หมู่บ้านหลอน

บทนำ

ตอนกลางคืนที่เงียบสงัดในหมู่บ้านในตอนกลางคืน มีเพียงไฟข้างทางที่เปิดอยู่ รปภ.วัยกลางคนเพิ่งมาสมัตงานเข้ามาใหม่ ปั่นจักรยานตรวจตราบริเวณในหมู่บ้านเพียงคนเดียว ในตอนกลางคืนวังเวง เขาสำรวจไปเรื่อยๆ จนเข้าซอย ซอยหนึ่ง บ้านแต่ละหลังสภาพไม่มีคนอยู่อาศัย บ้านบางหลังสีถลอกตามกาลเวลาและรกร้าง โดยที่ทางโครงการในหมู่บ้านไม่ได้มาเหลียวแล รปภ.วัยกลางคนปั่นเข้าซอยนั้นเรื่อยๆ จนต้องหยุดกระทันหันเพราะมีเงาอะไรบางอย่างวิ่งตัดหน้ารถอย่างรวดเร็ว

( เงาอะไรวะ) รปภ.คิดในใจอยู่สักครู่หนึ่ง เขาจึงปั่นต่อไปเรื่อยๆ สักครู่เขาจึงเดินสำรวจจนถึงกลางซอยไม่มีอะไรผิดปรกติเขาเริ่มมีอาการขนลุก จึงรีบออกไป แต่จู่ๆสายตาเขาเห็นข้างทางมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งยืนหันหลังอยู่หน้าบ้าน เขารู้สึกแปลกๆแต่ด้วยอาชีพของเขาจึงเดินเข้าไปถาม

"หนูมาทำอะไรคนเดียวแถวนี้ ไม่กลัวอันตรายเลยหรือ" รปภ.เข้าไปถามเด็กคนนั้น แต่สิ่งที่ตอบเขาได้แค่ความเงียบของเด็กสาว รปภ.หนุ่มจึงถามต่อไป

"บ้านหลงทางมาเหรอ ทำไมมายืนคนเดียวแถวนี้  ให้น้าพาไปที่ป้อมยามก่อนไหมแล้วเดี๋ยวจะติดต่อทางบ้านให้"เด็กยังคงยืนเงียบไม่ตอบอะไร รปภ.เห็นดังนั้นเขาเริ่มจะหงุดหงิด

"แล้วแต่ละกัน ถ้ามีอะไรไปหาน้าที่ป้อมยามหน้าหมู่บ้านแล้วกัน"พูดจบเขาทำท่าจะปั่นจักรยานออกไปแต่เขาต้องหยุดเมื่อเด็กคนนั้นพูดออกมา "น้ากลัวผีไหมคะ" รปภ.หนุ่มที่หงิดอยู่เริ่มจะหงุดหงิดเข้าไปอีกเขาจึงตอบกลับไปว่า

"ผีเผลอไม่มีมีจริงหรอก ไร้สาระ"ทันใดนั้นเด็กคนผู้หญิงคนนั้นจึงหันหน้ามา สภาพหน้าเน่าเละ หน้าหายไปครึ่งหน้าเด็กคนนั้นเอื้อมมือไปจับแขนรปภ.มือที่เด็กสาวเอื้อมมาจับรปภ.วัยกลางคนแล้วหัวเราะ มือของเด็กผู้หญิงเย็นเหมือนมือของเด็กผู้หญิงคนนั้นเย็นเฉียบจนถึงกระดูก รปภ.วัยกลางคนสะบัดมืออกแล้ววิ่งออกมาถึงหน้าปากซอยเขาสะดุดล้มแล้วลุกขึ้น หันกลับไปมองที่ซอยๆนั้น เขาเห็นคนสภาพเละ เน่าเฟะ บ้างไม่มีหัว บ้างมีแค่ครึ่งตัว และมีร่างสูงเท่าต้นตาลตาถลนออกจากเบ้าตา นั่นคือเปรต ที่พีคไปกว่านั้นคือ บ้านแต่ละหลังมีวิญญาณวนเวียนอยู่เต็มสภาพเหมือนถูกฆาตกรรม !!