黒猫 การฆ่าตัวตายครั้งที่ 8 ของแมวดำนำโชค (One Shot) จบในตอน

คุ โ ร ะ เ น โ ก ะ
黒猫

การฆ่าตัวตายครั้งที่ 8 ของแมวดำนำโชค  %^&(

แ ด่ เ รื่ อ ง แ ป ล ก ป ร ะ ห ล า ด ที่ แ ส น จ ะ คุ้ น เ ค ย บ น โ ล ก ใ บ นี้ : )

“ ทำไมสภาพเป็นงั้นอ่ะ ”

ฉันเอ่ยถามไซค์ซึ่งนั่งสัปหงกอยู่ในห้องเรียน ทั้งที่อาจารย์กำลังสองอยู่ที่หน้าชั้นเรียน เขาก็ยังคงหลับได้อย่างไม่สนใจใยดี ฉันสะกิดเขาหลายครั้งกว่าจะยอมตื่นขึ้น ... ให้ตายสิ่

" คุโระคุงนะสิ่ ... มันพยายามฆ่าตัวตายอีกแล้วอ่ะ "

ไซค์ตอบ

คุโระคุงเป็นแมวเลี้ยงของไซค์ นั่นมันประหลาดใช่มั้ย แมวจะฆ่าตัวตายได้ยังไงกัน แต่ฉันเห็นเขาพูดถึงเรื่องนี้มาราวๆสามเดือนได้แล้ว มันเป็นมุขตลกที่ไม่ได้เรื่อง เชยสะบัด ... ฉันคิดว่าเขาเป็นคนแปลก ใช่ ทุกคนคิดแบบนั้น ไซค์มักจะพูดอะไรที่คนอื่นไม่เข้าใจ มีอารมณ์ขันแบบเข้าไม่ถึง ยกตัวอย่างเช่น ' ปีเตอร์มีสมองขนาด 8BIT ' หรือไม่ก็ ' โมนาลิซ่าอาจมีปานที่ตูดก็ได้ ' อะไรทำนองนั้น...

เขามักจะนั่งเงียบๆแล้วจดบางอย่างลงในสมุดของเขา ไม่ก็เล่น PSP วินนิ่ง หรืออะไรอย่างนั้น เกือบเหมือนผู้ชายทั่วไป แต่ไม่สุงสิงกับใคร เนิร์ด แต่แปลกกว่าเนิร์ด

" เอาอีกละ ... แล้วมันพยายยามฆ่าตัวตายยังไงอ่ะ ? "

ฉันถาม ไซค์ขยับตัวลุกขึ้นนั่งจากการฟุบหลับของเขา

" มันขังตัวเองในถังซักผ้าเมื่อคืน แต่โชคดีที่มันเปิดเครื่องซักผ้าไม่เป็น "

พระเจ้าไซค์ แฟนตาซี !~ แมวจะฆ่าตัวตายด้วยกันซักตัวเองในถังซักผ้าเนี่ยนะ คิดได้ยังไงกัน เขามีมุขตลกเยอะเยะเกี่ยวกับแมว บางทีฉันก็สงสัยว่าเขาติดกัญชาหรือพี้อะไรมารึเปล่าถึงได้คิดอะไรเพ้อเจ้อได้เบอร์นั้น

" มันอาจจะอยากอาบน้ำก็ได้นะ "

ฉันตอบ อย่างไซค์ต้องเจออย่างฉันนี่แหละเหมาะ ~

" มิสเฮอร์ลีน ยกตัวอย่างผลงานของเชกสเปียร์ที่คุณชอบให้ผมสักเรื่องได้มั้ย "

เสียงอาจารย์ดุ๊กปักกลางกบาลฉัน  ฉึก ... เลือดอาบไปถึงตาตุ่ม ...

" ...เอ่อ... "

ฉันรู้สึกร้อนวูบวาบ มองไปที่หน้าชั้นเรียน อาจารย์กำลังมองลอดแว่นตากรอบสี่เหลี่ยมมาด้วยสายตาคาดหวังกึ่งบีบคั้นอารมณ์ (บ่จอย) ก็ใช่ว่าฉันจะไม่เคยอ่านเลย แต่ว่าทำไมต้องมาถามฉันด้วยล่ะ ฉันไม่ถนัดพูดอะไรทำนองนี้ต่อหน้าคนเยอะๆเสียด้วย !

" แม็คเบ็ธค่ะ "

%*&**)_(+_+$%&**( ทำไมล่ะ ทำไมต้องถามฉัน ! ไม่ ทุกคนหยุดมองมาที่ฉันได้แล้ว !!

" แล้วคุณล่ะ คุณเดนเวิร์ช "

คราวนี้อาจาร์ยดุ๊กเปลี่ยนเป้าหมายไปหาไซค์แทน ไซค์มองไปยังหน้าชั้นเรียนด้วยตาที่ยังไม่ตื่น เขายกมือขึ้นขยี้ตามิหนำซ้ำยังหาววอดออกมาแบบโจ่งแจ้งโคตรๆ

" เมื่อกี้คุณถามว่าอะไรนะครับ " ไซค์ถาม

โอ้ พระเจ้าไซค์ !! นายเบรฟมาก !!

" ผมบอกว่า ยกตัวอย่างผลงานของเชกสเปียร์ที่คุณชอบให้ผมสักเรื่องนึง "

อาจารย์แทบจะกัดฟันถามเลยล่ะค่ะ ฉันคิดว่านะ ...

" แม็คเบ็ธครับ "

" ทำไมถึงชอบล่ะ อธิบายซิ "

" งั้นเปลี่ยนเป็นโอเทโลก็ได้ "

" งั้นก็อธิบายมาสักเรื่อง "

" เอาเรื่องไหนดีครับ ..... ฮัดเช่ย !!! "

จู่ๆไซค์ก็จามแตกออกมาเสียงดังอลังการ เล่นเอาฉันตกใจ ครู่หนึ่งเขาก็ยกหลังมือขึ้นถูจมูกไปมา เขาดูไม่มีกระจิตกระใจจะตอบคำถามของอาจารย์ดุ๊กเลยสักนิด แต่ ! เธอจะทำเป็นเมินอาจารย์แบบนั้นไม่ได้นะไซค์ !!

" สักเรื่องเถอะคุณเดนเวิร์ช ... "

" งั้นแม็คเบ็ธแล้วกัน ชอบเพราะว่าอะไรดีล่ะ ผมไม่ได้ชอบเช็กสเปียร์เท่าไหร่ครับ ถ้าตอบตามความจริงคือผมเฉยๆกับทุกเรื่องของเชกสเปียร์ แต่ถ้าต้องเลือกเฉพาะเชกสเปียร์ก็คงเลือกแม็คเบ็ธ แค่นั้นแหละครับ "

ไซค์ตอบ

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็มองหน้ากัน นิ่งๆ นานๆ ฉันหมายถึงอาจารย์กับไซค์ ใครกระพริบตาก่อนแพ้ ....

หลังหมดคาบเรียนฉันเดินตามหลังไซค์ไปเพราะเห็นว่าเขาลืมลูดซิปเป้ของเขา ไซค์ถูกสั่งให้เขียนเรียงความเรื่องวรรณกรรมของเช็กสเปียร์ เขาคงจะหงุดหงิดน่าดู

" จะรีบไปไหนล่ะนั่น "

ฉันตามไปจนทันก็รูปซิปกระเป๋าปิดคืนให้กับไซค์ เขาหันมองหน้าฉันครู่หนึ่งก็กลับไปจ้องจอ PSP ของเขาต่อ ไซค์สามารถเดินไปด้วยเล่นเกมไปด้วย ข้ามถนน กินข้าว ดูหนัง นั่งขี้ อ่านหนังสือสอบ ไปพร้อมๆกับเล่นเกมได้ เชื่อไหม ? และเขาจะได้ยินทุกอย่างที่เป็นเรื่องสำคัญ ย้ำว่าเฉพาะเรื่องสำคัญ ถึงแม้ว่าเขาจะใส่หูฟังตลอดเวลาก็ตาม !

" นายพูดขอบคุณเป็นมั้ยเนี่ย " ฉันว่าแถก เพราะเขาเอาแต่เล่นเกมอยู่นั่น

" เออ ขอบคุณ " ไซค์ตอบห้วนๆ

ฉันรำคาญกับพฤติกรรมแบบนี้ของเขามาก บางทีฉันคิดว่าเขาแปลกและน่าสนใจ เขาเป็นคนหน้าตาดีพอใช้ได้เลย จัดว่าหล่อเลยก็ยังได้ (แต่สติไม่ค่อยจะดีนึกออกมั้ย) และเพราะความไม่ใส่ใจโลกเบอร์นี้ เขาถึงไม่มีเพื่อน ไม่มีผู้หญิง ไม่มีอะไรสักอย่าง ขนาดตัวฉันเองยังขอเฟดอะเวย์ออกมาจากความไม่ใยดีโลกของเขา เฮ่อ ฉันล่ะเสียดายความหล่อของผู้ชายคนนี้เสียจริง !

ฉันหยุดเดินตามเขา และเขาก็ยังคงเดินต่อไปโดยไม่ใส่ใจ ดังนั้นฉันจึงแยกกับเขาตรงนั้นเพื่อจะไปขึ้นรถประจำทางกลับบ้าน ถ้ากลับไปถึงบ้านแล้วฉันคิดว่าจะไปรื้อหนังสือของเช็กสเปียร์ดูสักหน่อย เผื่อว่ามันจะช่วยอะไรไซค์ได้บ้าง ... ที่จริงก็ไม่ค่อยหน้าช่วยเหลือเท่าไหร่เลยนะคนนี้

02 : 40 (ตีสองสี่สิบนาที)

Truuuuu Truuuuu .....

เสียงโทรศัพท์สั่นอยู่ข้างๆหูของฉัน ใครมันช่างโทรมาปลุกในเวลาอย่างนี้ เมื่อคลำหาโทรศัพท์และเห็นสายที่โทรเข้ามาฉันก็ตื่นเต้นนิดหน่อย ยอมรับเลยว่าฉันสนใจไซค์อยู่นิดๆ แบบว่าเขาน่ารักดี แต่ก็น่ารำคาญด้วยเหมือนกันนึกออกมั้ย ฉันกดรับสาย ถึงจะโมโหที่เห็นเวลาตีสองสี่สิบบนโทรศัพท์ก็ตาม

" ฮัลโหลเคท !! เธอตื่นอยู่รึเปล่า ! "

ไซค์ตะโกนอัดจนหูแทบแตก กระเดือกหลุดออกมารึยังถามจริงพ่อคุณ ... ดังนั้นฉันจึงหันไมโครโฟนจ่อปากแบบระยะประชิดหายใจเข้าลึกๆจนแน่นปอด จากนั้น

" แล้วนายจะตะโกนทำมายยย !!! "

เขาเรียกว่าหนามยอกต้องเอาหนามบ่ง เอาให้ขี้หูผลุดกับเข้าไปในสมองเลย ดี สมน้ำหน้า

" คุโระคุงมันฆ่าตัวตายอีกแล้ว ! นี่ครั้งที่ 7 แล้วนะ !! "

ใช่ นี่ครั้งที่ 7 แล้วที่นายโทรมาปลุกฉันด้วยด้วยเรื่องแมวจะฆ่าตัวตาย ... ถ้าจำไม่ผิดครั้งล่าสุด (ก่อนครั้งนี้) นายโทรมาตอนตี 4 และบอกว่าแมวของนายพยายามกระโดดลงจากต้นสนจูนิเปอร์ ... จูนิเปอร์บ้าบอคอแตกอะไรวะ ! กระถางบอนไซค์หลังบ้านนายเองรึเปล่า ! นี่พี้กัญชามาใช่มั้ย !!

" นายควรจะนอนได้แล้วนะ นี่มันจะตี 3 อยู่แล้ว "

ฉันต้องใช้ความใจเย็นเบอร์ไหนถึงพูดแบบนี้ได้ คิดดู

" ฉันควรทำยังไงดีเคท ! มันตายอีกแล้ว มันตายครั้งที่ 7 แล้วนะ ... เธอ ! เธอมาช่วยหน่อยได้มั้ย ฉันดูคนเดียวไม่ไหวแล้ว คืนนี้มันต้องฆ่าตัวตายครั้งที่ 8 แน่ๆ !! "

เขาตะโกนเสียงดัง

" ห๊า !? "

เดี๋ยวนะ ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิด ไซค์กำลังโทรมาปลุกฉันเพื่อบอกให้ฉันไปหาเขาที่บ้านในเวลาตีสองสี่สิบนาทีใช่มั้ย ด้วยเรื่องแมวพยายามจะฆ่าตัวตาย  เท่าที่จำได้คือไซค์บอกว่าเขาอยู่บ้านคนเดียว ดังนั้นแปลว่าถ้าฉันออกไปหาเขาก็จะมีแค่ฉันกับเขางั้นสิ่ ? ช่างเป็นข้อเสนอที่สุ่มเสี่ยงและล่อแหลมอะไรอย่างนี้ !

" ฉันไม่รู้จะโทรหาใครแล้วนอกจากเธอ " เสียงเขาเบาลง แต่ว่าฟังแล้วรู้สึกใจเต้นแรงดีแท้

" ฉันรู้ว่ามันแปลก แต่เธอช่วยออกมาหน่อยได้มั้ย "

เอายังไงดีล่ะ ได้ หรือ ไม่ได้ ถึงฉันจะแอบชอบไซค์อยู่หน่อยๆ แต่ให้ออกไปหาที่บ้านตอนดึกๆนี่มันจะไม่ล่อแหลมไปหน่อยเหรอ ? เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วฉันยังหลับสบาย ฝันว่าหย่อนเท้าจุ่มน้ำที่ฟลอริดาอยู่เลย แล้วตอนนี้ฉันตื่นมาเจอเรื่องอะไรเนี่ย ?

" ถนน 28 นะ บ้านเลขที่ 154 เยลโล่วกรีนปาร์ควิลเลจ ฉันจะรอฟังกริ่ง "

นั่นคือประโยคสุดท้ายก่อนที่ไซค์จะตัดสายไป แล้วทิ้งบรรยากาศหนักขนาด 1,000 ตันทับฉันจนแทบดิ้นตาย

03 : 50 (ตีสามห้าสิบนาที)

ฉันเข็นรถจักรยานไปตามถนนของหมู่บ้าน จนกระทั่งถึงบ้านเลขที่ 154 ไม่อยากจะเชื่อตัวเองว่าฉันจะมาถึงที่นี่จนได้ บนถนนมืดสลัว มีไฟทางของหมู่บ้านอยู่เป็นบางจุด แต่ก็ยังมืดอยู่ดี ฉันกระชับผ้าพันคอให้แน่นขึ้นอีกนิดเพื่อหลบหลีกความหนาว ก่อนที่จะกดกริ่ง ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

ราวหนึ่งนาที ... ทุกอย่างเงียบ ฉันหนาวจะตายอยู่แล้วนะ ฉันจึงกดกริ่งอีกครั้ง ให้ตายเถอะพระเจ้าไซค์ !

" ขอโทษทีนะ "

ประตูดเปิดโพร่ง ไซค์หอบแฮกเนื้อตัวมอมแมม หน้าของเขาเปราะฝุ่นดำๆเต็มไปหมด และดูเหมือนว่าจะเหงื่อท่วมตัวด้วยทั้งที่อากาสหนาวขนาดนี้

" นายทำอะไรอยู่น่ะ " ฉันล่ะสงสัยจริงจัง

" จับคุโระคุงน่ะสิ่ เขามากก่อนสิ่ "

เขาพูดพลางเปิดประตูบ้านให้กับฉัน โอ้พระเจ้าไซค์ ... หัวใจฉันเต้นแรง นี่มันเหมือนกับชอยส์ในเกมระหว่าง Yes กับ No เลยไม่ใช่เหรอเนี่ย ไซค์ยังคงหอบแฮกอยู่ที่ประตู เขาสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงนอนขายาว เป็นภาพที่ไม่คุ้นตาเท่าไหร่ ปกติเขามักจะสวมเสื้อมีฮูดทับเสื้อยืดเสมอ ฉันเดินผ่านเขาเข้าไปในบ้าน ข้างในนี้อุ่นกว่ามาก

" ฉันยังจับคุโระคุงไม่ได้เลย "

เขาพูดจากนั้นก็ปิดประตู แล้วเดินจ้ำอ้าวโดยไม่สนใจว่าฉันยังยืนอยู่ตรงนี้ จะตอนไหนเมื่อไหร่นายก็เป็นแบบนี้เสมอเลยไซค์ นายไม่เคยสนใจเลยว่าฉันยืนอยู่ตรงนี้ ...

ฉันเดินตามหลังเขาเข้าไปในห้องใหญ่ของบ้าน และ โอ้พระเจ้าไซค์ !! เขากำลังมุดหัวเข้าไปในเตาผิง และดูเหมือนพยายามจะปีนเข้าไปในปล่องไฟ ! ฟืนในเตาผิงยังมีควันระอุ ฉันเดาว่ามันถูกสาดด้วยน้ำเพราะมีประแป๋งน้ำกลิ้งอยู่บนพื้นห้อง และพรมลายเถามะกอกก็ชุ่มไปด้วยน้ำ

" นายทำบ้าอะไรน่ะไซค์ ! "

ฉันตะโกนลั่น จ้ำไปลากเขาออกมาจากปล่องไฟ ฉันคิดว่าเขาควรต้องไปหาหมอ บำบัดเลิกยา หรือไม่ก็ เขาอาจเป็นโรคประสาทก็ได้ หรือฉันควรโทรแจ้งตำรวจดี ถ้าเขาเกิดคลุ้มคลั่งขึ้นมาแล้วฉันจะทำยังไง

" เธอทำอะไรเนี่ย ! " เสียงไซค์ตะโกนอื้ออึงอยู่ในปล่องไฟ ในขณะเดียวกันฉันก็พยายามดึงเสื้อของเขาเพื่อลากเขากลับออกมาจากปล่องไฟนั้น ที่แขนของเขามีรอยถลอก รอยไหม้ ... ที่เท้าของเขาก็ด้วย ตอนแรกฉันไม่ทันสังเกตุเห็น แต่ตอนนี้ชัดเจนเต็มสองตา

ป้อก !

" โอ๊ย ! .... อะไรของเธอเนี่ย ! "

ไซค์ตวาดลั่นเพราะฉันลากเขาออกมา และบังเอิญไปหน่อยที่หัวเขาโขกกับขอบของช่องเตาผิง อะไรจะพอดีปานนั้น ... เขายืนเกาหัวปอยๆมองมายังฉัน หน้าเขาก็ดูไม่เหมือนคนเมาเท่าไหร่เลย

" แล้วนายทำอะไร มันอันตรายนะรู้มั้ย ! "

" ก็บอกไปแล้วไงว่าตามจับคุโระคุงอยู่ เธอได้ฟังบ้างมั้ยเนี่ย "

เขาว่า เอาอีกแล้วคุโระคุงอีกแล้ว บ้าบอสิ้นดี ! แมวที่ใหนมันจะฆ่าตัวตายกันล่ะ แล้วมันจะเข้าไปอยู่ในฟล่องไฟทำไม ! ถึงจะเป็นเธอแต่นี่มันก็แปลกเกินไปแล้วนะ !

" นายไม่ได้เสพอะไรใช่มั้ย ? "

ฉันตัดสินใจถามไปตรงๆ

" ...... "

เขาเงียบไป สายตาที่มองมานิ่งงันจนฉันหนาวาบ ...และนี่คือเดธแอร์ ...

หลังจากที่เขาไม่ตอบอะไรฉันสักอย่าง เขาก็หันกลับไปยังปล่องไฟและมุดหัวเข้าไปในเตาผิงอีกครั้ง พระเจ้าไซค์ ฉันควรทำยังไงดี ไซค์ไม่เคยมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นมาก่อน ไม่ว่าเขาจะเมินโลกยังไงแต่สายตาเมื่อกี้มันเหมือนโดนมีดเก่าคร่ำสนิมเขรอะเสียบทะลุหัวใจฉันยังไงอย่างงั้นเลย นายกำลังคิดอะไรอยู่ไซค์ !

ฉันไม่กล้าเข้าไปจับตัวเขาอีกแล้ว ได้แต่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เกิดอะไรขึ้นกับไซค์ เกิดอะไรขึ้นกับฉัน

เสียงกอบแกบของไม้ฟืนแตกอยู่ในเตาผิง ไซค์ยืนเหยีบอยู่บนไม้ร้อนระอุ ฉันกลัว ไม่รู้ว่ากลัวอะไรแต่กลัวมาก ... นี่มันไม่เหมือนกับที่ฉันคิดเอาไว้เลยสักนิด ในขณะที่จ้องมอง ฉันได้ยินเสียง ...

เสียงแมว !

อีกครู่หนึ่งเขาขยับตัวก้มหัวออกมาจากปล่องไฟของเตาผิง ในอ้อมแขนอุ้มแมวดำตัวใหญ่ท่าทางมอมแมม ฉันตะลึงงัน อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้พูดโกหกเรื่องแมวในเตาผิง แต่ฉันสงสัยว่ามันฆ่าตัวตายจริงเหรอ !

" นายจะบอกว่ามัน ... "

" ช่างมันเถอะ "

เขาพูดห้วนๆอีกแล้ว แต่ทำไมคราวนี้ฉันรู้สึกหนักเหมือนแบกอะไรสักอย่าง มันหนักมากๆ ฉันมองตามเขาที่เดินกระเผลกไปนั่งยังโซฟา แมวดำตัวอ้วนนอนนิ่งอยู่ในอ้อมแขนของเขา มันส่งเสียงครางงึมอยู่ในคอ ที่เท้าของไซค์มีเลือดไหลซิบ ไม่แน่ใจว่าถูกไม้ตำหรือว่าเป็นแผลไฟลวก ...

" เกิดอะไรขึ้น " ฉันถาม... มองไปที่เขา...

จบ-
          แด่ ... แมวนำโชคผู้สละชีวิตเพื่อความรัก : )

แมวจร