ณ คอนโดมิเนียมในตัวเมือง
กริ๊งๆๆๆๆ เสียงนาฬิกาปลุกอันเเสนน่ารำคาญที่ดูหมือนกับอยากบอกว่า'เช้าเเล้วนะตื่นได้เเล้ว'ทำให้ผมต้องลุกขึ้นไปปิดมันด้วยความงัวเงียเพราะพึ่งรู้สึกว่าเมื่อวันเสาร์ทั้งที่เมื่อวานเป็นวันอาทิตย์ เเล้วก็ต้องปลุกเพื่อนอีก3คนเเต่ว่ายังไงก็ไม่ตื่นง่ายๆหรอก เเต่ฉันเเค่พูดขึ้นว่า"ถ้าพวกเเกยังไม่ตื่นฉันจะหักเงินเดือนพวกเเก"เท่านั้นเเหละพวกมันรีบลุกไปอาบน้ำเลย"เดี๋ยวไปเจอกันข้างล่างนะ"ฉันพูด อ้อลืมบอกฉันชื่อว่านิยามเฮ้ชื่อนิยามนะไม่ใช่นิยายอายุ20ทำไมอายุเเค่นี้เเต่ทำงานเเล้วน่ะหรอคือฉันไม่บอกฮ่าๆเข้าเรื่องดีกว่า
เมิ่อถึงร้านทุกคนต่างเเยกย้ายไปทำความสะอาดจัดร้าน ทำขนม ครัวไม่ค่อยมีคนทำฉันจึงไปช่วยในครัวเพล้ง!"เฮ้ย! เสียงอะไรอ่ะ"ผมตกใจสุดขีดพลางวิ่งไปที่หน้าร้านเพื่อนของผมคนนี้ชื่อว่าไนท์"ขอโทษด้วยครับที่ทำเเก้วเเตก"เขาบอก"เออไม่บาดมือก็บุญเเล้ว"เเบล็คเพื่อนผมอีกคนบอกด้วนความโมโหที่ถูกปลุกตั้งเเต่ตี3เพื่อไปจ่ายตลาด"หาว~ง่วงชิบ"เเบล็คพูดพลางหาวอีกรอบ พลั้ว! "คุณมึงจะหาวทำซากอะไรวะครับ"ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูโมโหในสายตาพวกเขา7"คร้าบบบบบ"เเบล็คพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูประชดประชันเเต่ยังไงก็ตามพวกผมก็ยังรักเเละเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเเหละครับ
ได้โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยนะครับ
Guest
