้องสาวแบบนี้ดีแล้ว
“งั้นหรอ? เลยลืมพี่สินะ” คนตัวโตพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
พะพายเดินไปปิดก๊อกน้ำเมื่อเธอรดน้ำต้นไม้เสร็จแล้ว เธอห้ามไม่ให้หัวใจเต้นแรงกับคำถามของเขาไม่ได้
“พายไม่ลืม... คนที่ติวหนังสือให้คนสมองขี้เลื่อยอย่างพายสอบติดหรอกค่ะ”
Guest
